10 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΑΛΣ "ΦΤΑΙΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ"

Ας μιλήσουμε για τα λάθη μας.Ας τα βάλουμε κάτω σαν να κάνουμε διαγωνισμό.Σαν να μας έχει τάξει κάποιος ένα μεγαλεπήβολο βραβείο εάν κερδίσουμε.Θα κάνω πως συμμετέχω μόνο για την ευκαιρία που θα έχω να σε ακούω.Μου έλειψες τόσο πολύ που δεν με νοιάζει ο λόγος που θα σε ακούσω.Δεν ξέρω αν μου φαίνεται, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένος που σε ξαναβλέπω.Δεν αφήνω τίποτα από πάνω σου να το χάσουν οι πέντε μου αισθήσεις.Πρώτη ρουφηξιά καφέ,ανάβουμε τσιγάρο και το ματς ξεκινάει χωρίς προειδοποίηση.
Εντάξει, εσύ περίμενες τον πρίγκηπα στο λευκό άλογο.Δεν σε κατηγορώ, καλά έκανες.Σου αξίζει και με το παραπάνω!Αν και μεταξύ μας, ακόμα δεν έχει αποσαφηνιστεί σε κανένα παραμύθι τι το ιδιαίτερο και φοβερό κάνει αυτός ο πρίγκηπας στης ζωής το κάθε μέρα.Με κατηγορώ και εγώ που δεν είμαι πρίγκηπας σε τίποτα.Είμαι απλά εγώ...Με χιλιάδες κουσούρια και τραγελαφικές φοβίες.Μικροσκοπικός στα όλα μου,αν σε ικανοποιεί αυτό,αλλά είμαι εγώ.Σε κοιτάω με αυτή την μικρότητα μου και γεμίζω ολόκληρος.Καλά τα λες, το μισό και ολόκληρο να είναι, πάλι μισό σου μένει.Τι να σου εξηγήσω;Πως θέλει δυο για να γίνει κάτι ολόκληρο;
Όχι,δε θα εξηγήσω.Θα σου χαμογελάσω ηλίθια και εσύ θα νομίζεις πως ειρωνεύομαι.Μπορεί και να το κάνω, αλλά όχι εσένα μα τα μαθηματικά.Αυτός ο μαθηματικός λες και κατάρα μου έριξε επειδή αδιαφορούσα στο μάθημά του.Όλο μισά και ολόκληρα με κυνηγάνε από τότε.Όλα έχουν να κάνουν με αριθμούς. Ένα,δυο.Μέχρι εκεί φτάνει το μέτρημα.Σε μας τώρα πια βάζω και ένα τρία, έτσι όπως τα κατάφερα.Θες να το τονίσω.Δεν σου χαλάω χατήρι.Ναι,δεν λέω κουβέντα εγώ τα φταίω όλα αυτά!Δεν ξέχασα τίποτα.Θες να με κάνεις όχι να κλάψω, αυτό θα σε έκανε να με συμπονέσεις και δεν το θες.Θες να ουρλιάξω με το ουρλιαχτό σου.Να βιώσω τον πόνο σου και τίποτα λιγότερο από το να ισοπεδωθώ μπροστά σου, δεν φτάνει.Ξέρω πως ήθελες να είμαι εκεί και εγώ εκεί με ήθελα.Μα, όσο έφυγα με άφησες και εσύ.Καλά καλά, εξαφανίστηκα.Εσύ ήξερες που ήμουν κρυμμένος, μπορούσες να με βρεις.Σε πόνεσε αυτό ε;Τότε είχα φοβηθεί,εσύ αντίθετα δεν είχες αυτό το συναίσθημα.Ένας πόντος για μένα!Μου αρκεί, τους άλλους στους χαρίζω.Μου αρκεί να ξέρεις πως δεν είμαι ο μόνος που άφησε το χέρι.Ποτέ πριν δεν με είχες αφήσει.Ούτε και εγώ.Μια φορά σε άφησα και με άφησες.Εδώ μας βάζω ισοπαλία και χάνω τον ένα μου πόντο.
Χαμογελάς σαν κάτι να θες.Το βρίσκεις και απαθέστατα μου μιλάς για το τρία της ζωής σου.Με κοιτάς στα μάτια και εγώ κοιτάω τον καφέ στο τραπέζι.Εντάξει τώρα;Ικανοποιήθηκε η δίψα για να με στραπατσαρίσεις;Όχι ακόμα;Έχεις δίκιο είναι πολλά και πως να χωρέσουν σε ένα καφέ και δυο πακέτα τσιγάρα;Μας κοιτάει και ο κόσμος...Δεν χρειάζεσαι να αποδείξεις σε όλους το τίποτα μου.Σε μένα σου αρκεί.Βλέπεις πως κολλάω με πείσμα στο τραπεζάκι που κουνιέται.Σαν και μένα σακάτικο και αυτό.Νιώθω.Το βλέπεις και κάθεσαι χαλαρωμένη στην καρέκλα απέναντί μου.Σιωπή.Η σιωπή της καταμέτρησης. Έχεις βγει νικήτρια με διαφορά.Δεν μπορώ να καταλάβω αν κέρδισες το μεγάλο βραβείο κι αν το απολαμβάνεις.
Σε κοιτώ.Ψελλίζω για κάποια ευκαιρία να σώσουμε τη ρίζα μας.Να αποδείξω πως δεν χρειάζεται να είσαι πρίγκηπας για να αγαπάς.Πως σκότωσα όλους τους φόβους μου σαν να ήταν δράκοι και για σένα.Πως όλα τα λάθη είναι δικά μου μόνο.Αν ζητώ κάτι είναι χρόνο για πράξεις.Βήμα βήμα.Όχι να κάνω θαύματα μα, να δείξω εμένα πως γίνομαι με εσένα.Αν αυτό σε κάνει ευτυχισμένη ίσως μου δώσεις το περιθώριο να μου δείξεις κάτι και εσύ...
Με κοιτάς σαν να.Δεν ξέρω ειλικρινά γιατί με κοιτάς έτσι.Πάλι αυτό το χαμόγελο..."Θα δούμε" δυο λέξεις και φεύγεις.Τελευταίο και οριστικό χτύπημα.Όλη η κουβέντα για τα λάθη μας,χωρίς να αγγίξουμε τη ζωή μας κατέληξε εκεί.Δεν έκανες κουβέντα για τη ζωή μας.Πως γίνεται να ξεχνιέται όλη και να κρατάμε τον τρόμο μόνο;Δεν θέλω να μειώσω τα λάθη μα δεν γίνεται να τα φορέσω κορώνα!Σε κοιτώ και η ψυχή μου ριγεί από αγάπη.Όταν έρχεται το μετά γιατί να θυμάσαι το πριν;Σωστή ερώτηση και αυτή, δε λέω.Μα κάθε μετά δεν ακυρώνει το πριν.Ένα πριν που δεν πέθανε αφού είμαστε εδώ.Μήπως πέθανε και εγώ σαν ψυχοπομπός μεταφέρω την ψυχή του μέσα μου;Σε κοιτάζω που απομακρύνεσαι.Σε όλα αυτά είχες ήδη απαντήσει με το αδιευκρίνιστο."Θα δούμε"..."Σε αγαπώ και με τα λάθη.Δικά μας και αυτά.Αφού υπάρχει μας κάτι μας ενώνει.Η αγάπη σε στροβιλίζει τόσο που ζαλίζεσαι,μπερδεύεσαι και κάνεις λάθη.Συγχώρεσε μας και δεν με νοιάζει ποιος φταίει πιο πολύ,τα παίρνω εγώ όλα επάνω μου...".Είχες ήδη μπει στο αυτοκίνητο και δεν άκουσες,Ίσως και να το κατάλαβες γιατί με κοίταξες από τον καθρέφτη....Θα δούμε...

      

14 σχόλια:

  1. Ζω παρόμοια σενάρια και καταστάσεις τώρα. Ό,τι έγινε έγινε, το θέμα είναι τι κάνεις μετά.

    ..Και το θέμα είναι, κάθε δεύτερη ευκαιρία μετά από ένα τέλος, δεν καταλήγει αναγκαστικά στο ίδιο?

    Και είναι δυνατόν να αλλάξει κανείς?

    Καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα!!!
      μεχρι να ερθει το μετα ολο ανατροπες ζεις στο τωρα...
      γιατι να προδικαζουμε ενα τελος;μεσα απο τα λαθη του μετα,υπαρχει μια κοινη ζωη του πριν.κι αφου και οι δυο ειναι ξανα ο ενας απεναντι απο τον αλλο κατι ισως να μην εχει τελειωσει.το ζητημα δεν ειναι να δωσεις ευκαιρια στον αλλο (που μπορει να λεει και ψεματα).το ζητημα ειναι αν νιωθεις πως η κοινη ζωη σας εχει ακομα μια σπιθα μεσα σου κι αν εισαι διατεθειμενος να προσπαθησεις για να την κανεις φλογα.ισως και να μην γινει και να σβησει αλλα αυτο ειναι ενα αλλο μετα που θα το μαθουμε μονο τοτε.
      βημα βημα κι αν ενας κυκλος ειναι να κλεισει θα κλεισει.τουλαχιστον θα ξερετε και οι δυο πως το παλεψατε.
      ελπιζω να πανε τα πραγματα και σε σενα ετσι οπως τους αξιζει...με ειλικρινεια πανω απο ολα :)

      Διαγραφή
    2. πρέπει να πω ένα ευχαριστώ εδώ, είναι αισιόδοξη η απάντησή σου..

      Διαγραφή
    3. τις σκεψεις μου ειπα,ετσι οπως τα αισθανομαι.
      και εγω ευχαριστω που μεσα απο εσενα καταλαβαινω εμενα καλυτερα!

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος10/11/12 10:38 π.μ.

    Φταίνε οι άνθρωποι που μπέρδεψαν τους ανθρώπους λέγοντας τους πως άλλο η ζωή και άλλο τα παραμύθια. Όχι φίλε μου και η ζωή παραμύθι είναι με την μαγεία κρυμμένη στις στιγμές και στα χρώματα, με τους δράκους να καραδοκούν για να κάψουν με την ανάσα τους τα όνειρα σου καθοδηγούμενοι από κακές μάγισσες που εποφθαλμιούν την αληθινή αγάπη γιατί δεν την ένιωσαν ποτέ. Γιατί αρνήθηκαν να ηττηθούν από ένα συναίσθημα και να χαθούν ολόκληρες στην ήττα αυτή. Στην πιο γλυκιά από όλες τις ήττες. Παραμύθι είναι η ζωή και εμείς πρίγκιπες και πριγκίπισσες που γεννήθηκα από βασιλιάδες και βασίλισσες. Με μόνο πλούτο μας, την καρδιά και τις σκέψεις μας. Ίσως η μόνο διαφορά σε αυτό το παραμύθι που λέμε ζωή να είναι ότι οι πρίγκιπες προτιμούν περισσότερα από ένα άλογα για να μεταφέρονται!
    Εύχομαι το "θα δούμε" να εξελιχθεί σε "θα γίνει" και η ζωή σας να γίνει το πιο γλυκό παραμύθι που ακούσατε ποτέ.
    Καλή σου μέρα ξωτικό της πόλης :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τα ειπες πολυ ομορφα και γεμισα εικονες παλι...
      προσθετω και τον φοβο σε ολα αυτα που σε αποσυντονιζει μεσα στο στροβιλισμα της μαγειας ή της αποκαθηλωσης.ηθελα ομως να τονισω αυτο το μετα, που μπαινουμε ολοι λιγο πολυ και κανουμε λιστες φταιξιματος λες και ο πονος θα μετριαστει.αυτη η διαμαχη που δεν ψαχνει οσα μας ενωσαν αλλα οσα μας χωριζουν.
      δεν ξερω αν πρεπει να ευχηθω κατι...ειναι αυτη η αναμονη της αγνοιας που ποναει πολυ περισσοτερο απο καποιο τελος.θα δουμε λεω και εγω...
      μια ομορφη μερα μαγειας να εχεις :)

      Διαγραφή
  3. εγω θα ευχηθω να βγεις νικητης απο αυτο το "γολγοθα".
    Νικη σε αυτο ειναι ο δρομος μπροστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. νιωθω μετεωρος.δεν γνωριζω αν πρεπει να προχωρησω αυτη την στιγμη για καπου.
      κραταω ενα ακαθοριστο "θα δουμε" και μενω σταθερος στη θεση μου μεχρι να καταλαβω.
      δεν μπορω να μπω στην διαδικασια της νικης και της ηττας (αν και καταλαβαινω πως την εννοεις και εχεις δικιο απολυτο) δεν μπαινω σε κανενα παιχνιδι.αρκουμε στο "οτι ειναι να γινει θα γινει" γιατι ισως ειναι αυτος ο δρομος που πρεπει να παρει...
      σε ευχαριστω απο καρδιας...
      καλημερα!!!!

      Διαγραφή
  4. Διαβαζοντας την αναρτηση σου αυτη μου ηρθε μια εικονα στο μυαλο! Κ εκανα ενστικτωδως μια κινηση.... Περασα τα χερια μου πανω απτην οθονη κατεβαινοντας ολο το κειμενο σαν νατο ετρεχαν, γυρισα τις παλαμες κ τις ενωσα σαν να εσταξαν ολες οι λεξεις σου μεσα τους κ μετα σαν να ηταν το νερο καποιας πηγης το εχυσα ολο πανω στο προσωπο μου.... Να νιωσω τη βροχη σου....να την ενωσω με την δικη μου ισως.... Δεν ξερω πως μου βγηκε ολο αυτο ετσι.....
    Ενιωσα οσα δεν εγιναν λεξεις....κ μια πικρια, μια απογοητευση για το μετεωρο βημα του πελαργου....για οσα περασαν απτην ψυχη στα ματια σου καθως την ακολουθουσες με το βλεμμα σου....
    Μικρο μου.....ποσο βαθεια πονας που αρπαξες τα λαθη κ των δυο σας σφιχτα μες την καρδια σου να ταχεις φυλαχτο;;;
    Γιατι δεν αλλαζει το μετα για χαρη ενος ομορφου πριν......
    I need the fairytale......:-/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κι εγω το χρειαζομαι...παραξενα οντα μονο μεσα σε αυτο ζουμε...
      εναν ποντο ειχα ολο κι ολο κι αυτος εξανεμιστηκε.οφειλα να τα κουβαλησω λοιπον,δικη μου ευθυνη και δεν με πειραζει.
      ολα τα ανομολογητα τα εκανες ενα με σενα και δεν ηθελα να τα νιωσεις,μονο να τα ακουσεις...
      http://www.youtube.com/watch?v=zbcLr6mqIVI&feature=my_liked_videos&list=LLSSE5OzRMMAIhG2Cccu8wHg
      οπως σε εκρυψα στην τσεπη μου ετσι θελησες να με αγγιξεις.σημασια εχει ο τροπος;ειπαμε παραξενα οντα...
      τα υπολοιπα θα στα εξιστορησω στη σκοτεινη πλευρα του φεγγαριου...αν και τα ξερεις ηδη... ισως τελικα να μη σου πω τιποτα απλα θα καθισω διπλα σου και θα κερασω τσιγαρο κι ας μη καπνιζεις :)

      Διαγραφή
  5. Ποιος δεν εχει περασει τετοιες καταστασεις . . .
    ομως οι καταστασεις αυτες τεινουν να μεγαλοποιουνται απο μονες τους, κατι που αναγνωριζεις αφου εχει κανει ο χρονος τη δουλεια του.
    δυο τραγουδια για τις καταστασεις με διαφορετικη οπτικη και υφος αλλα με πολυ αληθεια . . .
    http://www.youtube.com/watch?v=ToQ0n3itoII
    και
    http://www.youtube.com/watch?v=dcoCxLnMN7E

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το πρωτο δεν το ειχα ξανα ακουσει και ηταν ενδιαφερον (εδωσες τροφη για ψαξιμο)!
      το πλαισιωσες πολυ ομορφα μουσικα το θεμα και με αληθειες!
      οι καταστασεις τεινουν να μεγαλοποιουνται εχεις απολυτο δικιο ομως θα ηταν τοσο ομορφο να μπορουμε καποια στιγμη να τις δουμε με αγαπη και να τις αντιμετωπισουμε οπως τους αξιζει.
      καλο ξημερωμα δευτερας να εχεις με ενα φως διαφορετικοτητας,οτι κι αν σημαινει για σενα αυτο(θετικης ευχομαι!)

      Διαγραφή
  6. Αυτο που μολις διαβασα με εκανε να σκεφτω πολλες φορες: μα εχει τετοια ικανοτητα στο να χρησιμοποιει τις λεξεις (κι ας μη φτανουν συνηθως για οσα νιωθουμε) που δεν μπορεις παρα να φωναζεις συνεχεια "αυτο ειναι! Ναι, αυτο ακριβως ενιωσα κι εγω τοτε!" Παντως θα πω κατι πεζο μιας και σε προσωπικο επιπεδο εχω ηδη κανεις σαφες απειρες φορες το ποσο πολυ με εκφραζεις (σε υπερφυσικο βαθμο): Αυτο το κειμενο θα μπορουσε να ειναι καλλιστα μονολογος αρτιοτατος και πολυ πολυ εντονος για μια παρασταση που θα ανεβασουμε. Ειναι απιστευτα ταιριαστος και θα αγγιζε τους παντες νομιζω. Φευγω ομως κι απο αυτη τη ρηχη "προσεγγιση" των προσωπικων σου βιωματων και σου ευχομαι το θολο τοπιο να ξεκαθαρισει συντομα γιατι ειναι νομιζω ψυχοφθορο ολο αυτο το μετεωρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θα ηθελα πολυ να δω αυτην την παρασταση (κανω αντιπερισπασμο και νομιζω πως τα καταφερα),ξερεις πως οπου μπορω να βοηθησω αν χρειαστει ειμαι εδω ετσι;!
      ελπιζουμε,ευχομαστε και αναλογως των δυναμεων της ψυχης προχωραμε...
      ευχαριστω να πω μονο;κοκκινος και με στραμπουληγμα στη γλωσσα ειναι πιο αληθινο...:D

      Διαγραφή