Ο ΑΡΗΣ

Σήμερα αποφάσισα να μιλήσω για μια αλητόφατσα που έχω τις τελευταίες εβδομάδες συνοδοιπόρο στα βήματα μου, τον σκύλο μου τον Άρη.Ημίαιμο γκριφόν και από αύριο 2 μηνών άντρας.Ο Άρης ήρθε αναπάντεχα και πολύ καθηλωτικά στη ζωή μου.Μια φίλη έψαχνε για σκυλί, με χίλιους δυο κόπους την έπεισα να μην αγοράσει(θεωρώ ακράδαντα πως μια ψυχή δεν κοστολογείται, κατά συνέπεια δεν αγοράζεται).Έτσι, ανέλαβα το καθήκον να της βρω ένα κουτάβι (με όλες τις γυναικείες υποσημειώσεις).Έψαξα έψαξα και τελικά βρήκα.Ήρθε η στιγμή της μεγάλης παραλαβής του κουταβιού που είχε επιλέξει η φίλη μου και ακολούθησα γκρινιάζοντας σε όλη τη διαδρομή για τον σύντροφός της που την είχε γλιτώσει την αγγαρεία.Μουτρωμένος και γκρινιάρης ήμουν όταν συναντηθήκαμε και κοιταχτήκαμε βαθιά στα μάτια.
Το μόνο κουτάβι που ήταν μουτρωμένο,λίγο πιο απόμακρος από τα αδέρφια του και τελείως διαφορετικός στην όψη."Μικρέ τι λες,είσαι να φύγουμε;"(είπα και απάντηση δεν περίμενα,μα πήρα).Με κοίταξε σαν να με ψυχολογούσε για λίγο και πλησίασε.Εεεεεε δεν γινόταν αυτός ο πιτσιρίκος να μείνει εκεί!Πριν προλάβει η φίλη μου να αρχίσει και σε αυτόν όλα τα γούτσου γούτσου που είχε εισπράξει το δικό της,τον πήρα αγκαλιά και του ψιθύρισα συνωμοτικά "χάρηκα νομίζω πως σε λένε Άρη" και σαν να συμφώνησε μου έδωσε το πρώτο φιλί.
Εκείνη τη μαγική στιγμή γεννήθηκε ένας μεγάλος δεσμός αγάπης.Να διαλέξω το καλυτερότερο κρεβατάκι,τα καλυτερότερα παιχνίδια,να πάω στη γιατρό και να μάθω με κάθε λεπτομέρεια πως,τι,που,γιατί,επειδή,διότι (την είχα την καημένη μια ώρα κουβέντα),εν συνεχεία να καλύψω καλώδια,να μαζέψω μικροαντικείμενα κλπ...Ένας χαζομπαμπάς εν δράση.Σε όλο αυτόν τον πανικό που δημιουργήθηκε,είχα έναν Άρη να με λοξοκοιτάζει περίεργος και ανεπηρέαστος από όλα να παίρνει τις δικές του αποφάσεις.
Δεν θα κοιμηθεί στο κρεβάτι του,θα κοιμηθεί σε ένα μαξιλαράκι του σαλονιού.Την πάνα την έμαθε την πρώτη εβδομάδα συμβίωσης αλλά αποφάσισε ο ίδιος που την θέλει να είναι.Όχι, δεν θέλει πολλά πολλά όταν ξυπνήσει.Για να μην μακρηγορώ άσκοπα, ο Άρης δεν αντέχει πολύ τις αγκαλιές και τα χάδια (εκτός κι αν είσαι γυναίκα κάτι παθαίνει και αλλάζει)θα έρθει στο χρόνο του αλλά αποδέχεται το να μη του τα δώσεις εκείνη την ώρα.Βαριέται να πολύ τρέχει, ακούει στις βασικές αποστολές (δεν μου άρεσε ποτέ η λέξη εντολή) αλλά όταν θέλει,γιατί όταν σφηνώσει στο μυαλό του κάτι....Έτρεχα από πίσω του ένα τέταρτο μέσα στο σπίτι,για να τον πείσω πως δεν έπρεπε να φάει την πάνα (τελικά νικήσαμε και οι δυο, εγώ μάζεψα μια μισοφαγωμένη πάνα και εκείνος μασούλαγε την υπόλοιπη).
Έχει το χαρακτήρα του και εγώ το δικό μου.Μοιάζουμε και διαφέρουμε ταυτόχρονα. Προσπαθούμε, συχνά γκρινιάζοντας ο ένας στον άλλον, να μάθουμε να συνυπάρχουμε και να αλληλοκαταλαβαινόμαστε.Λίγο αυτός να μάθει τα ανθρώπινα λίγο εγώ να γίνω σκύλος, κάπου εκεί στη μέση που το χάνουμε το βρίσκουμε κιόλας.Μαζί του διδάσκομαι κάθε λεπτό πως μια σχέση χρειάζεται προσπάθεια,σεβασμό και κατανόηση.Να μπαίνεις στη θέση του άλλου, να υποχωρείς αλλά και να στυλώνεις τα πόδια όταν ο απέναντι σου ξεπερνάει τα όρια.Μαθαίνω να προσέχω τις κινήσεις μου και να αποκαλύπτω τα αισθήματα μου.Με εκπαιδεύει στο να αφουγκράζομαι τα σημάδια..Να κοιτάω με θράσος βαθιά στα μάτια και να ψάχνω για όλους αυτούς τους κρυφούς δεσμούς που θα μπορούσαν να μας κρατήσουν χώρια κι όμως μας ενώνουν.Μου αποδεικνύει συνεχώς πως δεν μετράει το φαίνεστε,ότι ακριβό παιχνίδι κι αν πάρω αυτός θα λατρεύει να παίζει με την παλιά τρύπια κάλτσα μου και το τενεκεδάκι του καφέ.
Ο Άρης πεισματάρης,σκανταλιάρης,λιχούδης,ανεξάρτητος μα έχει το θάρρος να δείχνει την ανάγκη του για χάδια,αγάπη,συντροφικότητα χωρίς να ζητιανεύει ούτε και να απαιτεί.Μέσα από τη ζωή μου δίπλα του ανακαλύπτω και εμένα.Ίσως στο τέλος να με κάνει έναν καλύτερο άνθρωπο...Αδιαφορώντας για όλη αυτή την υπερανάλυση των σχέσεων κοιμάται γαλήνια δίπλα μου(στριμώχνοντας και τους δυο μας στην πολυθρόνα και δείχνοντας μου την ελευθερία του μαζί),αφήνοντας τα πράγματα να κυλήσουν αβίαστα στο χρόνο.Τι σημασία έχει η διαφορετικότητα όταν υπάρχει αγάπη;Τι βάρος έχουν οι αδυναμίες και τα ελαττώματα όταν πράττεις αγάπη;Τι νόημα έχουν όλα τα λόγια του κόσμου όταν κοιτάς τον άλλον στα μάτια με αγάπη;Ότι κι αν προγραμματίζεις και μετεωρίζεις η αγάπη θα σε βρίσκει απροετοίμαστο και θα σε εκπλήσσει με την ευρηματικότητα της.Αρκεί να έχεις το θάρρος να αποδεχτείς εσένα και τον άλλον απέναντί σου χωρίς να σε τυλίγει ο φόβος και οι δικαιολογίες που αυτός γεννά μέσα μας!