ΣΚΑΚΙΕΡΑ

Στη σκακιέρα που δεν παίξαμε ποτέ
εγώ ήμουν ο λαβωμένος στρατιώτης,
που όσο κι αν τον κολλάγαμε αυτός σπασμένος ήταν.
Δεν με νοιάζουν τα σημάδια είχες πει...
Μόνος πια τα κοιτώ και τα χαϊδεύω....
Υποσχέθηκες
και μένω με την υπόσχεση φρουρό.
Ξημερώνει η μέρα μας.
Ο καφές θα είναι για δυο.
Στην κενή σου θέση θα ακουμπήσω.
Δε θα μιλώ καθόλου,
μόνο θα σε ακούω να μου μιλάς
για όσα δεν πρέπει να φοβάμαι πια.
Θα βάλω το ποτό που αγαπάς.
Δυο ποτήρια θα ξεχειλήσω
κι ας παραμείνει άθικτο το δικό σου.
Θα δακρύσω σαν πέσει το σκοτάδι
για ένα πια που μπέρδεψε τη θέση του
και με το φόβο με άφησε στο προσκεφάλι.
Έχασα, στο παιχνίδι που δεν παίξαμε ποτέ.