5 Ιουνίου 2012

ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΣΕΝΑ

Υπάρχουν στιγμές που δε με αντέχω.
Στιγμές που γίνεται ασήκωτο
το σακατεμένο κορμί μου.
Τίποτα δε σβήνει....
Σαν καρβουνόσκονη κατακάθεται.
Σκόνη λιπαρή σαν γράσου γλίτσα.
Κολλάει στα δάχτυλα,στο πρόσωπο,στα πόδια.
Τρίβω με μανία
κι αυτή απλώνεται περισσότερο.
Δε φεύγει...
Μονίμως καταλαμβάνει κι άλλο δέρμα...
Κυκλοφορούν στον αέρα ενοχές.
Τις μαζεύω και τις ταχτοποιώ.
Ενοχές του πριν,του τώρα και του αύριο.
Ενοχές για λόγια,βλέμματα,σιωπές και όνειρα.
Σε παρακαλώ,προσπέρασε με.
Μπορεί να λερωθείς
προσπαθώντας να με αγγίξεις. 
Μη κοντοσταθείς από τα βογγητά της αγάπης μικρή μου.
Φύγε χωρίς να ανησυχείς
κι αυτή η ενοχή δικιά μου είναι....


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου