23 Οκτωβρίου 2012

ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΣΕ

Τα παντζούρια μονίμως κλειστά,
για να μη βρει χαραμάδα διαφυγής
η υπερτροφική μου αδυναμία και μείνω μόνος.
Κοιτάζω δειλά τον έξω κόσμο.
Νιώθω τόσο ατροφικά μικρούλης
που μου αρκεί η κλειδαρότρυπα για να τον ατενίζω...












28 σχόλια:

  1. και τούτος ο κόσμος, ο μικρός ο μέγας, τις διαστάσεις της κλειδαρότρυπας παίρνει...
    γεμάτο εσωτερικότητα το πόνημά σου!
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μια μεγαλη καλημερα και απο μενα :)
      ενα εσωτερικο στροβιλισμα σαν αντανακλαση του εξω.μου αρεσει ο τροπος που το σκεφτηκες :))))

      Διαγραφή
  2. καλημέρα! και σκεφτόμουν προχθές ότι έιχες καιρό να γράψεις.


    γνώριμο συναίσθημα πάντως,όπως το εκλαμβάνω εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε αντικαλημεριζω!!!!!! :D επεστρεψα απο χθες τα μεγαλα πνευματα νομιζω πως εκαναν το θαυμα τους :)))))
      αν ειναι φευγαλεο συναισθημα μπορεις και καπως το κουμανταρεις, αν γινει ομως κατασταση ειναι σκουρα τα πραγματα...το νου σου ;) (το λεω πιο πολυ για να το ακουω μη νομιζεις!)

      Διαγραφή
    2. Ε τότε είμαστε καταδικασμένοι μάλλον!

      Διαγραφή
    3. οσο υπαρχει μαλλον υπαρχει και ελπιδα ;)

      Διαγραφή
  3. Σαν την Αλικη στη χωρα των θαυματων ενα πραγμα!χεχε=)
    το εχω νιωσει αρκετες φορες,δυστυχως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλησπερααα :)))
      θα μπορουσε να ηταν μια παραλλαγμενη εκδοχη σε πιο σκοτεινη κατασταση! ;)
      ειναι καλο απο μια πλευρα αν το καλο σκεφτεις λειτουργει σαν καθαρτηριο (μαλλον γλυκαινω το χαπι) :P
      αν παντως σε πλησιασει κανε συνιαλο μπας και το φοβησουμε παρεα :)

      Διαγραφή
    2. Καλησπεραα! Χαχα δικιο εχεις ;)
      ωραιαα,εγινεε=))

      Διαγραφή
  4. τον μέτρησες τον έξω κόσμο από την κλειδαρότρυπα και τώρα που έριξες μπόι ήρθε η ώρα να βγεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ηρθε η ωρα πονηρουλα! τελικα το παρτυ για παρτη σου δεν το γλιτωνεις νομιζω ;)
      παντως ολα χριαζονται αρκει να μην αφησεις για πολυ καιρο να σε καθοδηγουν οσο γινεται βεβαια :)

      Διαγραφή
  5. μερικες φορες ομως αυτο που ειναι εξω ειναι τοσο δυνατο που η κλειδαροτρυπα και μονο δεν αρκει.. πρεπει να βγουμε εξω να το κοιταξουμε καταματα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κι αυτο σωστο :))))
      το ειχα γραψει πριν ξεκινησουν τα πρωτοβροχια τωρα πια μπορω να σου πω πως αν μπορεσεις να κρατησεις ενα οριο σε ολα αυτα ολα χρειαζονται.αρκει να μην γινουν καθημερινοτητα.(ειλικρινα σημερα αναρωτιεμαι με τον εαυτο μου ειμαι ακριβως το ρητο δασκαλε που διδασκες)χεχεχε
      αν δεν τολμησεις ακομα και να φτασεις στο πατο ειλικρινα δεν καταφερνεις και πολλα στη ζωη σου.βεβαια πληγωνεσαι και πληγωνεις μα η ζωη μας καλο ειναι να μην εχει οδηγιες χρησεις μονο κατανοηση παρορμηση και ειλικρινεια.(αν δεν βγαζει νοημα ζητω συγνωμη παω να κοιμηθω για να ανανεωσω εγκεφαλικα κυτταρα και επιστρεφω!!!!)

      Διαγραφή
  6. Και εγώ μικρο μου ξωτικό από μια χαραμάδα βλέπω τον κόσμο γύρω μου...και θα βγω όταν αυτό που βλέπω μ αρέσει.....δεν μπορείς να καταλάβεις την χαρά μου που είσαι εδώ... ένα όμορφο βραδύ εύχομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αγαπημενε μου μερικες φορες τα λογια ειναι περιtτα....αντε στην υγεια μας και ασπρο πατο!
      ομορφα ονειρα να γαληνευουν την νυχτα σου ετσι μια μικρη οφθαλμαπατη ολοκληρωσης...καληνυχτα και τα συναισθηματα ειναι και απο την πλευρα μου πολυ μεγαλα :)

      Διαγραφή
  7. μα,τι νόημα έχει αν δεν ανοίξεις την πόρτα και βγεις έξω;
    να γρατζουνιστείς και λίγο,
    δεν είναι κακό =)




    τα φιλιά μου γλυκό ξωτικό:*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εχεις νιωσει την απολυτη μοναξια του πληθους;;; σιγουρα ναι...
      εεεε κατι τετοιες στιγμες γινεσαι τοσοδουλης κι αρκει μια κλειδαροτρυπα...
      δεν ειναι κακο εχεις δικιο και σιγα σιγα τα καταφερνω νομιζω και ελπιζω :)
      πολλα πολλα φιλια καληνυχτας καλη μου!!!!

      Διαγραφή
  8. Καιρο ειχα να σου ερθω....με τραβηξε η φωτο που εβαλες....
    Ετσι με κανουν να νιωθω μερικες φορες...μικρουλα και κλειδωμενη πισω απο σφαλιστα παντζουρια....
    Μα εγω θελω να πεταξω ελευθερη μακρυα!!! Ατσαλο πεταγμα μουδιασμενων φτερων, μα θα ειναι ελευθερα και προς το φως....
    Καλο ξημερωμα, ξωτικο μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καιρο ειχα να ερθω και εγω :)
      δεν ξερω ειναι μερικες φωτο που δες να δεις τι κρυβουν απο πισω ασε που μιλανε καλυτερα απο χιλιαδες λεξεις :)))
      τωρα εδω υπαρχουν για μενα δυο μορφες αυτες που προσπαθουν να σε αμπαρωσουν και αυτες που αυτοεξοριζεσαι...
      να ανοιξεις τα φτερα σου διαπλατα μη διστασεις στιγμη!σε κανεναν να μην επιτρεψεις να σε πεισει πως εχει τη δυναμη να νικησει την ψυχη σου!
      ενα ξημερωμα γεματο φτερουγισματα να εχεις :)

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος1/11/12 8:55 μ.μ.

    Να μην φοβάστε να μείνετε μόνος,
    μονάχα να φοβάστε μην χάσετε την ψυχούλα σας!
    Γιατί μόνος μπορεί να αισθάνεται κανείς ακόμη κι όταν γύρω του έχει κόσμο!

    Να ένα απόσπασμα από ένα παραμυθάκι για όνειρα γλυκά...

    [...]-Ψιτ! παλιόφιλε, εμένα με ξέχασες. Το ξύλινο αλογάκι τον φώναξε μέσα απ’ το σαλόνι.
    Τρεχάλα ο Αλέξης ανέβηκε τα σκαλιά, έσφιξε με λαχτάρα το αλογάκι στην αγκαλιά του.
    -Ξέρεις…, του είπε, δεν χάλασα εγώ την κόρνα.
    -Το ξέρω, είπε το άλογο.
    -Πως το ξέρεις; απόρησε ο Αλέξης.
    -Το ξέρω, γιατί έγινε ολόκληρη φασαρία σήμερα εδώ.
    -Μα εγώ εδώ ήμουν και δεν άκουσα τίποτα! απόρησε ο Αλέξης.
    Χαμογέλασε το ξύλινο άλογο.
    -Ξέρεις, είπε πειραχτικά, πόσα λίγα πράγματα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι!
    -Είναι κουσούρι να είσαι άνθρωπος; Αναστέναξε ο Αλέξης μπρός σ’ αυτή τη δυστυχία.
    -Ευτυχώς τουλάχιστον είσαι παιδί. Τον παρηγόρησε το άλογο.
    -Μα θα μεγαλώσω κάποια μέρα. Συννέφιασε το πρόσωπο του Αλέξη.
    Κάποια σκέψη του ήρθε και αναγάλλιασε. Θα πιω ούζο! Άκουσα πως δίνουν ούζο στα σκυλάκια οι άνθρωποι και δεν μεγαλώνουν. Θα πιώ και εγώ λοιπόν ούζο.
    Γέλασε στο ξύλινο αλογάκι.
    -Θα γίνεις μπεκρούλιακας με το ούζο, είπε.
    -Τότε είμαι χαμένος, αφού θα ‘χω το κουσούρι να είμαι άνθρωπος. Απελπίστηκε πια ο Αλέξης.
    -Ξέρεις, είπε το αλογάκι, δεν ξέρω πολλά πράγματα, αλλά νομίζω πως μπορείς κι όταν θα γίνεις μεγάλος άνθρωπος να είσαι στην ψυχή παιδί.
    -Πως γίνεται αυτό το σπουδαίο; Ρώτησε ο Αλέξης, γιατί ήθελε να γίνει κι ένας ψηλός άνδρας, μεγάλος, σαν τον πατέρα του.
    -Δεν ξέρω κι εγώ, το άλογο σκέφτηκε, μα δεν ξέρω, ξανάπε. Ίσως μείνεις παιδί, αν δεν είσαι κακός.
    -Ξέρω και κακά παιδιά, πετάχτηκε ο Αλέξης.
    -Κι εγώ ξέρω. Συμφώνησε το άλογο. […]
    …Το άλογο σταμάτησε να πάρει μία ανάσα.
    -Έτσι έγινε και σήμερα ο θείος σου δεν έχει κόρνα˙ την έχει τώρα το ελαφάκι και καμαρώνει!
    -Αυτό που λες είναι παραμύθι. Θύμωσε ο Αλέξης. Κανένα ελαφάκι δεν έχασε ποτέ κέρατο, κανένα ελαφάκι δεν ήρθε εδώ σήμερα, κι αν θες να μάθεις, την κόρνα την χάλασα εγώ το πρωί.
    -Α! Ωραία, είπε το αλογάκι χωρίς να δείξει έκπληξη. Εγώ λέω παραμύθια, μα εσύ λες ψέματα.
    -Ψέματα είναι και τα παραμύθια, κι έτσι είμαστε πάτσι! Ο Αλέξης σα να ζήταγε και τα ρέστα.
    -Ξέρεις, είπε το αλογάκι και ξερόβηξε. Συμφωνήσαμε, σαν έρθει ο πατέρας σου, να τον ρωτήσουμε, τι θα πει να είσαι παιδί. Γιατί δεν το ξέρω. Θα έπρεπε ακόμη, όταν με το καλό ‘ρθει, να τον ρωτήσουμε τι θα πει να είσαι άντρας. Γιατί ούτε αυτό το ξέρω. Μα κείνο που ξέρω είναι πως ποτέ ένας άντρας δεν πρέπει να λέει ψέματα. Γιατί τότε τι άντρας είναι;
    Ο Αλέξης ήθελε πολύ να γίνει άντρας. Να γίνει σαν το πατέρα του. Μα σωστά είπε το αλογάκι, άντρας ψεύτης, δεν είναι άντρας.
    Ο Αλέξης προχώρησε προς το παράθυρο κι ήταν η πρώτη φορά που βούρκωσαν τα μάτια του.
    -Αλογάκι, μην το πεις πουθενά, μα δεν είμαι ευτυχισμένος. Και τόση ώρα που μού ‘λεγες για το ελαφάκι, ένοιωθα ντροπή! Είπε με φωνή που μόλις ακουγόταν.
    -Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, όταν λες ψέματα, γιατί κλαίει το καλό σου αγγελάκι.
    -Κι αυτό που μου λες είναι ψέματα, μούτρωσε ο Αλέξης.
    -Με συγχωρείς, αλλά δεν μοιάζουμε. Το αλογάκι όλο αξιοπρέπεια στήλωσε την ουρά του, την ζύγισε στον αέρα κι έφυγε.
    Έμεινε μόνος ο Αλέξης και πικραμένος, Ούτε λίγο ούτε πολύ ήταν ένας ψεύτης.
    Η φωτογραφία του πατέρα του, όπως τον κοίταζε, δεν χαμογελούσε.
    -Είπες τίποτα πατέρα; ρώτησε ο Αλέξης την φωτογραφία.
    Ο πατέρας δεν απάντησε.
    Αναστέναξε ο Αλέξης και με μικρά βήματα προχώρησε να συναντήσει το θείο του. Πως θ’ άρχιζε;
    «Ξέρεις θείε, το ελάφι δεν πήρε την κόρνα! Ξέρεις θειε, δεν κατάλαβα πως έσπασε η κόρνα! Ξέρεις, ήταν έτοιμη να χαλάσει η κόρνα».
    Έγινε τώρα πιο γρήγορο το βήμα του Αλέξη. Ήτανε λίγο χλωμός, όταν αντάμωσε το θείο.
    -Θείε εγώ χάλασα την κόρνα! Σου είπα και ψέματα… έτσι άρχισε.
    Και το ξύλινο αλογάκι χοροπηδούσε από χαρά στην πράσινη χλόη.
    Περίεργο, αλλά ο Αλέξης ήταν ευτυχισμένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος1/11/12 8:56 μ.μ.

      ~Black Iris~

      Διαγραφή
    2. δεν φοβαμαι να μεινω μονος,τα παω πολυ καλα με τη μοναξια μου παραπανω απο οσο πρεπει και καποιες τετοιες στιγμες με κυριευει ολοκληρο...
      ομορφο το παραμυθι και μη το πεις πουθενα αλλα ακομα διαβαζω παραμυθια ειναι ενας τροπος για να κανω το μικρο παιδι μεσα μου να χαμογελαει...
      καλο μηνααααααααααααααααααμε πολλα πολλα παραμυθενια χαμογελα να στον στολισουν!

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος1/11/12 9:19 μ.μ.

      Να μην αφήνετε τίποτα να σας κυριεύει γιατί μετά γίνεστε δέσμιος αυτού!
      Και μένα μου αρέσει να διαβάζω παραμυθάκια και ιστοριούλες! ^^

      Καλό μήνα γεμάτο υγεία ψυχική και σωματική!

      Εμένα μου είχε κάποιες εκπλήξεις, όχι και τόσο ευχάριστες, αλλά δόξα τω Θεω τώρα είμαι καλύτερα!

      ~Βlack Iris~


      Διαγραφή
    4. καποιες στιγμες αφηνομαι και καποιες το πολεμαω.εναι ενας παραξενος δεσμος που κατα καιρους χανει τις ισορροπιες του.αλλα ολα ειναι μεσα στη ζωη...εχεις απολυτο δικιο!
      παντα αυτο τον καιρο αναγενναμε,κανω αλλαγες και φρεσκαρω τα ονειρα μου!
      ελπιζω να μην ερθουν αλλες εκπληξεις δυσαρεστες κι αν ερθουν να ειναι φευγαλεες σαν μια ανασα ;) στην ουσια αν δεν ειχαμε και τις αναποδιες πως θα νιωθαμε την ευτυχια;;;;

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος1/11/12 9:35 μ.μ.

      Δείτε αυτό το βίντεο όποτε μπορέσετε κι έχετε χρόνο!

      http://www.megatv.com/protagonistes/default.asp?catid=25583&subid=2&pubid=29835292

      κι έπειτα αυτό... http://www.youtube.com/watch?v=cPRBrrYHZP8
      Δεν έχω λόγια..!

      ~Βlack Iris~


      Διαγραφή
    6. ειναι πολλα που θα ηθελα να πω...
      εννοειτε πανω απο ολα η υγεια και πρεπει το μυαλο μας να σκεφτεται και οσους δεν ειναι τοσο τυχεροι οσο εμεις...δεν ξερω ομως αν ειναι στην ανθρωπινη φυση να αποβαλλουμε απο το μυαλο μας τον πονο του αλλου.(οσο μπορω δεν ξεχνω για να μη λεω ψεματα το προσπαθω)
      ξερω πως μιλαω με μια μαχητρια και δεν ξερω τι θα μπορουσα να πω που να μην ειναι κουφια λογια...ολα να ειναι φευγαλεα και να αφησουν νικηφορο χαμογελο!η βαθια μου εκτιμηση να σου δινει λιγο παραπανω κουραγιο για να κατακτησεις ολους σου τους στοχους χωρις τετοιες δυσκολιες.
      καλο βραδυ χωρις αλλους εφιαλτες...

      Διαγραφή
    7. Ανώνυμος1/11/12 9:56 μ.μ.

      Μην ανησυχείτε! εγω δεν είχα κάτι σοβαρό! :) δεν πάσχω από κάποια ασθένεια ανίατη,
      απλά σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά που όντως παλεύουν και έχουν πολλά σοβαρά προβλήματα δεν το βάζουν κάτω κι εμείς που δεν έχουμε τίποτε και είμαστε μία χαρά μοιζεριάζουμε πολλές φορές!

      Καλό σας βράδυ! :)

      ~Black Iris~

      Διαγραφή
    8. χαιρομαι που ηταν κατι περαστικο!!!!!!
      εχεις τοσο πολυ δικιο,καταναλωνομαστε σε μικρες μουντζουφλιες που τις βαφτιζουμε καταστροφες και χανουμε την ουσια...
      ελπιζω αυριο να ειμαστε λιγο παραπανω ανθρωποι...
      καλο βραδυ και παλι :)

      Διαγραφή