ΤΟ ΒΑΛΣ "ΦΤΑΙΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ"

Ας μιλήσουμε για τα λάθη μας.Ας τα βάλουμε κάτω σαν να κάνουμε διαγωνισμό.Σαν να μας έχει τάξει κάποιος ένα μεγαλεπήβολο βραβείο εάν κερδίσουμε.Θα κάνω πως συμμετέχω μόνο για την ευκαιρία που θα έχω να σε ακούω.Μου έλειψες τόσο πολύ που δεν με νοιάζει ο λόγος που θα σε ακούσω.Δεν ξέρω αν μου φαίνεται, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένος που σε ξαναβλέπω.Δεν αφήνω τίποτα από πάνω σου να το χάσουν οι πέντε μου αισθήσεις.Πρώτη ρουφηξιά καφέ,ανάβουμε τσιγάρο και το ματς ξεκινάει χωρίς προειδοποίηση.
Εντάξει, εσύ περίμενες τον πρίγκηπα στο λευκό άλογο.Δεν σε κατηγορώ, καλά έκανες.Σου αξίζει και με το παραπάνω!Αν και μεταξύ μας, ακόμα δεν έχει αποσαφηνιστεί σε κανένα παραμύθι τι το ιδιαίτερο και φοβερό κάνει αυτός ο πρίγκηπας στης ζωής το κάθε μέρα.Με κατηγορώ και εγώ που δεν είμαι πρίγκηπας σε τίποτα.Είμαι απλά εγώ...Με χιλιάδες κουσούρια και τραγελαφικές φοβίες.Μικροσκοπικός στα όλα μου,αν σε ικανοποιεί αυτό,αλλά είμαι εγώ.Σε κοιτάω με αυτή την μικρότητα μου και γεμίζω ολόκληρος.Καλά τα λες, το μισό και ολόκληρο να είναι, πάλι μισό σου μένει.Τι να σου εξηγήσω;Πως θέλει δυο για να γίνει κάτι ολόκληρο;
Όχι,δε θα εξηγήσω.Θα σου χαμογελάσω ηλίθια και εσύ θα νομίζεις πως ειρωνεύομαι.Μπορεί και να το κάνω, αλλά όχι εσένα μα τα μαθηματικά.Αυτός ο μαθηματικός λες και κατάρα μου έριξε επειδή αδιαφορούσα στο μάθημά του.Όλο μισά και ολόκληρα με κυνηγάνε από τότε.Όλα έχουν να κάνουν με αριθμούς. Ένα,δυο.Μέχρι εκεί φτάνει το μέτρημα.Σε μας τώρα πια βάζω και ένα τρία, έτσι όπως τα κατάφερα.Θες να το τονίσω.Δεν σου χαλάω χατήρι.Ναι,δεν λέω κουβέντα εγώ τα φταίω όλα αυτά!Δεν ξέχασα τίποτα.Θες να με κάνεις όχι να κλάψω, αυτό θα σε έκανε να με συμπονέσεις και δεν το θες.Θες να ουρλιάξω με το ουρλιαχτό σου.Να βιώσω τον πόνο σου και τίποτα λιγότερο από το να ισοπεδωθώ μπροστά σου, δεν φτάνει.Ξέρω πως ήθελες να είμαι εκεί και εγώ εκεί με ήθελα.Μα, όσο έφυγα με άφησες και εσύ.Καλά καλά, εξαφανίστηκα.Εσύ ήξερες που ήμουν κρυμμένος, μπορούσες να με βρεις.Σε πόνεσε αυτό ε;Τότε είχα φοβηθεί,εσύ αντίθετα δεν είχες αυτό το συναίσθημα.Ένας πόντος για μένα!Μου αρκεί, τους άλλους στους χαρίζω.Μου αρκεί να ξέρεις πως δεν είμαι ο μόνος που άφησε το χέρι.Ποτέ πριν δεν με είχες αφήσει.Ούτε και εγώ.Μια φορά σε άφησα και με άφησες.Εδώ μας βάζω ισοπαλία και χάνω τον ένα μου πόντο.
Χαμογελάς σαν κάτι να θες.Το βρίσκεις και απαθέστατα μου μιλάς για το τρία της ζωής σου.Με κοιτάς στα μάτια και εγώ κοιτάω τον καφέ στο τραπέζι.Εντάξει τώρα;Ικανοποιήθηκε η δίψα για να με στραπατσαρίσεις;Όχι ακόμα;Έχεις δίκιο είναι πολλά και πως να χωρέσουν σε ένα καφέ και δυο πακέτα τσιγάρα;Μας κοιτάει και ο κόσμος...Δεν χρειάζεσαι να αποδείξεις σε όλους το τίποτα μου.Σε μένα σου αρκεί.Βλέπεις πως κολλάω με πείσμα στο τραπεζάκι που κουνιέται.Σαν και μένα σακάτικο και αυτό.Νιώθω.Το βλέπεις και κάθεσαι χαλαρωμένη στην καρέκλα απέναντί μου.Σιωπή.Η σιωπή της καταμέτρησης. Έχεις βγει νικήτρια με διαφορά.Δεν μπορώ να καταλάβω αν κέρδισες το μεγάλο βραβείο κι αν το απολαμβάνεις.
Σε κοιτώ.Ψελλίζω για κάποια ευκαιρία να σώσουμε τη ρίζα μας.Να αποδείξω πως δεν χρειάζεται να είσαι πρίγκηπας για να αγαπάς.Πως σκότωσα όλους τους φόβους μου σαν να ήταν δράκοι και για σένα.Πως όλα τα λάθη είναι δικά μου μόνο.Αν ζητώ κάτι είναι χρόνο για πράξεις.Βήμα βήμα.Όχι να κάνω θαύματα μα, να δείξω εμένα πως γίνομαι με εσένα.Αν αυτό σε κάνει ευτυχισμένη ίσως μου δώσεις το περιθώριο να μου δείξεις κάτι και εσύ...
Με κοιτάς σαν να.Δεν ξέρω ειλικρινά γιατί με κοιτάς έτσι.Πάλι αυτό το χαμόγελο..."Θα δούμε" δυο λέξεις και φεύγεις.Τελευταίο και οριστικό χτύπημα.Όλη η κουβέντα για τα λάθη μας,χωρίς να αγγίξουμε τη ζωή μας κατέληξε εκεί.Δεν έκανες κουβέντα για τη ζωή μας.Πως γίνεται να ξεχνιέται όλη και να κρατάμε τον τρόμο μόνο;Δεν θέλω να μειώσω τα λάθη μα δεν γίνεται να τα φορέσω κορώνα!Σε κοιτώ και η ψυχή μου ριγεί από αγάπη.Όταν έρχεται το μετά γιατί να θυμάσαι το πριν;Σωστή ερώτηση και αυτή, δε λέω.Μα κάθε μετά δεν ακυρώνει το πριν.Ένα πριν που δεν πέθανε αφού είμαστε εδώ.Μήπως πέθανε και εγώ σαν ψυχοπομπός μεταφέρω την ψυχή του μέσα μου;Σε κοιτάζω που απομακρύνεσαι.Σε όλα αυτά είχες ήδη απαντήσει με το αδιευκρίνιστο."Θα δούμε"..."Σε αγαπώ και με τα λάθη.Δικά μας και αυτά.Αφού υπάρχει μας κάτι μας ενώνει.Η αγάπη σε στροβιλίζει τόσο που ζαλίζεσαι,μπερδεύεσαι και κάνεις λάθη.Συγχώρεσε μας και δεν με νοιάζει ποιος φταίει πιο πολύ,τα παίρνω εγώ όλα επάνω μου...".Είχες ήδη μπει στο αυτοκίνητο και δεν άκουσες,Ίσως και να το κατάλαβες γιατί με κοίταξες από τον καθρέφτη....Θα δούμε...