11 Ιουλίου 2012

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΜΝΗΜΗΣ

Διάσπαση ατομική.
Σε κομμάτια μνήμης,κομμάτια πόνου,
κομμάτια ονείρων,κομμάτια ψυχής.
Η αγάπη μικρός ράφτης
ενώνει με κλωστή δακρύων
τα διασκορπισμένα μέλη.
Η ευτυχία ουρλιάζει την ώρα της ένωσης
για να μην ακούσει η ελπίδα τα βογγητά του φόβου
και τρομαγμένη δεν αγγίξει το κορμί.
Όταν τελειώσει το έργο της η αγάπη,
το κορμί παύει να είναι κορμί.
Μεταμορφώνεται σε έναν ουρανό με αστέρια
για να κάνει η ψυχή ευχές.
Ψυχή
Κορμί
Ένωση
Η αγάπη γίνεται σώμα.
Γίνεται ύπαρξη που ξεστρατίζει από το χρόνο.
Ξεπερνά το ύστερα και το πριν.
Κοιτά κατάματα το πλήθος που λυσσομανά
και του βγάζει περιπαιχτικά τη γλώσσα,
γιατί δεν την νοιάζει κανένα μετά.
Μόνο τη λέξη ολοκληρώθηκα γνωρίζει.
Θυμάσαι;
Ρώτησε η μοναχική θλίψη της πατούσας το οδόστρωμα.







2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος12/7/12 7:35 μ.μ.

    "Η ευτυχία ουρλιάζει
    την ώρα της ένωσης
    για να μην ακούσει η ελπίδα
    τα βογγητά του φόβου.."

    με ταξίδεψε ο στίχος σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή