ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Τα παραμύθια με παραμυθιάζουν.
Αλαφροΐσκιωτος τα παίρνω αγκαλιά και παραμυθιάζομαι.
Δίνω παραμύθι στα παραμύθια
και μέσα σε ένα παραμύθιασμα εξαϋλώνομαι,
σκοντάφτω,πέφτω,μουντζουρώνομαι.
Μόλις μουντζουρώσω με τη σειρά μου
στέκομαι και αναλογίζομαι
αν φταίει το παραμύθι που ψιθύρισα
ή αν εγώ παραμυθιάστηκα για να αποσαφηνίζομαι...
Αποστραγγίζω από το παραμύθι την παραμυθένια του όψη
και μόλις το αντιληφθώ καταποντίζομαι.
Μέσα σε όλα αυτά τα παραμυθιασμένα παραμυθιάσματα
ακόμα ψάχνω να βρω το κουράγιο για να σου πω
πως όλα καταλήγουν στο ίδιο σημείο και έχουν κοινή αρχή.
Αν βρω ένα παραμυθένιο τρόπο θα σου αποκαλύψω
τα μυστικά που κρύβω στα παραμυθιάσματα μου...
Η πηγή της αρχής του παραμυθιού
και στο παραμύθιασμα η λαχτάρα...
Σαν παραμύθι θα σου πω "Σε αγαπάω"
κι ύστερα θα παραμυθιαστώ πως σε άκουσα να λες
πως με αγαπάς λιγάκι και εσύ...