23 Οκτωβρίου 2012

ΑΛΗΤΑΡΙΟ

Σε παρακολουθώ χωρίς να πατήσω
το κουμπί που θα σε σβήσει από τα μάτια μου
ετσι, για να μετρήσω τις αντοχές μου.
Μικρο ανθρωπάκι σε γυάλινη οθόνη επιδιώκεις
να προσδιορίζεις τα όρια της σκέψης και της μνήμης μου.
Βγαίνω στους δρόμους και πιστεύω
σε μια κατά δικιά μου ελπίδα.
Έτοιμος να σπάσω μπροστά στα μάτια σου
κι εσύ επιμένεις να αγνοείς, σαν μην βλέπεις.
Με απορρίπτεις από το όλο σου
σαν να είμαι αιμάτινος λεκές σε νυφικό.
Κατηγοριοποίησε με σε όποια στοίβα θες
αφού δεν μου χωράει το συνολικό σου αίσθημα. 
Εσύ είσαι ο διαβασμένος της ιστορίας σου
και κάποια νέα ιστορία θα σκαρφιστείς
για να δικαιολογηθείς για μένα.
Όχι, πως είμαι κάποιος ήρωας
ούτε σκέφτηκα να γίνω,
μα δεν αντέχω να μην είμαι εγώ
για να την γλιτώσω.





2 σχόλια:

  1. "μα δεν αντέχω να μην είμαι εγώ
    για να την γλιτώσω"
    θα υπάρχει κι άλλος τρόπος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και τι να αρχισουμε τις εκπτωσεις σε οτι περικλειει την ψυχη και την συνειδηση μας για να μην καταχωρηθουμε στους τρελλους και να μην ερθουμε αντιμετωποι με ολη αυτη την σχιζοφρενεια;;;
      ακομα ειμαστε στην αρχη και ηδη ειναι πολυ αργα για να επιβιωσει η νοημοσυνη τουλαχιστον... γιατι για τον αυτοσεβασμο και κυριως για τον αλληλοσεβασμο χμ... σκουρα τα πραγματα
      δεν ξερω...

      Διαγραφή