8 Νοεμβρίου 2012

ΑΥΤΟΣ Ο ΑΛΛΟΣ

Από χθες ο ουρανός στολίστηκε με βροχή και γκρίζα σύννεφα.Η καλύτερη κατάσταση για να με σεργιανίσω ακούγοντας μουσική,καπνίζοντας και κάνοντας πως δεν σκέφτομαι.Ανάποδος άνθρωπος!Όλοι κλείνονται στα σπίτια τους βρίσκοντας μια ευκαιρία για να ζητήσουν αγκαλιές και χάδια, χωρίς να ξεστομίσουν πως το έχουν ανάγκη.Το κρύο του καιρού τους έχει δώσει δικαιολογία σιωπής.Περπατάω χωρίς να ακούω τους ήχους αυτής της πόλης.Της βάζω δικούς μου ρυθμούς και αποκόπτομαι από αυτή καθώς αφομοιώνομαι στα δρομάκια της.

Μετράω πόσες κλούβες με προσπερνάνε βιαστικές, για να καταλάβω πόση τρομοκρατία χρειάζεται για να επέλθει η ειρηνική διαβίωση.Μέχρι στιγμής μέτρησα δέκα.Ο καιρός του αίματος.Άλλος ζητάει αίμα,άλλος το πουλάει,άλλος το πίνει,άλλος το φτύνει,το προσδιορίζει,το μετατρέπει,το εξιστορεί,το δημιουργεί,το καταστρέφει,το στοιχειοθετεί,το καθηλώνει,το βαφτίζει,το χρησιμοποιεί,το αγνοεί και το φοβάται.Όλα κάποιος άλλος τα κάνει...Μέσα στα μάτια των άλλων άλλος είμαι και εγώ...Με κοιτάω σε ένα αυτοσχέδιο καθρέφτη για να αντικρίσω τη φρίκη του αίματος που κουβαλάει αυτός ο άλλος.Ανάβω τσιγάρο...

Η πόλη μετά από τη βροχή είναι σαν να ξεβάφει αλλά δεν έχει αλλάξει.Πόλη παράδοξα αφημένη σε μια κατάθλιψη υπερμάχων.Τα σκουπίδια στοίβες,οι άνθρωποι με γκρινιάρικες μουτσούνες να στοιβάζουν κι άλλα.Ξεπερνούν την χωρητικότητα του κάδου.Ξεχειλίζουν στους δρόμους.Φτάνουν στην εξώπορτα και διεκδικούν το χώρο που τους απέσπασε εκεί έξω.Η αποσύνθεση σε λειτουργία όχι αναμονής αλλά εγρήγορσης.Όλα βιάζονται να πεταχτούν,να σαπίσουν,να αποδιωχθούν.Άλλο ένα τσιγάρο που κάηκε για να παραχωρήσει άδοξα τη θέση του στο επόμενο.

Περπατάω κι αν βρέξει τώρα θα κλάψω.Αποκούμπι θα γίνει η βροχή για όλα όσα πνίγουν τον άλλον μέσα μου, που επιθυμεί κάτι που να μη αδειάζει,να μην είναι λίγο στο λίγο που κυριαρχεί.Ρίχνω κλεφτή ματιά στον ουρανό.Τόσο κλεφτή σαν να διαπράττω έγκλημα που σηκώνω κεφάλι.Τρομάζω μη με καταλάβουνε και γίνω πάλι άλλος αφού δεν θα ταιριάζω στους άλλους.Λες και οι άλλοι να έχουν την ίδια σκέψη με εμένα;

Μας φαντάζομαι σε μερικά χρόνια πως θα φαινόμαστε με καμπούρες.Θυμήθηκα τον ορισμό της εξέλιξης των ειδών.Ο οργανισμός αλλάζει και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα των καταστάσεων.Τόσο σκέβρωμα στο τώρα θα περάσει στο dna της επόμενης γενιάς.Θα είναι ήδη προετοιμασμένα και θα γεννιούνται με καμπούρα.Θα γλιτώσουν τον πόνο της υπόνοιας, πως κάτι σε όλη αυτή την εικόνα είναι λάθος.Δεν θα υπάρχει και αυτή η διαμάχη του άλλου για τον άλλον τότε.Δεν θα έχουν την φρίκη του αίματος.Μια ειρήνη χωρίς κλούβες.14 στον αριθμό μέχρι τώρα.

Δεν είπα καλημέρα σήμερα, όχι γιατί δεν είναι.Για μένα και με το παραπάνω!Η αγαπημένη μου κατάσταση για να πάρω τους δρόμους ανενόχλητος, χωρίς να σκέφτομαι.Αυτός ο άλλος όμως με κοιτάει παραπονιάρικα κι όλο κάτι δεν του φτάνει,δε του χωράει,του είναι λίγο.Δεν του λέω καλημέρα,τον κερνάω τσιγάρο μόνο.Για μένα που είμαι άλλος σε αυτόν τον άλλο, όλο αυτό γύρω μου και εμένα δε μου χωράει στα πνευμόνια για να πω πως όλα εκεί έξω είναι ok......αλλά κι αυτό είναι μια άλλη ιστορία που εύχεται κάτι άλλο να δημιουργηθεί, αν καταφέρει η βροχή να ξεπλύνει τόσο αίμα....



19 σχόλια:

  1. Ανώνυμος8/11/12 2:27 μ.μ.

    "Δεν του λέω καλημέρα,τον κερνάω τσιγάρο μόνο." ψευδαισθήσεις της δίνεις και η ψυχή καταλαβαίνει και δεν τα δέχεται, δεν τις φθάνουν αυτά τα ανούσια υλικά, ψάχνει το άφθαρτο, το αιώνιο, το ατελεύτητο, αυτό για το οποίο πλάστηκε και είναι προορισμένη!--->

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το διαβασα ολο μεχρι τελους.ενδιαφερον παρα πολυ αλλα επειδη ειναι πολυ μεγαλο και ειναι χωρος σχολιων και μπορει καποιος να παραπονεθει εγω τα διαγραφω αλλα αν θες στειλε ενα σχολιο με την διευθυνση για να το διαβασουν και αλλοι.
      ευχαριστω για την κατανοηση αγνωστε(δεν εχει ονομα για αυτο το αγνωστε) και ευχαριστω για τον κοπο σου

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος8/11/12 2:33 μ.μ.

    Πατάω το play και αφήνω τους Πυξ Λαξ να μου τραγουδούν για την προσπάθεια τους. Και διαβάζω παράλληλα για την δική σου προσπάθεια, να σκεφτείς, να καταλάβεις.
    Για σένα η μέρα είναι υπέροχη για μένα περίεργη με δόσεις αθλιότητας, για κάποιον θεϊκή και για κάποιον άλλο αναμενόμενη. Κάτι τέτοιες μέρες με εντυπωσιάζει αυτό. Πόσα μονόπρακτα σε ένα γκρίζο θέατρο με ανθρώπους που φορούν μάσκες, αλλούς που τις πέταξαν και άλλους που θα τις βάλουν σε λίγο. Και αυτό το θέατρο για μας είναι η πόλη μας, ότι όνομα και αν έχει, σε ότι γεωγραφικές συντεταγμένες και αν βρίσκεται.
    Μακάρι να σου έκλεβα τώρα ένα τσιγάρο όχι πως καπνίζω μα θα ήθελα για λίγο να με ζαλίσει ο καπνός.
    Η ανάρτηση σου ήταν το λιγότερο υπέροχη. Μαρτυρά αλήθειες που πηγάζουν από σκέψεις και βιώματα. Κάθε γραμμή σου έγινε εικόνα. Μπράβο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κοκκινισμα και χαμογελακι ταυτοχρονα αρα δεν εχουμε παραπονα :D
      ειμαστε τοσο ιδιοι και τοσο διαφορετικοι ταυτοχρονα και ειναι μαγεια ολο αυτο...ξεχναμε,σπαταλαμε,θυμομαστε ο καθενας στο δικο του χρονο απο την δικη του οπτικη τα ειπες ομως εσυ πολυ ομορφα :)
      τσιγαρο δεν δινω που να παρακαλας!!!
      καλη συνεχεια και βαλε δυνατα τη μουσικη!!!!!!

      Διαγραφή
  3. Ποια φραση της αναρτησης σου να παρω κ να μην την κανω δικη μου;
    Ποια εικόνα δικη μου πηρες κ δεν την εκανες φραση σου;
    ...μες στην ερημη την πολη (θα το ξαναπω!!!)
    Κ εγω μερικες φορες κρατιεμαι να μην κλαψω μαζι με τον ουρανο...οχι σμρ ομως!
    Σμρ,μαλλον χθες βραδυ...αφομοιωθηκα μαζι σου στα λασπερα σοκακια με την σοκαριστικη αδιαφορια της υπαρξης κ της ανυπαρξιας σου... Περπατησα πισω σου κ τραβουσα μεσα μου τον καπνο που αφηνες να σε τυλιγει...
    Την επομενη φορα θα σου κλεψω το τσιγαρο αναμεσα απο τα δαχτυλα σου κ θα μεινεις να απορεις που πηγε η μικρη καυτη συντροφια του;
    Δεν καπνιζω στ'αληθεια,μα νομιζω εχω αναγκη να θολωσω το μυαλο μου μερικες φορες...να κανω οτι δεν σκεφτεται...
    Δεν προλαβα να διαβασω πριν το μεγαααλο σχολιο. Κ θαθελα πολυ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ξεκιναω απο το τελος ηταν η αληθινη ιστορια μιας κοπελας αλλα ηταν ολη η αναρτηση (που ηταν μεγαλη μεγαλη) που την εξιστορουσε και ζητησα αν γινεται επειδη δεν ξερω αν ηθελε, να στειλει την διευθυνση για να την διαβασουν και αλλοι.
      συνεχιζω με την μεση τα παω ανακατα σημερα :) ολοι αντικαπνιστες εισαστε;;;μονος εμεινα να το αγαπαω το ατιμο;(καλα κανετε εσεις)
      αμ,δε θα ξαφνιαστω νομιζεις;;αλλα τα αυτακια σου θα μεγαλωσουν και ετσι θα καταλαβω τι απεγινε ;) μεσα σε καθε ρουφηξια ολο και καποια σκεψη κανει πως δεν σκεφτεται,το ιδιο δεν κανεις οταν καθεσαι στα βραχακια και παρατηρεις τα κυματα; ;)
      οχι σημερα δακρυα..σε παρεσυρα λοιπον απο τα βαθη της θαλασσας και σε περπατησα μεσα στην πολη...σαν βυθος ειναι και αυτη απο οτι προσεξες...
      ειπαμε τοσο κοντα και τοσο απομακρα...αγνωστοι συνοδοιποροι που τελικα δεν διαφερουν οσο κι αν ολα μοιαζουν διαφορετικα...σε μπερδεψα; μπα,καταλαβαινεις :)

      Διαγραφή
    2. βροχη μεσα στη βροχη μου...
      κι ας με βρεξεις κι ας μην εχω να κρυφτω για ενα χαμογελακι σου αξιζει το κοπο :D

      Διαγραφή
    3. νομιζω πως ακουσα χαμογελακι!
      η μιση κουβεντα που αφηνουμε επιτηδες παντα μιση... ;)

      Διαγραφή

    4. Μην μου μιλας τρυφερα αποψε...
      Δεν αντεχω πολλα.....βροχη μου....

      Διαγραφή
    5. βαζω ενα μικρο νυχτολουλουδο στην μεσα τσεπη του μπουφαν...
      αν θελησεις ζεστασια και κρυψωνα ακολουθησε την μυτουλα σου :)
      δεν ειναι κατι αλλα το φροντισα με αγαπη για να βρεις μερος να κουρνιασεις αν σε κουρασει να ακολουθεις τα περπατηματα μου...

      Διαγραφή
    6. Ακολούθησα την μυρωδια του την αγαπημενη και κρυφτηκα εκει για αποψε....ειναι ομορφα εδω μεσα....και ειναι πολλα ηδη!
      Ενα νεραϊδακι εχει αναγκη παντα ενα λουλουδι! και συνηθως τα μικρα ξωτικα ξερουν να τους το προσφερουν....
      Σε ευχαριστω....

      Διαγραφή
    7. σσσσσσσσσ....
      καλημερα με πολλες μυρωδιες λουλουδιων :)))

      Διαγραφή
  4. τι να πρωτοξεχωρίσω;
    στ' αλήθεια μ΄ άρεσε πολύ... πικρή αλήθεια, μα πως γίνεται με την περιγραφή της να βγαίνει κάτι όμορφο; σαν την πίκρα απ' το τσιγάρο...
    όταν δεν χωράς πουθενά παίρνεις τους δρόμους, βγαίνεις στον κόσμο τον τόσο μεγάλο και πάλι κάπου "βρίσκεις"... δεν είσαι εσύ που δεν χωράς είναι όσα ξεχειλίζουν από μέσα σου, κι αν βρέξει θ' ανέβουν μέχρι τα μάτια σου και θα τρέξουν στα μάγουλά σου...
    και ξέρεις ότι υπάρχει ένα μέρος μόνο που σε χωράει ακριβώς.
    έτσι δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εισαι κατεργαρικο πεφταστερι το ξερεις ετσι;! :P
      μου θυμισες αυτο το τραγουδι
      http://www.youtube.com/watch?v=X3je3XKTKzQ&feature=related
      ειδες τελικα το τσιγαρο που δεν το εχεις σε υποληψη; :P
      εβρεξε χθες....
      καλησπερα σε ολα και για ολα ετσι για να παμε κοντρα :)

      Διαγραφή
    2. αυτό το τραγούδι σκεφτόμουν και εγώ :)
      δεν θα μου αλλάξεις γνώμη για το τσιγάρο, το έχω απορρίψει κατόπιν δοκιμής :P
      κι αν βράχηκαν τα μαγουλάκια, ήλιος θα ξαναβγεί :) στη θέση του είναι, μόνο παίζει κρυφτό :) σαν τα χαμόγελα ;)

      Διαγραφή
    3. χεχε!!!τα μεγαλα πνευματα :D
      δεν θελω να αλλαξω για σενα γνωμη για το τσιγαρο αλλα να σου αλλαξω την γνωμη του για μενα :P το καταλαβες ειμαι σιγουρος!!!!
      οχι ακομα μωρε ηλιο ασε με να απολαυσω :)
      χαμογελο ομως σου σκαω μεσα απο την καρδια μου :DDDDDD

      Διαγραφή
  5. η συννεφιά... το κρύο... η μουντάδα...
    λιγότερο "μόνη" με κάνει να νοιώθω...
    οσμίζομαι κάθε σου λέξη και ταυτίζομαι...
    και... "ευτυχώς"... καπνίζω.

    καλημέρα ξωτικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μεσα στους αλλους αλλοι...
      και τελικα ομοιοι αλλοι ειμαστε κι ας μη το καταλαβαινουμε...
      τιμη μου να εχω συνοδοιπορους ολα φανταζουν λιγοτερα "μονα"...
      σε ευχαριστω...

      Διαγραφή