18 Νοεμβρίου 2012

17 ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ


17 Νοεμβρίου βράδυ του 2012.Μέρος Αθήνα.Ίσως να μην είναι αυτός ο τόπος, δεν έχει και τόση σημασία.Έξω ακούγονται πολλά αλλά και τίποτα συγχρόνως.Δεν έχουμε πόλεμο κι ας είμαστε σε εμπόλεμη ζώνη.Ένα άγριο βράδυ θα έλεγε ο συντηρητικός κόσμος της ηρεμίας.Μια ακομα απραξία θα ειρωνευόταν με πείσμα, ο κόσμος της αγωνιστικότητας.Λυπάμαι θα μοιρολατρούσε ο κόσμος της καθησυχαστικότητας.Ο κόσμος...Ο κόσμος ειδικά τέτοιες μέρες όλο κάτι εφευρίσκει να λέει.Λόγια μεγαλόπνοα, μηρυκαστικά, ανθοφόρα,λιπόσαρκα,ψεύτικα και αληθινά.Τι γίνεται στον κόσμο σήμερα με τόσα λόγια;

Καταρρίπτονται ψυχές και στο σημερινό βράδυ γίνεται η επισήμανση τους.Φωτιές χορεύουν στον αέρα σκάνε με κρότο στο οδόστρωμα και σαν φωτοβολίδες σβήνουν, χωρίς παρατεταμένες εκλάμψεις ξεφωνητών.Δακρυγόνα καίνε τα μάτια,δυσκολεύουν την αναπνοή και κάθε κραυγή που ακούγεται μοιάζει με ρόγχο.Παραταγμένοι τραμπούκοι και αγωνιστές χωρίς να έχουν εξακριβωμένους ρόλους, παλεύουν για ένα σπουδαίο κάτι.Εις μνήμη...Για τη διατήρηση της τάξης...Στάσου...Τρέχα...Για το αύριο...Για το τώρα...Ίσως πάλι να μην συμβαίνει τίποτα από αυτά και αυτό το βράδυ.

Πριν χρόνια κάποια παιδιά δεν άντεξαν και ούρλιαξαν μέχρι που γκρέμισαν το ουράνιο στερέωμα.Γκρεμίστηκαν κι αυτά μαζί του σαν έκπτωτοι άγγελοι,σαν μεθυσμένοι Ίκαροι από το πρώτο και τελευταίο πέταγμα.Χρόνια μετά κανείς δεν θυμάται.Όλοι κάτι αναμασάνε και κάτι επιδιορθώνουν.Η ιστορία καταγράφει,διαγράφει,μιλάει ή σιωπεί τελικά;Είναι ο ρόλος της τόσο ομιχλώδης.Ένας αμέτοχος θεατής η ιστορία σε μια παράσταση, που την ξανά σκηνοθετούν όπως βολεύει το εκάθοστε κοινό.Χούντα, ταγματασφαλίτες, μνημόνιο, ματάδες.Κάποιο δάχτυλο να σε επιδιορθώνει με το συμβολισμό της σιωπής,κάποιο δάχτυλο να σε κατονομάζει,κάποιο να σε επιπλήττει και τελικός σκοπός να καταστείλει την διαφορετικότητα σου."Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία", "Λαέ πεινάς γιατί δεν πολεμάς".Ποιά χούντα από όλες υπέκυψε και έπεσε;

2012 ξανά και πιο συγκεκριμένα."Κάτω τα κεφάλια" φωνάζουν μερικοί,"δεν μαζευτήκαν κάτω αρκετοί" συζητάνε άλλοι."Όλο και πιο κάτω τραβάμε" κλαψουρίζουν κάποιοι,"πάλι κάτω οι μισθοί" αντιλαμβάνονται οι υπόλοιποι.Κάτω...Κάτω...ΚΑΤΩ!Όλα πιο κάτω!Πόσο κάτω δηλαδή είναι εντάξει για να σταματήσει αυτό το κάτω;Δεν φτάνει το αντιδραστικό πρόσωπο βίαια κολλημένο στο βρώμικο από χημικά και καμένη βενζίνη δρόμο;Δεν αρκεί ξέρω...Πόσα πρόσωπα χρειάζονται για να είναι ορθά δομημένο το κάτω;Το δικό σου μήπως;Όχι,συγνώμη έχεις δίκιο...Αύριο με τη δουλειά θα τρέχεις και δεν γίνεται να λερωθείς απόψε.Μήπως το δικό σας που με κοιτάτε θυμωμένα ευκαιρεί;Ούτε το δικό σας, εσείς δεν πιστεύεται πως αξίζει, όλα του συστήματος λέτε.Σωστά....Αυτό δεν διορθώνει τίποτα.Όταν όμως κάποιος σε διατάξει,θα προσκυνήσεις και θα ρωτήσεις αν θέλουν να πας λίγο ακόμα πιο κάτω,γιατί το μπορείς έχεις την ικανότητα.Όχι,προφανώς όχι εσείς εκτός κι αν θα πρέπει να διαφυλάξετε κάτι.Μόνο σε εκείνη την περίπτωση θα το κάνετε.Όπως όλοι μας φυσικά...Δεν είμαστε δειλοί, είναι θέμα καθαρής ανάγκης και βιωσιμότητας.

Πολυτεχνείο του 1973 ξανά πάλι πίσω.Μέρες που κάποια παιδιά τόλμησαν να ουρλιάξουν πιο πέρα από το μπόι τους.Τους έκαψε η ίδια τους η φλόγα,κυνήγησαν μια ουτοπία με πάθος.Αν έχω να θυμάμαι κάτι από αυτήν την επέτειο δεν είναι η κατάληξη της,αλλά το θάρρος και το θράσος που χρειάζεται για να πεις "Δε σε φοβάμαι φόβε μου" κοιτώντας τον στα μάτια.Δεν τα κατάφεραν... Έχουν όμως καψαλισμένες φτερούγες επειδή τόλμησαν να μάθουν να πετάνε.Εμείς;Σωστά...Εμείς έχουμε λογαριασμούς και μια ένδοξη ιστορία..."Ζητείται ήρωας" θα γράψει στην αγγελία της η ιστορία και θα χασκογελάσει γιατί θυμάται αυτό που ξεχάσαμε.Όοοχι εμείς, σαφώς δεν ξεχάσαμε και συγχωρέστε με που σας έθιξα!Είναι από αυτά τα βράδια το αποψινό, που με μεθάει η λαχτάρα και παραφέρομαι.Που ένα επαναστατικό παιδί μέσα μου ουρλιάζει για κάτι παραπάνω δίχως να λογαριάζει τι κατάληξη θα έχει αυτό το όνειρό του...Αν δεν το κατάλαβες ήδη επέστρεψα ξανά στο 2012 στης 17 του Νοέμβρη.

Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.Κ.Ουράνης





19 σχόλια:

  1. "Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
    όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,
    έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
    πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.

    Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους.
    Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
    καρφώσατε σ' εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
    Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.

    Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη,
    φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.
    Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
    με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
    με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
    όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. http://www.youtube.com/watch?v=0hnRf0BlxLc
      ισως μελοποιημενο μας αγγιξει πιο δυναμικα!μια καλημερα με ισως χαμογελο ελπιδας για το ονειρο...

      Διαγραφή
  2. Θέλουν να ξεχάσουμε, να μην μάθουμε ποτέ, να μην βρούμε το νόημα της 17ης Νοεμβρίου, της δύναμης της ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων και σχεδόν τα κατάφεραν. Έγινε και αυτή όπως τι άλλες, μια συνηθισμένη μέρα, που οι υποταγμένοι πολίτες, προσκολλούνται μπροστά από τις τηλεοράσεις, παρακολουθώντας το οτιδήποτε, ανίκανοι να αντιδράσουν. Τα ΜΜΕ κατάφεραν να τους γεμίσουν φόβο, να τους πάρουν τις τελευταίες δυνάμεις..(ή μήπως αντέχουμε ακόμα;)
    Μα τι γίνεται, γιατί ο κόσμος δεν αντιδράει; Δεν ήρθε ο καιρός να ξυπνήσουμε;

    *Καληνύχτα ξωτικό με ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. (δεν πάει πιο κάτω!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα με δυναμη μπας και στηλωσουμε τα ποδαρια πεισματικα μηπως και σταματησουμε το πιο κατω!
      κοροιδευομαστε μιλωντας για δεδομενα ελευθεριας και δημοκρατιας.αυτα τα δυο ειναι οπως και η αγαπη.θελουν καθε μερα και σε καθε ανασα,να προσπαθεις για να τα διατηρησεις για να παραμεινουν δυνατα και αγερωχα...και δεν πειραζει ο φοβος τοσο αλλα η δειλια να τον κοιταξουμε καταματα πια...
      καπου ειχα διαβασει ο φοβος ειναι το οπλο η δειλια ειναι η σφαιρα που σε σκοτωνει....

      Διαγραφή
  3. η ιστορία επαναλαμβάνεται,εμείς τι κάνουμε;
    μένουμε απαθείς ενώ εκείνοι μας
    διαγράφουν το μέλλον,καταστρέφουν την ψυχή
    και την αξιοπρέπειά μας;
    πού είναι ο Έλληνας που έμαθα από την ιστορία;
    εκείνος που δεν δεχόταν να υποβιβαστεί
    πόσο μάλλον να ξεπουληθεί σε εκείνους
    που τον θέλουν να τον "βοηθήσουν".





    εκείνος ο Έλληνας,θέλω να πιστεύω ότι ζει,
    ότι θα εμφανιστεί σύντομα..




    ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ανάρτηση Ξωτικό μου,
    πραγματικά.σ'ευχαριστώ που μοιράστηκες
    τις σκέψεις σου μαζί μας.



    Καλό σου μεσημέρι:*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ξεχασαμε;δειλιασαμε;εθελοτυφλουμε; δεν ξερω...κραταω ελπιδα ονειρου σφιχτα κι ας ειμαι ολιγον πεσιμιστης απο τη φυση μου :)
      αυτη η ιστορια ετσι και ανοιξει το στομα της...πολυ κοσμο θα καψει ;)
      ενας ψιθυρος ειναι αυτες οι σκεψεις,φτωχος και απροσδιοριστος.δεν γινοταν να μεινουν κι αλλο μεσα μου ομως...εγω ευχαριστω που σταθηκες να τις διαβασεις :D
      χουχουλιαρικο μεσημερι να εχεις γιατι σημερα φυσαει ;)


      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος18/11/12 6:13 μ.μ.

    απίστευτη ανάρτηση φίλε ξωτικό μου
    μένω άφωνος με τους προλαλήσαντες σχολιαστές
    που με κάλυψαν σε όσα είχα στο μυαλό να πω..
    καλό μας βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν ειναι τοσο μαγικα ελπιδοφορο τελικα οι σκεψεις σου να μην ειναι και τοσο μονο δικες σου;!
      ολο κατι τετοια μικρα,απροβλεπτα και σπουδαια συμβαινουν την ωρα που σκεφτεμαι πως δε θα ξαναδουμε ουρανιο τοξο και μου γεμιζουν ελπιδα το ονειρο...
      καλο μας βραδυ φιλε μου σε ευχαριστω (σε και για)ολα....

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος18/11/12 8:47 μ.μ.

    Νομίζω πως τα όνειρα κανένα δακρυγόνο δεν θα τα κάνει να δακρύσουν. Θεωρώ πως τις ελπίδες κανένα γκλοπ δεν θα τις κάνει να σωπάσουν. Πιστεύω πως την ελευθερία κανένας δεν θα την κλέψει όταν είναι κομμάτι του εαυτού σου.
    Απλά οι άνθρωποι χάθηκαν σε αυτό που τόσο περίτεχνα τους πλάσαραν για παράδεισο και τώρα έχουν γαντζωθεί στην ουτοπία και δεν κοιτούν την πραγματικότητα. Ή μάλλον την κοιτούν, απλά αρνούνται να την δουν γιατί αυτό θα σημαίνει επίγνωση. Και η επίγνωση θα υπονοούσε αλλαγή. Και η αλλαγή θα απαιτούσε να απαγκιστρωθούν απ' την ουτοπία. Δύσκολος καιρός για επαναστάσεις.
    Θα την δει όμως την πραγματικότητα ο κόσμος, όσο υπάρχουν άνθρωποι με τον τρόπο γραφής και σκέψης σου, υπάρχει η ελπίδα πως θα την δει και θα διεκδικήσει το καλύτερο γι αυτήν.
    Καληνύχτα ξωτικό της πόλης και όνειρα ταξιδιάρικα σου εύχομαι να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χμ...τοσα σχολια ποση ελπιδα μου θεριεψαν και ενα πονηρο χαμογελακι...
      ποσο μπορει ενας ψευτικος παραδεισος να αντεξει μπροστα στην αληθεια;ακομα πιστευω πως δεν μπορει για πολυ...αλλα επειδη οι καιροι τρεχουν και προσπαθουν να μου επιβαλλουν μια καταρρευση των πιστευω μου, την κανω ονειρο και ελπιδα ωστε να μη μου τη μαγαρισει καμια καθημερινοτητα....
      ηδη μια μικρη φωνουλα ακουγεται μεσα σε αυτα τα σχολια...
      νιωθω βαθια εκτιμηση για καθε σχολιο στη συγκεκριμενη αναρτηση,ειναι μεγαλο δωρο η ελπιδα και μου το προσφερατε απλοχερα :D
      καληνυχτα βασιλισσα μου, σημερα οντως θα ειναι ταξιδιαρικα τα ονειρα μου σε ενα μελλον που ολα θα ειναι ελευθερα!σε περιμενω... ;)

      Διαγραφή
  6. Ουρλιαζω μαζι σας,ριχνω κ μολοτωφ αμα λαχει!!!
    Φοβερη αναρτηση κ φοβερα ολα τα σχολια!!!
    Τι αλλο να πω;θα το χαλασω....
    Μαζι σας κ γω....για καποια ιδανικα που φερνουν δακρυα στα ματια!!!
    Αντε μην πω κ κανα μεγαλοπνοο τωρα κ γινουμε ρομπα.... :-P
    Θα κανω κουνια στο μυτερο αυτακι σου αποψε,μικρουλη μου!!! Γουσταρω παιχνιδια ξωτικισια αποψε γιατι οταν με πριζωνουν....τα παιρνω αναποδα!!!
    Φιλι σου εστειλα; ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τωρα να πω πως δεν σε πιστευω;θα ειναι ψεμα...
      οι ειδησεις θα λενε αυτα τα αναισχυντα ξωτικα παλι καψανε την πολη...(τουλαχιστον θα την γλιτωσουν οι κουκουλες :P)χωρις να καταλαβουν πως ο στοχος ειναι τα τειχη γυρω μας,που μας εγκλωβισαν σε ενα ψεμα μη ζωης...
      κανε κανε γιατι ειμαι γεματος σκανταλιες αυτες τις μερες και παραμεγαλωσαν τα αυτακια :D
      οχι δεν εστειλες, αλλα σου στελνω εγω μπολικα γιατι δεν κανει μονο να παιρνω....

      Διαγραφή
  7. νομίζω πως εδώ δεν χωράνε λόγια!
    μόνο σιωπή..
    πανέμορφη ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. βαθια εκτιμηση που σταθηκες και αφησες το σημαδι σου!
      σε ευχαριστω...

      Διαγραφή
  8. οι επέτηοι είναι για να τιμάμε το τότε, το σήμερα όμως για να αλλάξει θέλει αντίσταση κάθε μέρα, και χθες και σήμερα και αύριο...
    τα πράγματα είναι χάλια κι είμαστε πολύ μικροί μπροστά τους, κάθε μέρα όμως, κάθε φορά που κάτι είναι στο χέρι μας να το κάνουμε διαφορετικά, να μην υποκύπτουμε στο ωχσ αδερφέ έτσι κάνουν όλοι, ας το κάνουμε.
    κι ας φαντάζει μικρό.
    για να μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος ότι έβαλες το λιθαράκι που σου αναλογεί.
    και να μπορείς να ονειρεύεσαι ότι μπορεί η πραγματικότητα να μοιάσει στα όνειρά σου.

    καλή σου νύχτα, ξωτικό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τα ξωτικα κανανε σκανταλιες στο πληκτρολογιο σου σημερα ;)
      ενας απο τους μεγαλυτερους μου φοβους, ειναι να φτασει καποτε η μερα και να ντρεπομαι να με κοιταξω στον καθρεφτη.οχι για οσα εκανα και απετυχα αλλα για οσα δεν επετρεψα να ζησω με ψυχης αξιοπρεπεια...
      ευχομαι να μη ξεχαστουν τα λογια σου...ονειρευομαι ενα μελλον γεματο χρωματιστες φωνες ελευθερων ονειρων!
      το κανω ευχη και το στελνω σε σενα πεφταστερι μου, για να πεισεις τα αλλα αστερια μπας και γινει τιποτα πιο γρηγορα :D

      Διαγραφή
    2. με την τρίτη το σωστό *επέτειοι* :P
      τα ξωτικά σου μπερδεύτηκαν ανάμεσα στα δάχτυλά μου σήμερα!

      κι εγώ εύχομαι να μη μένουμε στα λόγια :)

      και να λάμψουν τα όνειρά σου σαν τ' αστέρια, ξωτικό :)

      Διαγραφή
    3. σκανταλιαρικα ξωτικα!!! αλλα ειναι γιορτινες στιγμες για αυτα οταν μιλαμε για ονειρα και ελπιδες ;)
      χεχε!!!αν ζητησω ολα τα ονειρα ολων να λαμψουν εστω και για ενα βραδυ θα ζητησω πολλα;;; :D (και ναι κανω μαλαγανιστικα ματακια!)
      καληνυχτα πεφταστερι μου μοναδικο και ελπιζω να μη ξεχνιεσαι οταν ερχεται το ξημερωμα :DDDDDDD

      Διαγραφή