18 Ιουνίου 2012

ΠΡΟΣΜΕΝΩΝΤΑΣ

Δεν αντιστέκομαι.
Δεν παρασύρομαι.
Αμέτοχα συμμετέχω.
Χωρίς να αντέχω.
Χωρίς να συνοψίζω.
Χωρίς να αποφασίζω.
Δεν αυθαδιάζω.
Ότι νιώθω ανοίγω ένα λάκκο
και το πετάω μέσα χωρίς τελετουργικά.
Εγώ εδώ.
Εσύ κάπου.
Ή το αντίστροφο.
Εδώ,μια ασταθής σταθερά.
Είναι η πίστη που έχω.
Είναι η απιστία που έχεις.
Έτσι μένει αναπόδεικτο το υπαρκτό.
Η αγάπη αδέσποτο σκυλί στην πόρτα περιμένει,
να περισυλλέξει ότι αποφάγια της αφήσουμε.
Στέκω λοβοτομημένος
να ατενίζω το ταβάνι,
περιμένοντας να πέσει ένα αστέρι
για να σε φωνάξω να κάνεις μια ευχή.


4 σχόλια:

  1. κι αν δεν πέσει κανένα αστέρι,
    κι αν δεν εμφανιστείς ποτέ,

    εκεί θα στέκω και θα σε περιμένω.
    πιστεύοντας στο αδύνατο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτή εξάλλου είναι η δύναμη της μαγείας να πιστεύεις στο αδύνατο!
      να έχεις ένα μαγικό βράδυ :))

      Διαγραφή
  2. αν δεν είναι μαζί σου εκεί
    δεν θα προλάβει...

    και θα μείνει αναπόδεικτο
    το υπαρκτό...

    πολύ ωραίο

    τί να πω;

    Καλημέρα ξωτικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. παραισθήσεις στις αισθήσεις...απλά προσμονή...
      το τραγούδι είναι πολύ ωραίο ;) χεχε
      μια μεγάλη καλήμερα και σε σένα!

      Διαγραφή