5 Ιουλίου 2012

ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ

Σε πληθώρα στιγμών αυτεπιβολής
η επαναφορά που εμφανίζεται
εκσφενδονίζει στα ύψη την λαχτάρα και τον πόνο.
Το κρυφτούλι χωλαίνει
χωρίς σχέδιο σωτήριας υποχώρησης
και δίνει δικαίωμα σε ψιθύρους για κάποια μπορεί
να λεηλατήσουν το κλουβί της επιβίωσης.
Μπορεί και να ψηλαφίσεις τους φθόγγους 
που ρέουν από τα διψασμένα μάτια.
Μπορεί...
Κάθε μπορεί αποδεκατίζεται
από το δυσβάσταχτο βάρος της γνώσης
του τι είμαι στα μάτια σου.
Όταν είμαι μόνος μονίμως την ίδια διαδρομή ακολουθώ.
Χωρίς κρυψώνα,χωρίς διαφυγή.
Η λαχτάρα της γνώσης του τι ήμουν στα μάτια σου αρκεί
κι ας αποδεκατίζεται στο τέλος κάθε μπορεί...




5 σχόλια:

  1. "Κάθε μπορεί αποδεκατίζεται
    από το δυσβάσταχτο βάρος της γνώσης
    του τι είμαι στα μάτια σου.
    Όταν είμαι μόνος μονίμως την ίδια διαδρομή ακολουθώ.
    Χωρίς κρυψώνα,χωρίς διαφυγή.
    Η λαχτάρα της γνώσης του τι ήμουν στα μάτια σου αρκεί
    κι ας αποδεκατίζεται στο τέλος κάθε μπορεί..."

    η αλλαγή στο βλέμμα που πονάει...
    και ψάχνεις το ξόρκι για να γίνεις πάλι αυτό που ήσουν στα μάτια της/του... γιατί αυτό αξίζει στη ζωή να είσαι...

    καλησπέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πόσο εύκολα αλλάζει και ταυτόχρονα μένει αγαπημένα ίδιο το βλέμμα...
      ίσως αυτό να πονάει πιο πολύ από την ίδια την αλλαγή ότι παραμένει αγαπημένο...
      το ψάχνω το ατίμο αλλά όλο μου κρύβεται...
      καλό βράδυ να έχεις πεφταστέρι γεμάτο φωτιές ;)))

      Διαγραφή
  2. Απλά ΥΠΕΡΟΧΟ!..................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aλλάζει "εύκολα" ;;;...χμ...
    Yπάρχει ξόρκι; δεν υπάρχει,παρά μόνο πράξεις,έργα...και α γ ά π η κι από κει και πέρα...το άπειρο,το φως, ή το χάος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. την ώρα της μοναξιάς ο χρόνος μεταμορφώνεται, δεν έχει λογική συνέχεια, μπερδεύεται και γίνεται ένα το πριν με το μετά, εκεί αλλάζει εύκολα αλλά μένει το ίδιο αγαπημένο...
      πρέπει να υπάρχει ξόρκι που να ξορκίζει ότι έκανε την αγάπη να μοιάζει με φόβο. πρέπει να υπάρχει και κρύβει μέσα του πράξεις,έργα,λαχτάρα και την ουσία της αγάπης που είναι από μόνη της μαγεία.
      αν δεν υπάρχει με βλέπω να συνεχίζω να ταξιδεύω στο άπειρο παρέα με το χάος αναπολώντας το φως... ;)
      μεγάλες κουβέντες που δεν ξέρω αν τις αγγίζω όπως τους αξίζει. ας πούμε για σήμερα πως είμαι μικρό παιδί και πιστεύω σε όλα αυτά τα μαγικά :)

      Διαγραφή