10 Αυγούστου 2012

O ΤΟΣΟΔΟΥΛΗΣ

Μια στιγμή καταντήσαμε.
Στιγμή κολλημένη σε ένα ακαθόριστο στροβίλισμα.
Ανάμνηση από κάτι απροσδιόριστο
μετουσιώθηκε η μορφή μου.
Μνήμες από κάποιο χαμόγελο γαλήνης και ευτυχίας
επιβεβαιώνουν οι πληγές των καψαλισμένων φτερών.
Μικρές στιγμές θεότητας
που μας δοθήκαν απλόχερα,
τώρα αργοπεθαίνουν στη διχοτόμηση.
Φοβάμαι το παιχνίδισμα των σκιών στο σκοτάδι.
Όλα μεταμφιέζονται σε ένα "ποτέ ξανά".
Τρέμω και κουλουριάζομαι σε μια γωνιά.
Κλείνω τα μάτια για να σε νιώσω κοντά μου.
Σπαράζω σαν μικρό παιδί
και λουσμένος από κρύο ιδρώτα
μια φωτογραφία σου αγκαλιάζω.
Φοβάμαι,τρέμω και σπαράζω
μα όσο την φωτογραφία σου κοιτώ
δεν παύω λεπτό να σου χαμογελώ...



20 σχόλια:

  1. διακρίνω δύσκολη νύχτα να έρχεται μικρο μου ξωτικό.....εγω στα δύσκολα τα πολύ δύσκολα τρέχω και ανοίγω το μικρο μου ξύλινο κουτί....και τότε ο πόνος γίνετε ποιο λίγος ποιο υποφερτός.. κράτα σφιχτά την φωτογραφία και νύχτα είναι θα περάσει....η σκέψη μου παρέα σου εκεί στα δύσκολα...να προσεχείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος13/8/12 1:08 π.μ.

    Και όμως μέσα σε αυτό το χαμόγελο κρύβεται η ανατροπή της στιγμή που θα ξαναγίνει μεγάλη όση και τα όνειρα μας.

    Φωτεινό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ ξωτικο μου...ποσες νυχτες απο το παρελθον ξυπνησες μεσα μου. Αυτο το ατιμο το ποτε ξανα, αυτες οι ατιμες οι αναμνησεις και αυτη η ανασφαλεια που εχει τη ριζα της σε καταλοιπα κι απωθημενα... Αν η φωτογραφια εστω κι αν ανηκει στο παρελθον σου προκαλει χαμογελο ελπιδας και αποτελει κινητρο για παρακατω τοτε κρατα αυτο το χαμογελο και παρε δυναμη απο αυτο. Αν το χαμογελο απλα ειναι κατι που σε γυρναει σε ενα παρελθον που δε θα ξαναγυρισει και κρυβει μεσα του νοσταλγια και εξαρτηση τοτε τοποθετησε το σε μια θεση της καρδιας σου μαζι με ολα οσα καποτε σε εκαναν αυτο που εισαι και προσπαθησε να κοιταξεις μπροστα κανοντας κα τα βηματα σου σιγα σιγα ν' ακολουθησουν το βλεμμα σου. Οι αναμνησεις μας ειναι καλες οταν υπαρχουν σα λιθαρακια της μεχρι τωρα ζωης μας πανω στα οποια χτισαμε το παρακατω μας. Οταν λειτουργουν σα φυλακες οπως συνεβη σ' εμενα για χρονια τοτε κατι πρεπει ν' αλλαξει και χρειαζεται δυναμη για να ξεφυγει κανεις...Οταν τα ομορφα μετατρεπονται σιγα σιγα σε κατι αλλο ο φοβος παραλυει τις ψυχες. Κρατα τα ομορφα για να παιρνεις δυναμη και στοχευε στο μελλον. Αυτα που σου λεω τωρα προφανως δεν εχουν σχεση με οσα γραφεις αλλα φταιει που τα λογια σου ξυπνησαν μεσα μου δικα μου βιωματα και τα ερμηνευσα με βαση αυτα. Για σενα κατι αλλο σημαινουν, αυτο ειναι το πιθανοτερο. Αλλα οσα σου λεω δεν πανε χαμενα. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος13/8/12 8:15 μ.μ.

    τι μου θυμίζεις τώρα..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μα που είσαι μικρο μου ξωτικό..?? χάθηκες και η απουσία σου στο τραπεζάκι αισθητή... εύχομαι να είσαι καλά ...την καλημέρα μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξωτικο μου κι εγω περασα για να δω τι κανεις και που εισαι μιας και οντως χαθηκες! Ελπιζω να εισαι απλα σε διακοπες η κατι παρομοιο, να περνας καλα και επιστρεψεις στην δραση ανανεωμενος! Μας ελειψες οπως βλεπεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εύχομαι να είσαι διακοπές και να περνάς καλά.. αλλά μπες να μας δεις λίγο γιατί μας πιάνει μια ανησυχία... καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η αληθεια ειναι οτι κι εγω αρχισα καπως να ανησυχω αλλα ελπιζω να ειναι δικες μου υπερβολες. Αναμενουμε επιστροφη σου αγαπητο ξωτικο και μας συγχωρεις αν σε "πρηξαμε" με την ανησυχια μας! Εσυ να σαι καλα κι οταν επιστρεψεις εδω θα ειμαστε να μας "την πεις"! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ελπίζω να είσαι KΑΛΑ...σε ποιές θάλασσες ταξιδεύεις και σε ποιά δάση τριγυρνάς;
    Πέρασα να πω ένα γειά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος24/8/12 8:55 π.μ.

    αναρωτιέμαι αν είναι τελικά θανατηφόρο να τρέφεσαι μόνιμα με αναμνήσεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όλα μεταμφιέζονται σε ένα "ποτέ ξανά".
    Ένα "ποτέ ξάνα" που μετατρέπεται με τη σειρά του σε "πάλι και για πάντα" τελικά. Όπως πάντα, θαυμάσια δουλειά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. έι ξωτικούλη.. διαβάζω, και το πρώτο που θέλω να τρέξω να σου πω..
    αληθινά με συγχωρείς.. που τόσες μέρες έλειψα..
    ήταν γενικό και δεν ήταν εννοείται ειδικό...
    μα κατεβαίνω στα σχόλια και δεν σε βρίσκω...
    τώρα είσαι εσύ αυτός που λείπει..
    τ'ακούς?
    ξωτικούλη, είπα..
    Σε παρακαλώ.....

    υ.γ. ποιος είπε πως όλη η μαγεία του χρόνου δεν χωράει σε μια μοναδική μα και σε κάθε ξεχωριστή στιγμή του; και ποιος λέει πως όλη η δύναμη της ψυχής μας χρειάζεται περισσότερα από ένα χαμόγελο σαν και αυτό για να φανερώσει τον εαυτό της; εεε; ποιος;; :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. το τραπεζάκι άδειο μικρο μου ξωτικό.... εύχομαι να είσαι σε διακοπές ...και να περνάς καλά....σε περιμένουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Περασα να πω ενα γεια ωστε να το δεις οταν επιστρεψεις! ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&list=FLjKuk1W1qae125PD_YonGRw&v=HHPL1UYsJPI

    ...πέρασα κι εγώ να πω ένα γειά,ελπίζω να σου αρέσει,είναι Έλληνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. πέρασε καιρός...δεν μπορεί κάπου είσαι ...δεν μπορεί τόσες μέρες να μην είσαι εδώ .. λείπεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αχ βρε ξωτικό αισθητή έχω να πω η απουσία σου...ελπίζω να περνάς καλά και περιμένουμε ανάρτησή σου!σε φιλω=)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. εχει περασει ο καιρος και ελειψα πολυ για λογους που δεν γινοταν να μη λειψω.περασε και ο καιρος που επεστρεψα.ομως ηθελα να πω σε ολους σημερα που ειναι μια κρυα μερα ενα τεραστιο ευχαριστω που ησασταν και παραμενετε να ησαστε διπλα μου σε αυτη την παραξενη διαδρομη...
    αγαπημενοι γνωστοι και αγνωστοι ταυτοχρονα συνοδοιποροι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή