19 Ιουνίου 2012

ΑΓΟΥΡΟΞΥΠΝΗΜΕΝΟΣ

Το τώρα ανέκφραστος παρατηρητης
ενός ανυποχώρητου χθες.
Το φεγγάρι ντροπιασμένο για όσα υποθάλπτει
απαρνιέται τη φύση του και κρύβεται.
Ο χρησμός της Πυθίας σκαλίζει πληγές σφαλμάτων,
αποκηρύσσοντας την άγνοια.
Ποια διαστροφή έπλασε την ανάγκη;
Πομπός και δέκτης
σε ορφικά παραμύθια.
Ερμηνευτής στα σημάδια της εμπάθειας.
Λαγοκοιμάται στα σωθικά μας η ωραία κοιμωμένη
αγνοώντας την αποστασιοποίηση του πρίγκηπα της.
Μάθαμε να πετάμε
όπως πετούν οι στάχτες.
Ενώ το μυαλό σφίγγει λίγο παραπάνω
τους δεσμούς της ανέχειας.






9 σχόλια:

  1. γιατί τόση στασιμότητα...;
    καληνύχτα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. είναι μερικές μέρες που είναι λιγάκι θολές μια από αυτές για μένα είναι η σημερινή.λειτουργάω με πολύ χαμηλή απόδοση αντίληψης :)) θα σε απογοητεύσω αν σε ρωτήσω τι εννοουσεσ με το στασιμότητα;;
    καληνύχτα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κρατάω:"Μάθαμε να πετάμε
    όπως πετούν οι στάχτες."

    Καλοπροαίρετη συμβουλή: Μην το "μπερδεύεις" πολύ, να είσαι πιο απλός, λιτός, και με λιγότερους συμβολισμούς.
    Κατά την άποψη μου, ένα ποίημα πρέπει να γίνεται κατανοητό άντε και με την τρίτη ανάγνωση του...κι αυτό γιατί μετά κουράζει κι ο "χρόνος είναι χρήμα" έστω κι αν μιλάμε για τέχνη και πνευματικότητα.
    Έπειτα η ποίηση πρέπει να ανήκει(και να δωρίζεται) στους πολλούς κι όχι στους λίγους που μέσα από αυτήν βλέπουν πράγματα που μόνον αυτοί θέλουν να δουν...και καυχιούνται γι αυτό τάχα πως ξεχωρίζουν απ' το σωρό.(εδώ κολλάει και η στασιμότητα που διέγνωσε η φίλη/ος πεφταστέρι, και δεν υπονοώ πως φταίει σώνει και καλά αυτή/ος...ίσως κι εσύ την/ον μπέρδεψες)

    Σ'ευχαριστώ για την μικρή αυτή διάλεξη περί ποίησης(τουλάχιστον έτσι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημέρα σήμερα με δυνατή διάθεση και χωρίς θολούρα κούρασης στο μυαλό :)
      δεν χρειαζόταν καν το καλοπροαίρετη όλες οι συμβουλές και οι απόψεις που δημιουργούν διάλογο και δίνουν ένα σκαλοπατάκι για καλυτέρευση είναι πάντα καλοδεχούμενες.
      ξαναδιάβασα το ποίημα αρκετές φορές και η αλήθεια είναι πως μπερδεύτηκα.αυτό που με είχε ενοχλήσει κι ήθελα να το καταγράψω ούτε εγώ εύκολα δεν το διέκρινα.ετσι κοίταξα και τις προηγούμενες αναρτήσεις και εντόπισα πως λίγο πολύ κάνω σε όλες το ίδιο.πρέπει να διορθώσω αυτήν την εμφυτη ανάγκη μου να κρύβω συναισθήματα και ιδέες πίσω από φράσεις γρίφους(είναι μεγάλη κουβέντα και την βάζω σε πολύ μικρή πρόταση ελπίζοντας να γίνομαι κατανοητός).
      δεν έχω σκεφτεί να κατατάξω τον εαυτό μου ως ποιητή ούτε έχω βλέψεις "πνευματικότητας" θα ήταν πολύ αντίθετο στα όσα περίεργα έχω ήδη να μεγαλώνουν μέσα μου.καταγράφω όσο μπορώ καλύτερα τα όσα αισθάνομαι κι αν αποσκοπώ σε κάτι αυτό είναι διάλογοι που θα με αντικρούσουν ή θα με συμμεριστούν.
      έχω να μάθω και να διορθώσω πολλά.δεν βρήκα καμιά διάλεξη.ευχαριστώ για το διάλογο που με έβαλε να προσπαθήσω να γίνω λιγουλάκι καλύτερος και για το ενδιαφέρον.
      (άσχετο αλλά το ποίημα το έγραψα για κάποια περιστατικά βίας που έγιναν βράδυ με κόσμο που απλά προσπέρασε,για να γίνει λιγάκι κατανοητό) ;)

      Διαγραφή
    2. @jokand, εγώ πάλι νομίζω ότι όταν κάποιος γράφει, πλάθει, ζωγραφίζει, δημιουργει, το κάνει γιατί θέλει να εκφραστεί, το κάνει για τον εαυτό του, γιατί το έχει ο ίδιος ανάγκη, και γι' αυτό, νομίζω, δεν χωρούν εκεί "πρέπει".
      κι αν και κάποιος άλλος δει κάτι σε αυτό έχει καλώς, τότε μπορεί κάποιος να κατάλαβε τον "δημουργό" ή κάποιος να ένιωσε κάτι ακόμη χάρη σε αυτόν. να υπήρξε ένα μοίρασμα.
      αν πάλι θέλεις αυτό που εκφράζεις να το καταλάβουν και άλλοι, αν θέλεις να πεις και στους άλλους κάτι, τότε ίσως και να χρειάζονται κανόνες.

      η Βαμβουνάκη γράφει σε κάποιο βιβλίο της ότι αν βάλεις ένα μήλο μπροστά σε 20 σπουδαστές της σχολής καλών τεχνών και τους πεις να το ζωγραφίσουν τότε θα πάρεις 20 μήλα διαφορετικά, γιατί ο καθένας είδε και αποτύπωσε κάτι διαφορετικό. γιατί είναι αναπόφευκτο το να αντιλαμβάνεται ο καθένας τον κόσμο με τα δικά του μάτια και να τον περνάει από τα δικά του φίλτρα. κι αυτό το λέει για τους ανθρώπους, για το πώς αντιλαμβανόμαστε ο ένας τον άλλο και για το πόσο διαφορετική εικόνα μπορεί να έχει ο καθένας για τον άλλο. μού φαίνεται ότι το ίδιο συμβαίνει και για αυτό που λέμε τέχνη.
      εξάλλου, υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν στις πολλαπλές αναγνώσεις της ποίησης και της πεζογραφίας, που θεωρούν αριστουργήματα τα κείμενα που όσες φορές κι αν τα διαβάσεις ανακαλύπτεις κάτι άλλο. μα αυτό δεν είναι μόνο θέμα του πομπού αλλά και του δέκτη νομίζω.
      γι αυτό λοιπόν κι εγώ σε αυτά που έγραψε το "ξωτικό" είδα στασιμότητα, ίσως αυτό ήθελα να δω, ίσως λόγω των δικών μου προσωπικών παραστάσεων οι συνειρμοί μου να με οδήγησαν εκεί.
      και ίσως να μη με πειράζει να διαβάσω κάτι πολλές φορές για να καταλάβω κάτι από αυτό, αν θεωρώ ότι χάνω το χρόνο μου, απλώς θα το αφήσω, δεν το διαβάζω για να κάνω τη χάρη σε αυτόν που το έγραψε αλλά για να "κερδίσω" εγώ κάτι, κάτι σε γνώση ή σε συναίσθημα ή σε μια νέα ιδέα.

      @ξωτικό, όπως το διάβασα χθες, χωρίς να ξέρω τι είχες κατά νου όταν το έγραψες, μού δημιουργήθηκε μια αίσθηση στασιμότητας, της αδράνειας, της μη συμμετοχής... σαν να κάθομαι και να παρατηρώ κάτι που συνέβη και να μην επεμβαίνω, να μην επιζητώ την αλλαγή, να αφήνομαι στο χθες. αυτό εννοούσα λέγοντας "στασιμότητα".
      καλό απόγευμα και στους δυο σας :)

      Διαγραφή
    3. Πρώτα απ' όλα να ξεκαθαρίσω πως το ποίημα του φίλου "ξωτικού" στέκει ως ποίημα (έχω διαβάσει "ψώνια"!).
      Άλλωστε ο άνθρωπος το είπε "...δεν έχω σκεφτεί να κατατάξω τον εαυτό μου ως ποιητή" όπως και "...καταγράφω όσο μπορώ καλύτερα τα όσα αισθάνομαι κι αν αποσκοπώ σε κάτι αυτό είναι διάλογοι που θα με αντικρούσουν ή θα με συμμερισθούν".

      Δεύτερον, δεν "κατηγόρησα" εσένα που είδες μία στασιμότητα, ούτε διαφώνησα σε αυτό!
      Ο ίδιος ο δημιουργός αναρωτήθηκε, κι αυτό εγώ το έλαβα ως αφορμή να του πω αυτά που εγώ πιστεύω.

      Όσο αφορά τώρα για το παράδειγμα που ανέφερες για την κυρία Βάμβουνάκη να μου επιτρέψεις να σου πω, πως το παράδειγμα σου ήταν ατυχές για την προκειμένη περίπτωση, και πως αντιθέτως δικαιώνει την δική μου άποψη.

      Το αντικείμενο (θέμα πες το όπως θέλεις) τους το προσδιόρισε...τους είπε "το μήλο"...και πάνω σ' αυτό αυτοί εκφράστηκαν και αυτή έκρινε την τέχνη τους.
      Το πρόβλημα προκύπτει όταν το θέμα δεν είναι αντιληπτό (ορατό).

      Όσο αφορά την ποίηση σήμερα, λανθασμένα κατά με, ισχύει το εξής: "όσο πιο ακαταλαβίστικο τόσο πιο καλό...τόσο πιο τέχνη".
      Έχω την εντύπωση πως οι σύγχρονοι αυτοαποκαλούμενοι για μένα ποιητές(κι ας έχουν εκδώσει...καμία σημασία δεν έχει αυτό από μόνο του) διαβάζοντας τους, έχουν πάρει το λεξικό του Μπαμπινιώτη έχουν διαλέξει από αυτό τις πιο ακαταλαβίστικες και εύηχες λέξεις και τις παραθέτουν με έναν τρόπο αρμονικό, και αυτό το αποκαλούν ποίηση (τέχνη είναι...ανήκει σε αυτήν του κολάζ...αλλά όχι της ποίηση!)
      Σε ένα ποίημα πρέπει να θα πρέπει να είναι ευδιάκριτο(αν όχι τόσο άμεσα) το θέμα(π.χ το μήλο), ο στόχος, να έχει κάτι να πει,κάτι να δώσει,ή και να προβληματίσει τον άλλον με το περιεχόμενο του κι αυτός είναι άλλωστε κι ο λόγος που γράφεται(εφόσον απευθύνεται στο κοινό και δεν το κρατάς στα συρτάρια του σπιτιού σου)

      Σε ευχαριστώ που μου έδωσες την αφορμή να εκφραστώ!

      Διαγραφή
  4. "Το τώρα ανέκφραστος παρατηρητής
    ενός ανυποχώρητου χθες".. στασιμότητα
    ήδη από την πρώτη πρόταση
    -χωρίς να ερμηνεύω το πεφταστέρι-όπως εγώ το είδα..
    φυυσικά με πλήθος (μονολεκτικά) συναισθήματα
    να προστίθενται κατά την ανάγνωση..

    να πω ακόμα οτι η γνώμη του jokand είναι και για μένα χωρίς αμφιβολία καλοπροαίρετη και όσον αφορά στην ποίηση, οπωσδήποτε πολύτιμη..
    δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης στη γνώμη του και στη δική μου γνώμη, ειλικρινά μιλώντας..
    παρόλα αυτά οφείλω να πω πως μου άρεσε πολύ αυτή η ανάρτηση.. και πως από μια μεριά θεωρώ τον"μπερδεμένο" τρόπο έκφρασης (χωρίς να τον διαπιστώνω προσωπικά εδώ..)
    αν μη τι άλλο.. τρόπο έκφρασης!
    δεν μπαίνω καθόλου στο κομμάτι "ποίηση" γιατί εδώ θα έρθω να συμφωνήσω μάλλον περισσότερο με τον jo παρά με τον ίδιο μου τον εαυτό :) θεωρώ όμως πως μια μετρημένη το δυνατό απόδοση σκέψεων πρωτόλειων και για τούτο συχνά κουβαριαστών.. προσφέρουν πολλά περισσότερα στο ταξίδεμα του νου του αναγνώστη από ό,τι κάτι το εντελώς στρωτό και επομένως περισσότερο κατευθυντήριο και περιοριστικό...

    και δεν ξεχνώ βέβαια υποστηρίζοντας όλα τα παραπάνω οτι ο τίτλος εδώ (αγουροξυπνημένος) είναι από μόνος του
    ό,τι το πιο υποστηρικτικό ;)

    καλό απόγευμα!

    υ.γ. "μάθαμε να πετάμε όπως πετούν οι στάχτες"..
    και εμένα αυτό μου είχε μείνει από εχθές που το διάβασα..
    και η προηγούμενη φράση... για μένα είναι μια συρραφή από πραγματικότητες που αποπνέουν ένα κοινό συναίσθημα.. στασιμότητα, δισταγμός, ανέχεια, αδυναμία, δεν έχει σημασία.. είναι άυτή η ακαθόριστη γεύση ενός άγουρου ξυπνήματος αγκιστρωμένου ίσως στην ανάγκη να γυρίσει να τακτοποιήσει το χθες... κάτι μεταξύ λήθης ακόμα και συνειδήσεως.. που αιωρείται ψάχνωντας να πατήσει και τα δυο πόδια σε αναποφάσιστο ακόμα χρόνο και τόπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δεν περίμενα ποτέ πως μια μικρή θολωμένη ανάρτηση θα ήταν το κέντρισμα για μια τόσο όμορφη θετική κουβέντα!
    πεφταστέρι και flash με βάλατε σε σκέψεις πως ίσως να χρειάζεται να αφήνεις να κάνει τη δική του ζωή αυτό που δημιουργείς χωρίς να επιβάλλεσαι έμμεσα με τα δικά σου νοήματα.
    δεν ήταν ξεκάθαρο αυτό που ήθελα να γράψω όμως έγινε τελικά αντιληπτό αυτό που αισθανόμουν και ο καθένας μέσα του το ξαναδημιούργησε με τη δική του αίσθηση.
    μέσα από τα λόγια του jokand εντόπισα το ελάττωμα που έχω να κρύβομαι πίσω από λέξεις,βλέμματα,σιωπές.είναι ένας περίεργος τρόπος να κρύβομαι μέσα από την αποκάλυψη μου.προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν γράφω ως ποιητής και λογοτέχνης.εδώ καταγράφω την καθημερινότητα μου όσα γεμίζουν την ψυχή και το μυαλό μου και δεν βρίσκουν άλλο τρόπο διαφυγής.(και σταματώ να περιαυτολογώ και ξανά κρύβομαι χεχε!)
    κάθε βοήθεια,πρόταση και άποψη είναι καλοδεχούμενες και πάντα τις σκέφτομαι με προσοχή και σεβασμό.εξάλλου η ανθρώπινη φύση είναι ένα συμπαντικό ποίημα,με βάση αυτό αν ήμασταν όλοι λιτοί,απλοί και με λιγότερους συμβολισμούς θα ήταν όλα καλύτερα όπως είπε και ο φίλος jokand.όπως και να έχει σας ευχαριστώ που συνυπάρχετε σε αυτό το μονοπάτι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μια μικρή διόρθωση
      σας ευχαριστώ που συνυπάρχετε σε αυτό το μονοπάτι μαζί μου!
      το διορθώνω γιατί μου φάνηκε πολύ δυφορουμενο τώρα που τα κοίταξα.
      να έχουμε ένα όμορφο βράδυ :)))

      Διαγραφή