tag:blogger.com,1999:blog-71223911223579313742024-02-19T15:58:41.216+02:00Το ημερολόγιο ενός ξωτικού της πόλης...Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.comBlogger98125tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-36685152298363594962013-11-29T18:23:00.000+02:002013-11-29T18:23:08.863+02:00ΩΡΟΛΟΓΟΠΟΙΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0GhxCMuc8i4TPq-jQd_9hBpFrzVl6_LjvXY64OXcsNBm3fOSLcWWTyqwdW9uN9EacasikO59fT_nHt_aPoU65APgY6F3ASK2vbyLvHTt41GPxjR1hrOtNn5gehXVDHw2-IzQyMdFmNcY/s1600/Time-Management-for-ADHD.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0GhxCMuc8i4TPq-jQd_9hBpFrzVl6_LjvXY64OXcsNBm3fOSLcWWTyqwdW9uN9EacasikO59fT_nHt_aPoU65APgY6F3ASK2vbyLvHTt41GPxjR1hrOtNn5gehXVDHw2-IzQyMdFmNcY/s320/Time-Management-for-ADHD.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
Τι το κοιτάς με τόσο τρόμο το ρολόι;<br />
Γιατί νευριάζεις με τους δείχτες που όλο κινούνται;<br />
Δεν φταίει ο χρόνος καρδιά μου....<br />
Δεν είναι ο χρόνος που δεν φτάνει...που δεν μας φτάνει...<br />
Εμείς γινόμαστε λεπτά,στιγμή,δευτερόλεπτα,αιωνιότητα....<br />
Εμείς κατρακυλάμε στο κορμί του.<br />
Δεν με πληγώνει κάτι μην πανικοβάλλεσαι άδικα.<br />
Κοίτα με!<br />
Ακόμα σου χαμογελώ χωρίς να καταβάλλω κόπο,χωρίς να υποκρίνομαι.<br />
Ψιτ...Μη μαλώνεις το ρολόι!<br />
Αν δεν το είχες ανάγκη δε θα το χάιδευες με τόση ανακούφιση.<br />
Πέρασε η ώρα πάλι...<br />
Ξανά,δεν έχουμε άλλο χρόνο...<br />
Δεν μας φτάνει για όσα θέλουμε,το ξέρω.<br />
Την επόμενη φορά,υποσχόμαστε.<br />
Ίσως ο χρόνος να μας επιτρέψει για κάτι παραπέρα...<br />
Μα...να...αυτό που ήθελα να σου πω όσο κοίταζες καρτερικά το ρολόι...είναι πως...<br />
Γίνεται να μην είμαστε τα διαχωριστικά σε αυτή την ιστορία;<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/8eAFfEZL9Rc" width="560"></iframe></div>
</div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-70914019756174462142013-11-19T00:07:00.000+02:002013-11-19T00:07:07.773+02:00ΑΝΑΜΟΝΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggRPdi4SyAAHhVB7Zd16qXFIBN4e2MJWKHG6cS3H5EedQGQw0K1Yj986bDMQkXDqYsBlmYJ6kmM_lGknpr-UIhf1-_3eFj98_g6a9AhKKS6yfM3JZbPKbStOjYwXPlCyZqTmVNkaQBxAk/s1600/998444_643289399023248_2016435986_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggRPdi4SyAAHhVB7Zd16qXFIBN4e2MJWKHG6cS3H5EedQGQw0K1Yj986bDMQkXDqYsBlmYJ6kmM_lGknpr-UIhf1-_3eFj98_g6a9AhKKS6yfM3JZbPKbStOjYwXPlCyZqTmVNkaQBxAk/s320/998444_643289399023248_2016435986_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Αναμονή...<br />
Αν + μόνη...<br />
Ανα το διφορούμενο αν...<br />
Μόνη το καθηλωτικό...<br />
Συμπέρασμα αναμονής....<br />
Γιατί δεν διόρθωσα σε μόνος;<br />
Παραπλάνηση όπως το διπρόσωπο αν...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/GqH21LEmfbQ" width="420"></iframe></div>
</div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-1135115779265001812013-11-18T00:43:00.000+02:002013-11-18T00:43:11.411+02:00ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnfQ5uq94tu9SRxrkRhx0nMg1G38LroOnig5CAmykdF9AzOWseCtT0jKxJPfN6nDGwSdveSKnLPGVu6jXJ3SUqsHE1vqrukF0_JqA9Cegh-MaI3_dChHc6y-fHmL7_XI93Hf5s4Vg-GmI/s1600/1426751_687918511227003_799277014_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnfQ5uq94tu9SRxrkRhx0nMg1G38LroOnig5CAmykdF9AzOWseCtT0jKxJPfN6nDGwSdveSKnLPGVu6jXJ3SUqsHE1vqrukF0_JqA9Cegh-MaI3_dChHc6y-fHmL7_XI93Hf5s4Vg-GmI/s320/1426751_687918511227003_799277014_n.jpg" width="297" /></a></div>
Κοντά στο χρόνο ταξίδεψα με στερεμένο το μέσα μου από κάθε λέξη....κι αν δεν έχεις ούτε μια συλλαβή να πληκτρολογήσεις,πως να βρεις τρόπο να δημιουργήσεις προτάσεις που να καταλήγουν έστω και σε σαθρό απόηχο αισθήσεων και παραισθήσεων...;Δεν ξέρω αν θα βρω κάποιον συνοδοιπόρο να με προσμένει,δεν ξέρω ποιος έχει ξεκινήσει τα δικά του μυστικά ταξίδια ή ποιος είναι έτοιμος να σπάσει ή να μου σπάσει τα μούτρα (καλά αυτό το τελευταίο το ξέρω) τόσο καιρό που απουσίαζα...θα ψάξω να βρω σημάδια από χνάρια...Σήμερα ας πούμε πως βρήκα κουράγιο να μαζέψω τις λέξεις...Εγωκεντρικό κι ίσως λιγάκι ψεύτικο....Δεν είχα λέξεις μέσα μου,δημιούργησα μέσα από τις περιπλανήσεις μου νέες...Παιδί του φθινοπώρου περίμενα για μια αναγέννηση...Αυτή είναι η δική μου αλήθεια...Δεν είχα λέξεις...Μα...εδώ είναι το σπίτι μου...Δεν γινόταν να μη ξαναβρώ το δρόμο για να γυρίσω πίσω...Ξωτικό είμαι κι όταν όλα γίνονται επικίνδυνα πραγματικότητα δεν αντέχω και κρύβομαι...μέχρι να ξαναβρώ μια στάλα μαγεία για να μπορέσω να συνυπάρξω,σε ένα κόσμο που όσο κυλάει ο καιρός τόσο πιο αταίριαστος μου φαντάζει....Όσο καιρό κρυβόμουν δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα και παράλληλα όλα μετουσιώθηκαν σε κάτι διαφορετικό...Όχι,δεν ωρίμασα,δεν μεγάλωσα και τα ίδια πάθη που με κυβερνούσαν συνεχίζουν την βασιλεία τους ανενόχλητα...Κι όμως μέσα σε όλα αυτά διαφορετικός μου φαίνομαι...Θα τα πούμε σύντομα...απλά ήθελα να πω πως μου λείψατε περισσότερο από όσο ήμουν προετοιμασμένος...Ίσως να μη γράψω τίποτα για λίγες μέρες γιατί έχω την ανάγκη να σας ψάξω...Όπου κι αν είσαστε,ότι ταξίδι κι αν κάνετε να φροντίζετε να κρατήσετε μια στάλα μαγεία για να μπορέσετε να βρείτε το δρόμο του γυρισμού...Όποιος κι αν είναι για τον καθένα αυτός...Μου λείψατε και συγνώμη σε όσους έλειψα...<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/mM0-VQx4Uws" width="420"></iframe></div>
</div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-70317735193878511392013-01-21T14:18:00.000+02:002013-01-21T14:18:33.084+02:00ΟΝΕΙΡΑ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNRJyXi2gu0Hkk3oR88ScCBFzSyLytvvQCe8cReco_8iJLUg8Nt6eqY8kgivaVJXLtGcx7gFvV1RlzSsxv9o4RNUyfkoOFUkyjHKIdR9BTdAAbMAZJrIblbo8ZjThZsRBz3YztMDUUFvc/s1600/Nigh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNRJyXi2gu0Hkk3oR88ScCBFzSyLytvvQCe8cReco_8iJLUg8Nt6eqY8kgivaVJXLtGcx7gFvV1RlzSsxv9o4RNUyfkoOFUkyjHKIdR9BTdAAbMAZJrIblbo8ZjThZsRBz3YztMDUUFvc/s320/Nigh.jpg" width="218" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Προσπαθώ τόσες μέρες να αποτυπώσω στο χαρτί κάτι. Το χέρι ξέπνοο και κουρασμένο δεν αντέχει ούτε το βάρος από το μολύβι να σηκώσει. Είναι πολλές οι θάλασσες και τα βουνά που ανυψώνονται εγκλωβισμένα μέσα μου. Στα μάτια μου μόνο κόκκινες χαρακιές αχνοφαίνονται κι ύστερα δειλές εξαφανίζονται με ένα περίγραμμα χαμόγελου.</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
Μπουκώνομαι με δόσεις θαλμπωρης από φιλικές κουβέντες και λίγα δευτερόλεπτα δικής σου ύπαρξης.Ύστερα τα αναμασαώ και ανακατευθύνονται σαν πυρά εναντίων των θλίψεως μου.Αντί να αποδυναμώσουν,σαν να μην υπήρξαν ποτέ, εξαϋλώνονται θεριεύοντας το τέρας μου.Δύσκολες μέρες αλλά θα περάσουν,το ξέρω πως θα τις αντιμετωπίσω και θα βγω νικητής.Μέχρι τότε ανημπόρια....Με κυριεύει αυτή η ανημπόρια και εγώ ερωτοχτυπημένος από τη σαγηνή της παραδίνομαι.</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
Σκοτάδια και σκοτεινιές... Πόσο διαφορετικά και δίδυμα.Έχω σκοτεινιές και τις χαϊδεύω με αγάπη γιατί μου επιτρέπουν να μη τυφλώνομαι από τον ήλιο και να κοιτώ την πραγματικότητα χωρίς ψεύδη αναγκαιότητας.Σκοτάδια με κυνηγάνε λυσσασμένα αυτό το διάστημα.Σκοτάδια που θέλουν να αποκόψουν κάθε νήμα ύπαρξης με την ψυχή μου,να μου φορέσουν παρωπίδες.Δεν αφήνομαι στα σκοτάδια.Σκοτάδια γεμάτα μπαμπούλες.</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
Αλλοπρόσαλλος εαυτός...Καίγεται στο φως και τρέμει στο σκοτάδι.Λυκόφωτο αγαλλίασης;Αναμονή και για αυτό...Ήθελα κάτι σημαντικό να πω μέσα σε όλα αυτά τα εξαθλιωμένα λόγια, μα το τράνταγμα των ώμων που επιφέρει τόσο ανυποχώρητα η σκέψη σου αναβάλλει τα πάντα πάλι.</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
Είναι δύσκολες μέρες, μα μη νομίζεις πως μέσα σε όλα αυτά η ψυχή σταματάει να ονειρεύεται...Μοναχικά όνειρα, αφέγγαρα χωρίς προοπτική να τα αγκαλιάσεις και να πετάξουν χαρωπά προς άγνωστα νεφελώματα.Μοναχικά μα όχι μόνα.Όνειρα για μένα,για σένα και για όσα θα επιβεβαίωναν πως αυτός ο άθλιος κόσμος έχει ακόμα ελπίδα για μια ανατροπή ευτυχίας....</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
Όνειρα σε δύσκολες μέρες...Όνειρα όμως...Άραγε καταλαβαίνεις τη δυναμική τους μέσα στην τόση ανημπόρια;</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
Δεν βάζω στόχο εβδομάδας αυτή τη Δευτέρα ας ονειρευτεί ο καθένας ένα όνειρο... Δύσκολες οι μέρες μου και δεν μπορώ να γίνω ψεύτικος πέρα από το περίγραμμα χαμόγελου που μου σχεδιάζω.</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
Ονειρεύομαι να ήμουν όνειρο... Δύσκολες μέρες με όνειρα ή όνειρα με δύσκολες μέρες;</div>
<div style="text-align: center;">
ΟΝΕΙΡΑ!</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/73c7x5izdfk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
</div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-19293499026526073102013-01-15T13:50:00.000+02:002013-01-15T13:50:18.469+02:00ΣΤΟΝ ΕΝΑΤΟ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzF4TakWDLuNM-GsEDKLK7-5WLYxXKgULXPuHFk6HumFdBtoTDeKLu0h1DJytsppmDziKbqX_mhvdXXgwMJJx2hHx3dIC3VMyICdT2YX-F9QgTBUc_13ajmw48GmuM9ThR9HOnwKr_C3o/s1600/Human_Sorrow_by_Daniel_mv.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzF4TakWDLuNM-GsEDKLK7-5WLYxXKgULXPuHFk6HumFdBtoTDeKLu0h1DJytsppmDziKbqX_mhvdXXgwMJJx2hHx3dIC3VMyICdT2YX-F9QgTBUc_13ajmw48GmuM9ThR9HOnwKr_C3o/s320/Human_Sorrow_by_Daniel_mv.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Μάτια ικετευτικά, καρτερικά για λίγη στοργή και κατανόηση.<br />
Kορμιά που συσπώνται ανεξέλεγκτα.<br />
Στόματα που βγάζουν φθόγγους και κραυγές αυτόνομα.<br />
Σώματα με νευρώνες σε επαναστατικό αυτόβουλο ντελίριο.<br />
Φάρμακα, δεσίματα, ψάξιμο πραγμάτων για επικινδυνότητες<br />
και κάγκελα σε ένα χώρο με εύθυμα χρώματα.<br />
Όλα στο όνομα της εξάρθρωσης της εσωτερικής διάβρωσης.<br />
Άρρωστοι άνθρωποι μόνοι, αποδιωγμένοι και απαξιωμένοι από τον έξω κόσμο.<br />
Εγκατάλειψη σε ένα μέρος που ψάχνουν να περισυλλέξουν το μυαλό.<br />
Νοσοκόμοι που προσπαθούν να κολλήσουν τα σπασμένα κομμάτια.<br />
Η ψυχή όμως είναι μια άλλη περιοχή που τα φάρμακα δεν αγγίζουν.<br />
Καμιά άσπρη ρόμπα δεν μπορεί να γιατρέψει τις πληγές της.<br />
Η ψυχή δεν αρρωσταίνει μόνο πληγώνεται.<br />
Παρακολουθεί το σώμα που τη μεταφέρει να αποδιοργανώνεται<br />
και πέφτει σε μια μελαγχολία ανάγκης για λίγη κατανόηση.<br />
Οικεία πρόσωπα που προσπερνάνε τρομαγμένα<br />
τα άδολα μάτια που ζητούν στοργή.<br />
Ο έξω κόσμος κρυφοκοιτάζει με φρίκη τον αριθμό 9.<br />
Όταν πατάς το κουμπί που θα σε μεταφέρει εκεί<br />
όλοι γύρω σου κάνουν ασυναίσθητα ένα βήμα πιο μακριά από εσένα.<br />
Δαγκώνεσαι κι αναρωτιέσαι<br />
αυτές οι ψυχές του 9 πόσο πονάνε<br />
όταν αντιλαμβάνονται αυτό το βήμα του πιο πέρα.<br />
Μάτια που ψάχνουν πέρα από το άσπρο της ιατρικής φροντίδας<br />
μια οικεία φωνή, ένα οικείο χάδι να τους δείξει πως:<br />
"Είμαι εδώ για σένα...<br />
Για όσα είσαι και για όσα δεν είσαι.<br />
Για όσα μπορείς να είσαι και για όσα δεν θες να είσαι.<br />
Είμαι εδώ για όσα καταλαβαίνω,<br />
για όσα δεν καταλαβαίνω<br />
και για όσα δεν θέλω να καταλάβω.<br />
Είμαι εδώ για την ψυχή σου<br />
και δεν με τρομάζει το άρρωστο μυαλό σου."<br />
Κι ας τα λέμε ψυχιατρεία εμείς ο έξω κόσμος.<br />
Το μυαλό αρρωσταίνει όχι η ψυχή.<br />
Μάτια που σε κοιτάνε καρτερικά και ζητιανεύουν<br />
ένα κομμάτι από την καλημέρα σου.<br />
Πόσο γνωστικός είσαι όταν τους την στερείς τόσο απροβλημάτιστα;<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/J317DUqkYVU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-15319496292635491122013-01-09T20:31:00.000+02:002013-01-09T20:31:25.893+02:00ΚΙΝΗΜΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κατάφερα και επέστρεψα,επιτέλους....<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFCMIhJdUyWLZD_1C4Ghk_qiXlEz8GSUh2i0ksuuvq0iqU0kAhB4_0Y1Kp360VrG5Q_3oGz6o9SaeKQ-O7mgY-MeA4parDMXHeR9-AVfchFOTIHTg3CkZ0NQVTH4MuxJjTBOH8xVrI-pk/s1600/22273_105422526143274_470161_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFCMIhJdUyWLZD_1C4Ghk_qiXlEz8GSUh2i0ksuuvq0iqU0kAhB4_0Y1Kp360VrG5Q_3oGz6o9SaeKQ-O7mgY-MeA4parDMXHeR9-AVfchFOTIHTg3CkZ0NQVTH4MuxJjTBOH8xVrI-pk/s320/22273_105422526143274_470161_n.jpg" width="227" /></a>Κυκλοφορώ αόρατος μέσα σε γιορτινά πολύφωτα.<br />
Συνοδεύομαι από πνεύματα που δεν συνομιλούν<br />
για την γιορτινή ατμόσφαιρα και τη μαγεία των ημερών.<br />
Νεφελένιος και άχρωμος γεμάτος χαμόγελα στείρα.<br />
Ακροβατώ μέσα σε ένα πανικόβλητο κοινό σύμπραξης.<br />
Ακροβατώ με σένα που αναπάντεχα υπαρχοξεφεύγεις.<br />
Ακροβατώ πάνω σε μένα που μεταμφιέζομαι σε διαφάνεια.<br />
Ακροβατώ σε όσα αποσιωπούνται στη φασαρία των γιορτών.<br />
Ακροβατώ μπροστά σε έναν τοίχο σαν να μην τον βλέπω.<br />
Τέλειωσαν οι γιορτινές οι μέρες δεν είπα ευχές ξωτικίσιες,<br />
μόνο τις σκόρπισα στον αγέρα για να τις μοιράσει.<br />
Δώδεκα παρά πέντε κατάλαβα πως αλλάζει ο χρόνος.<br />
Δώδεκα ακριβώς σκοτάδι.<br />
Δώδεκα και ένα δεν είδα κάτι διαφορετικό.<br />
Δώδεκα και δυο χαμόγελα, φιλιά και αγκαλιές.<br />
Δεν είμαι μελαγχολικός.<br />
Δεν είμαι άπιστος στην μαγεία.<br />
Είμαι αόρατος εκ εορταστικής πεποιθήσεως.<br />
Παρασυρόμενος σε ένα μεταναστευτικό κίνημα συναισθημάτων....<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<dv> <iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/97OObeLcAXk?rel=0" width="420"></iframe>
</dv></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-9389227236541095832012-12-11T23:38:00.000+02:002012-12-11T23:38:43.422+02:00ΣΤΟΧΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 11<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<u>Στόχος εβδομάδας Νο11</u><br />
<br />
<br />
Άργησα λιγάκι για αυτήν την εβδομάδα...Χάνω τις μέρες αυτό τον καιρό...(Είμαι για μάλωμα το ξέρω,θα φροντίσω να το διορθώσω...)Δε θα καθυστερήσω παραπάνω με το νέο στόχο γιατί οι γιορτές πλησιάζουν και έχουμε πααααάρα πολλά ακόμα να πετύχουμε!Δεύτερος λοιπόν εορταστικός στόχος και αφού πιάσαμε τα μικρά παιδάκια και κάτι λίγο πολύ πετύχαμε (μας βοήθησε πιστεύω και η Unicef) συνεχίζουμε με τα μεγαλύτερα παιδάκια και την μοναδική ανταμοιβή μας με μαγικά δώρα από τις πληγωμένες νεράιδες!<br />
Όλοι μας έχουμε προκαταλήψεις,έχουμε ενδοιασμούς και φοβίες που ωριμάζουν και μεγαλώνουν μέσα στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι.Ευκαιρία λοιπόν να ανοίξουμε λίγο τους ορίζοντες μας και να κάνουμε μια μικρή υπέρβαση ξεπερνώντας κάποιους φόβους και δίνοντας απλόχερα βοήθεια σε όλα τα πλάσματα που βρέθηκαν με κόκκινη κάρτα εκτός του αγώνα της ζωής.Όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία,ίσως και να μην την αξίζουμε αλλά σίγουρα αξίζουμε κάποιον να μας πει "είμαι εδώ όσο χαμηλά κι αν έχεις πέσει".Υπάρχουν άνθρωποι που τους λείπει αυτό το χέρι το φιλικό στον ώμο, που δηλώνει χωρίς λόγια "δεν είσαι μόνος αν θες είμαι εδώ"...Ανεφοδιάζουμε λοιπόν τον ψυχικό μας κόσμο,αδειάζουμε το μυαλό μας από όλα τα "πρέπει" και ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να βοηθήσουμε ανθρώπους που έχουν εξοστρακιστεί από τον κοινωνικό περίγυρο.Για ενισχυτική σύμπραξη μπορείτε να ψάξετε να βρείτε ομάδες υποστήριξης αποφυλακισμένων-φυλακισμένων (ανηλίκων και μη,αντρών και γυναικών),ομάδες απεξάρτησης (κάθε είδους όχι μόνο ουσιών),ομάδες για κακοποιημένες γυναίκες,ομάδες για άστεγους,για μετανάστες,για τους αθίγγανους ή ότι άλλο εντοπίσετε και μπορέσετε να βοηθήσετε από ψυχής!<br />
Δεν χρειάζεται να έχετε χρήματα,θέλει λίγο ψυχή και διάθεση για ανθρώπινη ύπαρξη...Ο χρόνος που κυλάει δεν είναι χρήμα,είναι στιγμές που τουλάχιστον για αυτές τις μέρες ας μη τις αφήσουμε να μείνουν κενές μένοντας στάσιμοι σε όσα βολεύουν να θεωρούμε δεδομένα.Καμιά ανθρώπινη ψυχή δεν είναι δεδομένο ή ένας ακόμα αριθμός είναι ένα μαγικό λουλούδι που ίσως να χρειάζεται λίγο παραπάνω λίπασμα για να ανθίσει.Βρίσκοντας αφορμή από αυτές τις μέρες ας ρίξουμε λίγο λίπασμα σε όσους βρεθήκαν πιο αδύναμοι από εμάς....Σίγουρα η πληγωμένη τους νεράιδα θα μας ανταμείψει με ένα δικό της υπέροχο μαγικό δώρο....<br />
Καλή επιτυχία μας και αυτή την εβδομάδα γιατί όλοι την δύσκολη στιγμή μας γυρεύουμε ένα φιλικό άγγιγμα....Ας μη στερούμε με τη σειρά μας όσα ποθούμε από ψυχής....Αν μπορείτε να έχετε διάπλατα ανοιχτές τις πόρτες του μυαλού και της ψυχής,η μαγεία θέλει ψυχή και πίστη για να εμφανιστεί.... Καλή μας εβδομάδα αν και λιγουλάκι καθυστερημένα.....<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEnTzm4bAukoXkFP0OKGlXJOB7UTNpKigwhl-Msem87KKsqJIcGxXY_00MUgDUK6_AN6I9iaPU98OJu2o3NdisKCerBMrlqHqQ8pWItuEMhjPZ-KpQNod7LFj3f3a8mJmdaO_fpUyyVOs/s1600/imagegen.ashx.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="151" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEnTzm4bAukoXkFP0OKGlXJOB7UTNpKigwhl-Msem87KKsqJIcGxXY_00MUgDUK6_AN6I9iaPU98OJu2o3NdisKCerBMrlqHqQ8pWItuEMhjPZ-KpQNod7LFj3f3a8mJmdaO_fpUyyVOs/s320/imagegen.ashx.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmdqpO2XxmByHrEw7D5O9e2GBPQItvPqr-KZM5MC78lDVIGlt-GQKuOGgPikTEcVVe1qaBT8xK302eHOmatUnfX_YK6Mxj3Pxkctzv51GQQ1WcPUt5KPVldGVDzyGpia0P6naWhXP_PhI/s1600/epanodos_banner.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="114" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmdqpO2XxmByHrEw7D5O9e2GBPQItvPqr-KZM5MC78lDVIGlt-GQKuOGgPikTEcVVe1qaBT8xK302eHOmatUnfX_YK6Mxj3Pxkctzv51GQQ1WcPUt5KPVldGVDzyGpia0P6naWhXP_PhI/s320/epanodos_banner.jpg" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiznhH0qNKvlzIbwb4M7owpT6DwF22zZ22J3tTVZoR0z4c-1B2yXiiV_mUgMrGEaEYUjf6jLTVDw19K-K7j1x6IFQUZBhe2wcjDwnKHQ2mAT68iu_SeAYjZvwmL9hzGdmRISR9mXayOhbQ/s1600/184430_102545076490998_100002065180871_19106_154748_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiznhH0qNKvlzIbwb4M7owpT6DwF22zZ22J3tTVZoR0z4c-1B2yXiiV_mUgMrGEaEYUjf6jLTVDw19K-K7j1x6IFQUZBhe2wcjDwnKHQ2mAT68iu_SeAYjZvwmL9hzGdmRISR9mXayOhbQ/s1600/184430_102545076490998_100002065180871_19106_154748_n.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNkbft72zQ0GSBKCWDAwk6AqAD8VuujT-9VDbC4adxEPN3BV1-qXmLzfoEpcKKs7sNGKdW2nGDWF6yTdQdWIWgiagkqKZh7llg_BzLbZIyIOR8Zf__PUrO4cOm08toyWwPgU6RASXV_34/s1600/fylladio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNkbft72zQ0GSBKCWDAwk6AqAD8VuujT-9VDbC4adxEPN3BV1-qXmLzfoEpcKKs7sNGKdW2nGDWF6yTdQdWIWgiagkqKZh7llg_BzLbZIyIOR8Zf__PUrO4cOm08toyWwPgU6RASXV_34/s320/fylladio.jpg" width="223" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguvK1Hk6GoLJawzyMrCBb_v5PEfiZyGvdng4Vao3otvl8dJzZW3subWMcs7zTcstTXIasppQnq_3GdHLmTEzGE7wd5_57CoH-b-IUMe22EYHko9B6GGX45bQLvuVhGUESskSCftKRxf2A/s1600/00+logo+steki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguvK1Hk6GoLJawzyMrCBb_v5PEfiZyGvdng4Vao3otvl8dJzZW3subWMcs7zTcstTXIasppQnq_3GdHLmTEzGE7wd5_57CoH-b-IUMe22EYHko9B6GGX45bQLvuVhGUESskSCftKRxf2A/s200/00+logo+steki.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7pudcgczMx3Iy45BAIiL9Db4xTla0UjEzCng37zivAjiZgR-0ZOcxVZAQ5KSmvck45zQFW5AdWnBKuuBDx6eMsiz3zT0Ncx3paCW2SkoTC1Ps04pxNNkgq2Zmcbl3pgmSPMO_gWWzaPc/s1600/raisingchild.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7pudcgczMx3Iy45BAIiL9Db4xTla0UjEzCng37zivAjiZgR-0ZOcxVZAQ5KSmvck45zQFW5AdWnBKuuBDx6eMsiz3zT0Ncx3paCW2SkoTC1Ps04pxNNkgq2Zmcbl3pgmSPMO_gWWzaPc/s1600/raisingchild.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh56h0Y9XC_603f5diwqhKj_pLFWauSbdCRDab_Rsm-4GFSFEmbtcyD8a611gkfPfafnwGkgyzlqw3DZdJpjbLgcStqOBsZkU-R44h3bnPngcB2trK7V-lnzX3dZBAprQZvsRN4hQwg_V8/s1600/patient_19x26.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh56h0Y9XC_603f5diwqhKj_pLFWauSbdCRDab_Rsm-4GFSFEmbtcyD8a611gkfPfafnwGkgyzlqw3DZdJpjbLgcStqOBsZkU-R44h3bnPngcB2trK7V-lnzX3dZBAprQZvsRN4hQwg_V8/s320/patient_19x26.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-69176265318375242182012-12-09T16:26:00.000+02:002012-12-09T16:26:35.929+02:00ΑΚΑΘΟΡΙΣΤΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHaIJIEnT4Q4CzJHKnv4e1QlC2Cj5lmKIs-qHEnU07vCXNcCQhYRZk_ZQ-QIgh7LhtAWr7dBYV6_-a58QVYfjSMh83G7q66CneCbQpkm0RF4CLBDH83WrgfkXbkapoGmWVYVjDPEiXbPY/s1600/Impossible+Love.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHaIJIEnT4Q4CzJHKnv4e1QlC2Cj5lmKIs-qHEnU07vCXNcCQhYRZk_ZQ-QIgh7LhtAWr7dBYV6_-a58QVYfjSMh83G7q66CneCbQpkm0RF4CLBDH83WrgfkXbkapoGmWVYVjDPEiXbPY/s320/Impossible+Love.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Υγροποιούμαι καθώς σε σκέφτομαι.<br />
Δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου.<br />
Τα σκουπίζω για να δω το χρώμα της θλίψης.<br />
Υγροποιημένο και ακαθόριστο.<br />
Εγώ,τα δάκρυα,η βροχή<br />
σαν να είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια ύλη. <br />
Άδειοι (όχι κενοί) καμβάδες αχρωμάτιστοι... <br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/AKoZabyRRcU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-7047001512933048812012-12-08T16:43:00.000+02:002012-12-08T16:43:30.422+02:00Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiuRmpBBq2MDsBf8k5t-I47wBclL26t9ydfuPSIhCC5TIYTuPjlC5cxn4jRJc2OLjw7IDoY0fUBnaALBFyr2PPx56fevaAG_wa7t68TzlsUDIvkdbzoFXrzIMipTOlnxLN1fA9UWA7pBc/s1600/sinantisi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiuRmpBBq2MDsBf8k5t-I47wBclL26t9ydfuPSIhCC5TIYTuPjlC5cxn4jRJc2OLjw7IDoY0fUBnaALBFyr2PPx56fevaAG_wa7t68TzlsUDIvkdbzoFXrzIMipTOlnxLN1fA9UWA7pBc/s320/sinantisi.jpg" width="221" /></a></div>
<br />
Είναι μια μελαγχολική μέρα σήμερα.Όχι,δεν μου δόθηκε κάποιος νέος τρανταχτός και ιδιαίτερος λόγος για να νιώσω αυτό το μικρο κενό μέσα μου.Σχεδόν όπως είναι συνήθως παραμένουν γύρω μου όλα.Ούτε ακριβώς θλίψη νιώθω ούτε και χαρά.Ένα βουβό μούδιασμα αισθήσεων,που δεν μπόρεσα να το αποκόψω με τους συνηθισμένους τρόπους αυτοκυριαρχίας μου.Δεν βρεθήκαμε χθες.Αύριο Κυριακή...Πότε έγινε τόσο νεκρή και βαρετή μέρα;Όσο κι αν ετοιμάζω δυο κούπες καφέ, η δικιά σου μένει ανέγγιχτη.Υπενθύμιση,δεν είσαι εδώ ή εγώ δεν είμαι δίπλα σου.Όπως και αν το δω πάλι απουσία μας υπερστολίζει.Μόνο μικρές ζωοδόχες ανάσες, ψήγματα υπάρξεων μας ακουμπούν κάποιες μέρες για λίγη ώρα και ύστερα περιστοιχιζόμαστε ξανά σε μοναχικές διαδρομές.<br />
<br />
Τον τελευταίο καιρό νιώθω πως όλο κάτι μου ξεφεύγει.Καμιά φορά συμβιβάζομαι με την σκέψη πως μου ξεφεύγει ο ύπνος,που υποχωρεί μπροστά στην αναβίωση αναμνήσεων.Άλλες πάλι αρκούμαι στο να θεωρώ πως μου ξεφεύγει ο χρόνος από την γρήγορη καθημερινότητα,καθώς μπερδεύω μέρες και ώρες.Μεταξύ μας,ξέρω πως όλα αυτά είναι μόνο ενδεικτικά σημάδια χασούρας και ξέρω πολύ καλά τι είναι αυτό που ουσιαστικά χάνω αν και δε το ομολογώ εύκολα.Δεν με βρίσκω,για λίγο με εντοπίζω κι ύστερα μου ξανακρύβομαι με ευρηματικότητα.Παίζω με μένα κάτι περίεργες στιγμές...<br />
<br />
Προχθές έχασα τον ύπνο μου σκεπτόμενος μια προσμονή.Χθες και σήμερα έχασα χρόνο παγωμένο πάνω από μια αναμονή.Δεν παραπονιέμαι σε κανένα από τα δυο γιατί η πραγματική μου χασούρα είναι οι παράλληλες στιγμές μας που δεν έγιναν και αυτή τη φορά μια στιγμή.Είδες;!Το ομολόγησα τελικά.Η στιγμή μας που βρίσκει τρόπο να διαφεύγει και να ξεφεύγει σε ένα αόριστο μέλλον.Μόνο αυτό με τσαλακώνει αλλά σιδερώνομαι γρήγορα για να μη μου πικραθείς.Όταν μιλάω για όσα χάνουμε από το μας κάτι σκιρτάει μέσα μου,σφίγγει τα δόντια για να μην ουρλιάξει και ένας μόνο αναστεναγμός μαζί με τη ρουφηξιά του καπνού ακούγεται...Μου λείπεις...Δε φταις που μου λείπεις.Θέλω να γίνω αόρατος απόψε και να κρυφτώ στα μάτια σου.Να βλέπω όσα βλέπεις και να αυτοκολακεύομαι από την καταδική μου οφθαλμαπάτη,πως είμαι η θέα που σε κάνει να φωτίζεσαι.Έγιναν πολλά αυτές τις μέρες και δεν βρήκα τρόπο να τα μοιραστώ μαζί σου.Δεν καταφέραμε να "γκρινιάξουμε" με τις διαφορετικές απόψεις μας,να συμφωνήσουμε σε κάποια και φευγαλέα ανάμεσα σε ένα χαζό αστείο να σου χαϊδέψω το χέρι.Θα ήθελα περισσότερα εκεί ανάμεσα,λόγο όμως των περιστάσεων κρατάω αυτά τα μικρά πολύτιμα δώρα.<br />
<br />
Πόσα πράγματα γενικά και συγκεκριμένα θα συζητούσαμε εάν ήμασταν μαζί.Θα λέγαμε σκεπτόμενοι για τον Γρηγορόπουλο.Δεν πέρασε ο καιρός από την μέρα που δολοφόνησαν τον Γρηγορόπουλο.Το έκαναν γιατί απλά είχαν τη δύναμη να το κάνουν.Πόσοι από εμάς εάν είχαμε τη δύναμη δεν θα γινόμασταν τέρατα;"Όταν θα έχεις δύναμη τότε θα δεις για τι είσαι πραγματικά ικανός να μην πράξεις" κάποιος μου ψιθύρισε ένα από εκείνα τα βράδια.Θυμάμαι...Θυμάμαι μια πόλη παραδομένη σε φωτιά,χημικά και οργή.Θυμάμαι και ανθρώπους να αναρωτιούνται "Γιατί όλα αυτά;".Όχι γιατί κάποιος δολοφόνησε ένα παιδί,αλλά γιατί όλα αυτά τα συντρίμμια, το σπαταλημένο χρήμα,τα γκρεμισμένα κτήρια.Πότε αρχίσαμε να κοστολογούμε τις ανθρώπινες ζωές;Δικαιώνεται κανείς στο τέλος του απολογισμού;Σταματάει το μοίρασμα θανάτου από τον ισχυρό;Θυμάμαι κάποιους που δεν είχαν πάρει χαμπάρι και συνέχιζαν τη ζωή τους ανεπηρέαστοι."Αλήθεια γιατί στα σχολεία έχουν μαύρες κορδέλες αγάπη μου;"Δίπλα τους πορείες, φωτιές, χημικά, αίματα, συνθήματα, πετροπόλεμος, συλλήψεις και μια πόλη στα προπύλαια της ολικής καταστροφής.Ίσως να ήταν και προάγγελος του σήμερα.Πότε συνηθίσαμε στην φρικαλεότητα και όλα περνάνε απαρατήρητα από τα μάτια μας;Σήμερα νέες οδομαχίες για την μνήμη θα ήθελα να πιστέψω και θα με κοίταζες με ειρωνική διάθεση,μα σχεδόν κανείς πραγματικά δεν θυμάται και εδώ θα χαλάρωνες σύμφωνη σε αυτό.Ψάχνουμε κάπου να καταχωρήσουμε λίγη ακόμη οργή.Αν όλο αυτό βολέψει τον εγωισμό μας ως επαναστατικό ανθρωπάκο ή ως υπέρμαχο (αναλόγως τα γούστα της εκάστοτε μόδας) τότε ακόμα καλύτερα...<br />
<br />
Θα σου έλεγα για τον μικρο Άρη που τον έχω κακομάθει και δεν με πολύ ακούει κάνοντας αταξίες και εσύ θα με μάλωνες για την ζελεδένια μου συμπεριφορά.Εγώ θα σου έκανα γκριμάτσες για να στο παίξω στιβαρός αλλά θα συνέχιζα να λιώνω από το άκουσμα της φωνής σου,το άρωμα του κορμιού σου.Θα σου έλεγα για τα πολλά σχέδια και όνειρα που κάνω για ένα μετά που όλο καθυστερεί.Πρέπει να του τραβήξω το αυτί και να το φέρω τώρα αμέσως εδώ μπροστά μου.Σε αυτό θα συμφωνούσαμε και θα με ρώταγες γιατί το καθυστερώ.Μου λείπει η έμπνευση για όλα αυτά.Μου λείπω εγώ μέσα σε όλα αυτά.Με βρίσκω για λίγο και κινώ τη ζωή μου,ύστερα σαν μπαλόνι ξεφουσκώνω και κατακάθομαι απορημένος και φοβισμένος.Θα σου έλεγα για το Σιδηρόπουλο,θα έκανες πως δεν ακούς αλλά εγώ θα σου τραγούδαγα για να σε πειράξω και εσύ θα γέλαγες με τη χάλια φωνή μου.Κάπου εκεί και με μια σιωπή γεμάτη αέρινα αισθήματα θα τελείωνε και αυτή μας η συνάντηση χωρίς να σου έχω πει κάτι βασικό...<br />
<br />
Ξέρεις πως όσο κι αν μουτζουφλιάζω κάπου και με κάποιο παράδοξο δικό μου τρόπο βρίσκω το θάρρος να ξαναγίνω παιδί και να ξανακατακτήσω όσα άφησα κρυμμένα μέσα μου.Ξέρεις πως σε αγαπώ...Όχι μόνο σαν αλλά και ως...Το ξέρεις πως είσαι ο άνθρωπος που συμπληρώνει το κομματάκι μου, αυτό που έχει μια τρυπούλα και με κάνει να ξεφουσκώνω,έτσι;Ήθελα να σου πω...Μα,είσαι εσύ και κάποια πράγματα δεν είναι ανάγκη να στα πω για να τα ακούσεις....Ένας από τους λόγους που τολμάω να σταθώ αντίκρυ από τους δαίμονες μου είμαστε εμείς.Όχι εσύ,ούτε και εγώ αλλά εμείς.Δίπλα σου πάντα βρίσκω το κίνητρο για να προσπαθήσω να γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος...Ο χρόνος ακόμα και της νοερής μας συνάντησης,σαν την πραγματική είναι λιγοστός και δεν προλαβαίνω να σου δείξω και να σε απολαύσω...Ίσως στην επόμενη συνάντηση να είμαι λίγο καλύτερος από ότι είμαι σήμερα.Πάντως το προσπαθώ να το ξέρεις, ανάσα στην ανάσα και σιγά σιγά φουσκώνω και πάλι....Είσαι η έμπνευση κατάλαβες;!Το σταθερό σημείο στο ανεξέλεγκτο χάος που με περιτριγυρίζει.Κατάλαβες;!Ναι,θέλει πράξεις για να ζωγραφίσω το μαγικό μας κόσμο ξανά...Μα,είσαι η παλέτα των χρωμάτων,για αυτό ο ουρανός και σήμερα είναι γκρίζος....Αισθητή η απουσία σου σε όλα...<br />
<br />
<br />
"Σε αγαπώ λίγο περισσότερο από χθες λίγο λιγότερο από αύριο...Γιατί είσαι εσύ.Θα θελα να μην υπήρχε λόγος να φύγεις"αυτό σου ψιθυρίζω όταν κοντεύεις να χαθείς από το οπτικό μου πεδίο στο τέλος κάθε μας συνάντησης...(Επιτέλους το είπα!) Να μου προσέχεις....<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/R42WW9TWwfM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/5tq77XpDmJM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-88114760298649214822012-12-05T22:06:00.000+02:002012-12-05T22:06:28.730+02:00ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEqYYu5lCOWUJLIoMgZZiY4xM9qiKK6dNFWfJq9flIcEJXzR9UoGz_tvM_Zb_pX-0Z8vBNnmyfaXN0IkxziDLDW0DEqsxQvKARlU682ftH73t_8aolE5w2b4vMn7zlDB7DEBpOtPR8W0c/s1600/love.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEqYYu5lCOWUJLIoMgZZiY4xM9qiKK6dNFWfJq9flIcEJXzR9UoGz_tvM_Zb_pX-0Z8vBNnmyfaXN0IkxziDLDW0DEqsxQvKARlU682ftH73t_8aolE5w2b4vMn7zlDB7DEBpOtPR8W0c/s320/love.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Το δρομολόγιο της αγάπης στο ανέφικτο χαράζει πορεία πραγματοποίησης.<br />
Πράττει το δυνατό ενάντια στην έμμονη πεποίθηση του αδύνατου.<br />
Όταν ξεγεννά η αγάπη τα όνειρα της<br />
όλα τα ανθρώπινα δεσμά και της φύσης οι νόμοι <br />
απλά αδρανοποιούνται σαν να μην υπήρξαν ποτέ....<br />
Μη κοιτάς τα σημάδια από τα κομμένα φτερά.<br />
Η αγάπη δεν τα είχε,ούτε τα έχει ανάγκη για να πετάξει <br />
στους ουράνιους δρόμους της ολοκλήρωσης....<br />
Εσένα έχει πάντα μόνο ανάγκη για να χάσει την αυτονομία της και να εξοστρακιστεί στα αστέρια... <br />
Εσένα που με κοιτάς με αμφισβήτηση...<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/sEGKQZ9sFC0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
</div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-82624371926571036762012-12-03T20:30:00.000+02:002012-12-11T22:27:06.730+02:00ΣΤΟΧΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 10<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<u>Στόχος εβδομάδας Νο10</u><br />
<u><br /></u>
<u><br /></u>
Μεγάλη ξωτικίσια καλησπέρα με πλέον εορταστική διάθεση!!!Μπήκε ο μήνας της μαγείας και των παιδικών ονείρων!Ξεκινάμε λοιπόν δυναμικά με αυτή την εβδομάδα το "δύσκολο" εορταστικό μπόνους γύρο των στόχων μας!Η δυσκολία ανεβαίνει πλέον αισθητά γιατί τα μαγικά πλάσματα αυτούς τους περίεργους καιρούς που διανύουμε θα χρειαστούν πιο έμπρακτα και ουσιαστικά την βοήθεια μας.<br />
<br />
<br />
Κάθε στόχο που θα κερδίζουμε θα αποκτούμε πολύτιμα δώρα ψυχής που δεν θα μπορέσει ποτέ και καμία κρίση να μας τα στερήσει...Ξεκινάμε λοιπόν με την πρώτη εορταστική αποστολή.Οι γιορτές αυτές κυρίως απευθύνονται σε παιδιά (κάθε ηλικίας) πολλά παιδιά όμως έχουν πληγωμένη νεράιδα που δεν πρόλαβε να τα ράνει με τη μαγική αστρόσκονη του μικρού πρίγκηπα και της μικρής πριγκιποπούλας.Εδώ όμως ερχόμαστε εμείς για να βοηθήσουμε λίγο την πληγωμένη νεράιδα να επιτελέσει το έργο της με επιτυχία.<br />
<br />
<br />
Άρα αυτή την εβδομάδα ψάχνουμε στη γειτονιά,στην πόλη,στο χωριό,στα νοσοκομεία,στα ιδρύματα,στο δρόμο και όπου αλλού μπορούμε να εντοπίσουμε πληγωμένες νεράιδες παιδιών και επιστρατεύουμε την εορταστική μας φαντασία.Προσφέρουμε ρούχα, φαγητό, παιχνίδια, βιβλία, καταστρώνουμε μικρά θεατρικά δρώμενα,κουκλοθέατρο,ομαδικά παιχνίδια ή μια αγκαλιά συντροφιά με ένα καλό παραμύθι και χιλιάδες άλλα φαντασμαγορικά πραγματάκια,που θα έφερναν σε ένα παιδί το χαμόγελο της ψυχής στο προσωπάκι του.Ο στόχος είναι πολυπλευρικός αυτή τη φορά και ίσως αν έχετε διάθεση να τον επιτύχετε πιο εύκολα με τη βοήθεια και άλλων γύρω σας.Δεν έχετε υλικά ή οικονομικούς πόρους για να βοηθήσετε;Δεν πειράζει,έχετε εσάς και λίγο από το χρόνο σας για να δώσετε ένα δώρο ψυχής,σε ένα παιδί που κοιτάει με μάτια λαχτάρας τις γιορτές που έρχονται.<br />
<br />
<br />
Είναι καιρός κρίσης και καταλαβαίνω πως ίσως όλα αυτά να φανούν δύσκολα σαν σκέψη άλλα στην πράξη θα διαπιστώσετε σύντομα πως αυτή η κρίση δεν χρειάζεται να περνάει και από τα αισθήματα μας.Εξάλλου τι πιο δωρεάν και αφορολόγητο από την πραγματική αγάπη και την διασκόρπιση της γύρω μας;!Μέσα από την παρέα με τα παιδιά ίσως να ξαναγίνουμε και εμείς παιδιά και να θυμηθούμε την πραγματική έννοια της μαγείας αυτών των εορτών!Τι πιο μαγικό δώρο ψυχής από τα υπερφωτισμένα από ευτυχία ματάκια ενός παιδιού και το γάργαρο γέλιο του;<br />
<br />
<br />
Δεν θέλει κόπο το τονίζω ξανά και ξανά λίγη φαντασία και λίγο χρόνο μόνο θα στερηθείτε.Σίγουρα η πληγωμένη νεράιδα αυτού του παιδιού που θα κάνετε να χαμογελάσει δε θα σας αφήσει χωρίς το μαγικό δωράκι της....Καλή μας επιτυχία αυτή την πρώτη εορταστική εβδομάδα των στόχων...<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwRU20p37xL0LvMWOth7Q2c8EGus7qaZz7Z-DeHU1vwVNL52CyMLrJhHVoH-PbZk7OSKdAaFeNJXz9WTjseYnu6la3FdiqdAnI2zDJaRBUVsvfX8HutqhrpqHCvqINrSCKi5wWk1cG9Tk/s1600/KARKINOS_PAIDION.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwRU20p37xL0LvMWOth7Q2c8EGus7qaZz7Z-DeHU1vwVNL52CyMLrJhHVoH-PbZk7OSKdAaFeNJXz9WTjseYnu6la3FdiqdAnI2zDJaRBUVsvfX8HutqhrpqHCvqINrSCKi5wWk1cG9Tk/s320/KARKINOS_PAIDION.jpg" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1FC5cpnaNiiferbEmQEXV-kqD29EgWw8FVjH2OSusM7Wiq2TxQJ16u6Ek5jllPG2JFbCPU87o0h0ADj9-ugLnAUK50qgsvwdCdBQQSuVft4-Eofoe9S0FKA9ir1w3Ih31GJJQ_vryTt8/s1600/paidi1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1FC5cpnaNiiferbEmQEXV-kqD29EgWw8FVjH2OSusM7Wiq2TxQJ16u6Ek5jllPG2JFbCPU87o0h0ADj9-ugLnAUK50qgsvwdCdBQQSuVft4-Eofoe9S0FKA9ir1w3Ih31GJJQ_vryTt8/s320/paidi1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOwiWDakGhg4TCR0Jneg6B__KLVcACZBPUBvbPNvDjmVxOJ_yu_ecyy9mD1zebXiEQnY5U0LmI0vbSANWhyGo-wUdTpCceBb88xeB08UPRkP_OpwOdc8A-PMdAeAVA7SJvwY8ee05bFrk/s1600/paidi2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOwiWDakGhg4TCR0Jneg6B__KLVcACZBPUBvbPNvDjmVxOJ_yu_ecyy9mD1zebXiEQnY5U0LmI0vbSANWhyGo-wUdTpCceBb88xeB08UPRkP_OpwOdc8A-PMdAeAVA7SJvwY8ee05bFrk/s320/paidi2.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_vFM0pxge6LMhUXTiBEkx9SoraFQ1w6hynBlbmKowT4KiVMxC0eUgpHmULRtjOcpfiY0IyZh4SA_DAH7Vi_9lExrHls0GzgWeP2-AAMXYZHsC82s0fyrurl5UMa1HLIfjI85-nJRDORk/s1600/paidi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_vFM0pxge6LMhUXTiBEkx9SoraFQ1w6hynBlbmKowT4KiVMxC0eUgpHmULRtjOcpfiY0IyZh4SA_DAH7Vi_9lExrHls0GzgWeP2-AAMXYZHsC82s0fyrurl5UMa1HLIfjI85-nJRDORk/s320/paidi.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWb3Dqz9RpqB6H9J_8o_d5fNh29BHZ0A0nsDLVAIj-HHfPGbcSjMtugLWWXecUk5UijkUYziFsWGgHrvL1VAHVpzVHmWUIz678ZM2hZLIn6XjweljIkqFZvZXRlEVncR3aW6hqWJYO6LA/s1600/xamogela.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWb3Dqz9RpqB6H9J_8o_d5fNh29BHZ0A0nsDLVAIj-HHfPGbcSjMtugLWWXecUk5UijkUYziFsWGgHrvL1VAHVpzVHmWUIz678ZM2hZLIn6XjweljIkqFZvZXRlEVncR3aW6hqWJYO6LA/s320/xamogela.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-24580586782138365492012-12-01T13:37:00.000+02:002012-12-01T13:37:32.866+02:00ΒΡΕΓΜΕΝΟΣ ΜΕΧΡΙ ΚΟΚΚΑΛΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzB4SfrmQhQqtXITkYgekB8cQh3abnQ0vdGTcY4AsPZ60VMgm2dJUVLxMxt9dvBOSlwAvN1oaUbq7nnX4uoQU2AhWb993QkzT3ajGxoD8grikVG2QLuiV2hS8woK_PohLKIysQVSp6-jE/s1600/Rain_by_bramLeech.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzB4SfrmQhQqtXITkYgekB8cQh3abnQ0vdGTcY4AsPZ60VMgm2dJUVLxMxt9dvBOSlwAvN1oaUbq7nnX4uoQU2AhWb993QkzT3ajGxoD8grikVG2QLuiV2hS8woK_PohLKIysQVSp6-jE/s320/Rain_by_bramLeech.jpg" width="224" /></a><br />
<br />
Μέσα στον στρόβιλο της βροχής νανουρίζομαι, <br />
σε τόπους μαγικούς και ονειροδοσμένους.<br />
Μα σαν η βροχή σταματά χάνω το ραντεβού της διάφανης αντάμωσης<br />
και παραμένω σε αυτή τη δίχως φαντασία ανθρωπογή.<br />
Βρεγμένος ως το κόκκαλο στάζω και τουρτουρίζω<br />
από διάφανη,απόμακρη και μυστική αγάπη.<br />
Ξανάρχισε να βρέχει και το όνειρο πήρε δρομολόγιο ζωής.<br />
Με το ξημέρωμα ξέρω πως όλα θα κρυφτούν στην ονειροχώρα της ψυχής μου,προσμένοντας μια στάλα βροχής.<br />
Μόνο μία πάντα αρκούσε για το ονειροδρόμιο...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/RGT4V6JmINA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-81059268330096200382012-11-29T20:29:00.000+02:002012-11-29T20:29:49.298+02:00ΛΑΣΠΟΝΕΡΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9yHhabiduQh0Mm6qbDkArABNRd4Zpi-P-Y-mawhZKO95QNJp5gwPhIdzXVX7TNW9M6xN6RVMaFHI4S12n-QoTddBJjzrfET6ov32iqv-riHo2DzesgIaXHGv8NIxVNKwHFmrYbm6mSG8/s1600/lasponera.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9yHhabiduQh0Mm6qbDkArABNRd4Zpi-P-Y-mawhZKO95QNJp5gwPhIdzXVX7TNW9M6xN6RVMaFHI4S12n-QoTddBJjzrfET6ov32iqv-riHo2DzesgIaXHGv8NIxVNKwHFmrYbm6mSG8/s320/lasponera.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
Βρέχει...<br />
Στάλα τη στάλα αφομοιώνομαι με τη λάσπη που υγροποιείται κι αυτή.<br />
Γίνομαι λασπωμένο νερό και κατρακυλάω.<br />
Μου λείπεις...<br />
Δεν φτάνει τίποτα για να σε φτάσω...<br />
Η βροχή δυναμώνει και γίνομαι ορμητικό λασπωμένο νερό.<br />
Μου λείπεις...<br />
Η βροχή τραγουδάει στο τσίγκο ρυθμικά.<br />
Με ορμή πέφτω πάνω σου και λερώνω τα αγαπημένα σου παπούτσια.<br />
Εσύ βρίζεις την κακιά την μοίρα σου<br />
κι εγώ είμαι ξανά γαληνεμένος.<br />
Είμαι για λίγο ένα μαζί σου,<br />
για λίγο νιώθω το άγγιγμα σου καθώς τα καθαρίζεις με στοργή.<br />
Για αυτή τη μικρή στιγμή πριν με αποκολλήσει το σφουγγάρι σου<br />
σε κοιτώ χωρίς να μου λείπεις κι ας μη σε φτάνω...<br />
Έξω ακόμα βρέχει...<br />
Στο θολωμένο τζάμι έγραψα "σε αγαπώ".<br />
Ίσα που πρόλαβα να ζωγραφίσω και μια καρδιά <br />
πριν του σιφονιού σου τα έγκατα με αγκαλιάσουν<br />
και ξαναβρεθώ στους μοναχικούς δρόμους της βροχής....<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/G-K14MZoapY?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-26956933159714111772012-11-27T04:05:00.000+02:002012-11-27T04:05:57.125+02:00ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhp_wQkthW_z7WUHbG9R4ukW7nVWzAu-klErsv0HrAOtZ3ffbx0rCWtTDrSdYlEYdooeIS1Oz2f83k_sHoFUcu2TZ01u9cY_9MxguisrPMxpgOuLvhQTrBiUMGac24D5cEiiMqpbeGKcc/s1600/child.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhp_wQkthW_z7WUHbG9R4ukW7nVWzAu-klErsv0HrAOtZ3ffbx0rCWtTDrSdYlEYdooeIS1Oz2f83k_sHoFUcu2TZ01u9cY_9MxguisrPMxpgOuLvhQTrBiUMGac24D5cEiiMqpbeGKcc/s320/child.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Κλεφτοπόλεμος οριοθετήσεων.<br />
Οδοφράγματα συναισθημάτων.<br />
Κυνηγάω και κυνηγιέμαι. <br />
Μπρος πίσω.<br />
Πίσω μπρος.<br />
Τελικά ακίνητος στο ίδιο σημείο.<br />
Καταστέλλω ανάγκες πεισματωμένα,<br />
ενώ ήδη δεν θυμάμαι πραγματικά τι είχα ανάγκη.<br />
Σαν εθισμένος στο αόριστο του ονειροπολήματος, <br />
προσπαθώ να επισημοποιήσω χαοτικές προτάσεις ωρίμανσης.<br />
Να με ακυρώσω;<br />
Να γίνω κάποιος άλλος;<br />
Αυτά που κρύβω μέσα μου,αυτός ο νέος άλλος,θα τα αγκαλιάσει στοργικά; <br />
Παραμένω ο ίδιος αγκαλιάζοντας με πάθος τους πόνους μου.<br />
Αυτονανουρίζομαι καταθέτοντας για την ώρα τα όπλα.<br />
"Όταν μεγαλώσεις όλα αυτά θα σου φανούν αστεία."<br />
Όταν μεγαλώσω...<br />
Μετράω χρόνια που δεν καλύπτουν τα δέκα μου δάχτυλα. <br />
Ακόμα δεν μεγάλωσα;<br />
Πότε κάνεις είναι αρκετά μεγάλος για να πει πως μεγάλωσε; <br />
Κι αν μεγαλώσω και δεν καταλάβω τα αστεία;<br />
Γίνεται να μη μεγαλώσω ή πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβω τα αστεία;<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://3.gvt0.com/vi/Xsqa_LcHwnM/0.jpg"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Xsqa_LcHwnM&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/Xsqa_LcHwnM&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br /><br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-72729015493563818082012-11-26T20:16:00.000+02:002012-12-03T18:18:41.828+02:00ΣΤΟΧΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 9<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<u>Στόχος εβδομάδας Νο9</u><br />
<br />
<br />
Καλή εβδομάδα γεμάτη αχνιστές μυρωδιές τρυφερότητας και ζεστασιάς για όλους!!!!Πλησιάζουν οι γιορτές αλλά ακόμα δεν θέλω να μπούνε σε εορταστικό κλίμα οι στόχοι κι αυτό όχι επειδή δεν έχω σε εκτίμηση τις γιορτές απλά πιστεύω πως για να απολαύσεις την ουσία των γιορτών χρειάζεται μια μικρή προεργασία.Είμαστε λοιπόν στην προτελευταία εβδομάδα στόχων με μη εορταστικό πνεύμα χωρίς όμως να λείπει η αγάπη και η δημιουργία!<br />
<br />
Υπάρχουν πολλά που θα ήθελα να γράψω για αυτή την εβδομάδα.Χιλιάδες μικροπράγματα που περνάνε απαρατήρητα λόγω της καθημερινότητας μας κι όμως κάπου σκόνταψα.Τι νόημα θα έχει η οποιαδήποτε κίνηση αν δεν είμαστε εμείς με εμάς συμφιλιωμένοι και αγαπημένοι;Ποιο το νόημα να προσπαθούμε να γνωρίσουμε και να πλησιάσουμε τον συνάνθρωπο μας αν δεν προσπαθούμε ταυτόχρονα να ανακαλύψουμε άλλο ένα μικρο κομματάκι του εαυτού μας;Όλοι μας φοράμε μάσκες για χιλιάδες λόγους επιβίωσης και αυτοπροστασίας.Ευκαιρία να παίξουμε αυτή την εβδομάδα με τις μάσκες μας,με όσα μας φοβίζουν μέσα μας και με όσα αγαπάμε σε μας.Ίσως έτσι οι προσωπικοί μας δαίμονες να πάψουν να είναι τόσο στιβαροί και πάρουν την πραγματική τους υπόσταση.Ίσως να αποδειχθεί πως μια μάσκα από τις πολλές που έχουμε,να μην ξανανιώσουμε την ανάγκη να την ξαναχρησιμοποιήσουμε.<br />
<br />
Έχει διπλή κίνηση ο στόχος μας αυτή την εβδομάδα...ανεβαίνει σε δυσκολία το επίπεδο του "παιχνιδιού" μας σιγά σιγά!Κίνηση πρώτη: κάθε πρωί θα γράφουμε σε ένα χαρτάκι "Φοβάμαι ότι..."ο καθένας θα γράφει από ένα φόβο που περνάει εκείνη τη στιγμή από το μυαλό του.Θα το τσαλακώνουμε και θα το πετάμε στα σκουπίδια.Κίνηση δεύτερη: κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε θα παίρνουμε ένα χαρτάκι και θα γράφουμε "Με αγαπάω γιατί..." εξίσου ο καθένας θα γράφει κάτι που αγαπάει στον εαυτό του.Το φυλάμε αυτό το χαρτάκι και το κρύβουμε μέχρι το τέλος της εβδομάδας.Στο τέλος θα έχει ο καθένας μας εφτά πολύτιμα χαρτάκια αγάπης προς τον εαυτό του να διαβάσει για υπενθύμιση.Καλοί οι φόβοι αλλά για τον κάδο ανακύκλωσης.Καλοί και οι εαυτοί μας αλλά χρειάζονται και ένα χάδι στοργή από εμάς που και που,γιατί ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι μας αξιολάτρευτα πλάσματα πίσω από την κάθε μάσκα που φοράμε...<br />
<br />
Καλή μας επιτυχία λοιπόν με ειλικρίνεια,σεβασμό και μπόλικη αγάπη προς εμάς για αρχή.Γιατί αν δεν αγαπάς εσένα πως θα μοιράσεις αγάπη;Η αγάπη πηγάζει από την αγάπη κι όχι από τον φόβο και την υποκρισία ανάγκης...Από σήμερα ξεκινάει η επίτευξη ενός νέου στόχου χωρίς κόπο αλλά με τρόπο!!!!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0LFzk6t3JotHXjVklPuBu6S1oh_l59aDeryGzPMFagx8ROGv_GgGEEUt9GnCBXsuUam25zSJBDsnhRUdm_ElhXG9-ZJK0iVk1Nsngfe1pCwn_DVgPi7aRfy_vdiqJto_Flpcb6DcskEk/s1600/mask.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0LFzk6t3JotHXjVklPuBu6S1oh_l59aDeryGzPMFagx8ROGv_GgGEEUt9GnCBXsuUam25zSJBDsnhRUdm_ElhXG9-ZJK0iVk1Nsngfe1pCwn_DVgPi7aRfy_vdiqJto_Flpcb6DcskEk/s320/mask.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPdVnxaY9E4EEL2w8fuKUt5ecFYE617mIYavEfibro-Fq34NFBeVgpyoBwOnMLB_K5TgMJo7BmCPWkzbz1mVwyMT6arPgwXTTMb-ri20bHYTk4scLv6p1-rAETPE_BzjBCTW7D0NjIx0/s1600/Mask+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPdVnxaY9E4EEL2w8fuKUt5ecFYE617mIYavEfibro-Fq34NFBeVgpyoBwOnMLB_K5TgMJo7BmCPWkzbz1mVwyMT6arPgwXTTMb-ri20bHYTk4scLv6p1-rAETPE_BzjBCTW7D0NjIx0/s320/Mask+3.jpg" width="216" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizJoK9YHdX_c4i0KJ16gNNdnDWvK10yPYfoM_uxj93mVZ3-j4QWOarRijrHcLJM9YZ0NNJoFxEO6-WH0AMC3FrPwaOs8C9VasAr-4civ9yyvdAMMd7vTIV4FuIs2DfkTe3LiYjOO1Raz8/s1600/mask1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizJoK9YHdX_c4i0KJ16gNNdnDWvK10yPYfoM_uxj93mVZ3-j4QWOarRijrHcLJM9YZ0NNJoFxEO6-WH0AMC3FrPwaOs8C9VasAr-4civ9yyvdAMMd7vTIV4FuIs2DfkTe3LiYjOO1Raz8/s1600/mask1.jpg" /></a></div>
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-64505374498997654042012-11-25T18:52:00.000+02:002012-11-26T20:17:11.416+02:00ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyxcegeWIZvJEpfU7KbSLNCE8xig7V9HmFrEG33ttvxZYmf3mKXO5T8nEZSCvkub8s1sUqX3aYecpShY-CJCpdkBfzwedNVmTaIvOuqNdOgibBttoqRiHhZVHUZrmXkNO6kl7NPEpzUag/s1600/nothing.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyxcegeWIZvJEpfU7KbSLNCE8xig7V9HmFrEG33ttvxZYmf3mKXO5T8nEZSCvkub8s1sUqX3aYecpShY-CJCpdkBfzwedNVmTaIvOuqNdOgibBttoqRiHhZVHUZrmXkNO6kl7NPEpzUag/s320/nothing.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Πάλι εδώ ανταμώσαμε.<br />
Στα ίδια μέρη,οι ίδιοι άνθρωποι...<br />
Ο ένας απέναντι από τον άλλον.<br />
Μετράμε πληγές και αντισταθμίζουμε στιγμές.<br />
Σαν να έχουν εξατμιστεί όλα μέσα μας<br />
κι όμως την ύστατη στιγμή χαράχτηκε χαμόγελο.<br />
Από τότε τίποτα...<br />
Ούτε χαρά,ούτε δάκρυ,ούτε ελπίδα,ούτε καν θυμός.<br />
Τόσο τίποτα...<br />
Μαρμαρωμένο τίποτα.<br />
Η έννοια του απόλυτου τίποτα.<br />
Να μαστε πάλι εδώ...<br />
Απέναντι ο ένας από τον άλλον...<br />
Περιμένω να δω ποιος πόνος <br />
από όσους προσφέρουμε απλόχερα θα μας πονέσει αρκετά,<br />
για να μας χαρίσει το ουρλιαχτό της επιβίωσης.<br />
Ξέρω πως θα μιλάγαμε για αγάπη απόψε...<br />
Σαν τη μέδουσα με κοιτάς σιωπηλή <br />
και εγώ πετρώνω καθώς σε κοιτάω.<br />
Η αγάπη στη μέση του διαχωρισμού μας.<br />
Θα μιλάγαμε και για λάθη απόψε...<br />
Η αγάπη στη μέση του κάθε τίποτα μας.<br />
Αντικρούει τα πάντα και μας τα ξαναπροσφέρει αποπροσανατολισμένα.<br />
Κάτι θα λέγαμε σήμερα... <br />
Η αγάπη στη μέση και γύρω γύρω τίποτα.<br />
Πως φτάσαμε εδώ θυμάσαι;<br />
Ας μη πούμε τίποτα η αγάπη μας κοιτάει.<br />
Αγάπη και τίποτα.<br />
Τίποτα και αγάπη.<br />
Χωρίς λυτρωτική θλίψη...<br />
Μόνο αναμονή μέσα στο τίποτα<br />
και η αγάπη να μας κοιτάει επίμονα μέσα στα μάτια...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/SUMcA--ejOc?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-13556991774921006582012-11-23T02:38:00.000+02:002012-11-23T02:38:19.660+02:00ΕΡΕΥΝΑ ΕΝΔΟΧΩΡΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSzna6-zL0QyzAZ2O6OFMqRQwJkgaMcVPEqU22aPcuT-IVvrhr1o94o3ElNW58EvsAiLxdyB8td9rmIcfyxW1uaZ6tZuzXPxJfkqeS5h5VwrO0t7aXd9_43TfGBy-Xmyz0EB1lssKmXd4/s1600/ereyna.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSzna6-zL0QyzAZ2O6OFMqRQwJkgaMcVPEqU22aPcuT-IVvrhr1o94o3ElNW58EvsAiLxdyB8td9rmIcfyxW1uaZ6tZuzXPxJfkqeS5h5VwrO0t7aXd9_43TfGBy-Xmyz0EB1lssKmXd4/s320/ereyna.jpg" width="253" /></a></div>
Ψάχνεις με το μικροσκόπιο να βρεις <br />
τα μυστήρια του κόσμου μου.<br />
Παρακολουθώ την λαχτάρα σου<br />
και ματαιώνω τη κάθε μου κίνηση,<br />
για να μη σε πικράνω.<br />
Κανε μου τη χάρη και σταμάτα <br />
να με αποσυναρμολογείς, <br />
προσπαθώντας να βρεις αυτό που με ενώνει μαζί σου.<br />
Με πονάει αυτή η αποκόλληση που μου κάνεις<br />
κι ας σου λέω "όλα καλά καρδιά μου".<br />
Μένω εκτεθειμένος στο μεγεθυντικό φακό σου<br />
και το νυστέρι σου ανοίγει πιο βαθιές πληγές.<br />
Σκουπίζεις ευλαβικά το αίμα <br />
για να δεις τι κρύβεται μέσα στην τομή<br />
και αποφεύγεις στωικά το βλέμμα μου,<br />
που σε κοιτά αγαπησιάρικα και πονεμένα.<br />
Γίνομαι χαρτοπόλεμος που σκορπάς στον αέρα<br />
χωρίς να έχω την ευκαιρία<br />
να μείνω αγκαλιά που θα κρύψει τη ψυχή σου.<br />
Είμαι απλά εγώ, ψυχούλα μου!<br />
Εγώ σκέτο, χωρίς μυστήρια γιατί.<br />
Εγώ με όλα τα εγώ μου που σε αγαπώ για όσα είσαι,<br />
ακόμα και για αυτά που μισείς να είσαι.<br />
Τι άλλο να εξοντώσω μέσα μου για να το αποδεχθείς;<br />
Μην απαντήσεις, γιατί θα το δεχτώ χωρίς ενδοιασμό<br />
και θα στο προσφέρω αθόρυβα με αγάπη...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/bEwwWeAcxCY?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-82957237595257058912012-11-20T13:12:00.000+02:002012-11-26T18:28:37.053+02:00ΣΤΟΧΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 8<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<u>Στόχος εβδομάδας Νο8</u><br />
<br />
<br />
Λόγω υποχρεώσεων αναγκαστικά αυτή την εβδομάδα ο στόχος μας ξεκινάει αντί για Δεύτερα Τρίτη.Μια ζεστή από αγάπη και αλληλοσεβασμό εβδομάδα να έχουμε όλοι μας και να σκορπάμε χαμόγελα ψυχής!Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...<br />
Όλο μας πιέζει ο χρόνος,όλο κάτι μας ζητάει,όλο μας ξεφεύγει και εμείς τρέχουμε από πίσω του να τον προλάβουμε λαχανιασμένοι.Ξεκινάει η μέρα με άγχος και καταλήγει το βράδυ να μας βρίσκει κατάκοπους,σκυθρωπούς και γκρινιάρηδες.Όταν φτάνουμε στο πολυπόθητο σπιτάκι μας για να χαλαρώσουμε και να
ξεκουραστούμε από όλη την ένταση της ημέρας καταλήγουμε να χάνουμε
πολυπόθητες στιγμές ηρεμίας με ανθρώπους που αγαπάμε.Πως να σωθούμε από αυτό το μουτζούφλικο ανθρωπάκι όταν γυρνάμε σπίτι και το μόνο που ζητάμε είναι να απολαύσουμε λίγη ηρεμία και γαλήνη χωρίς κόπο αλλά με τρόπο;Στόχος για αυτή την εβδομάδα λοιπόν...<br />
Πριν μπούμε στο σπίτι μας κάνουμε μια παύση,παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και λέμε στον κύριο άγχος και όσα μας κούρασαν να καθίσουν απέξω και να μην έρθουν βραδινοί επισκέπτες.Αφού μπούμε για να είμαστε σίγουροι κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και κάνουμε την πιο αστεία μας γκριμάτσα μας.Αν πάλι επιμένουν κάνουμε όσες γκριμάτσες χρειαστεί.Για τους δυνατούς παίχτες αυτού του "παιχνιδιού" αν θέλετε μπορείτε να κάνετε αστεία γκριμάτσα και με το καλήμερα, ίσως έτσι το χαμόγελο της ευδιαθεσίας για τη νέα μέρα να κρατήσει λιγάκι παραπάνω!<br />
Με συνοπτικά λόγια, ο στόχος αυτής της εβδομάδας είναι να βγάλουμε σκανταλιάρικη γλώσσα στο άγχος και τον χρόνο της καθημερινότητας που μας χαλάει όμορφες στιγμές γαλήνης.Καλή μας επιτυχία και αυτή την εβδομάδα με μπόλικες αστείες γκριμάτσες και χαμόγελα!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc_Kzq6zVC5FbSHLWUQGPY8SHlZlHl77ScbTmXPrj4RskbvyA2rzpYOsDJ6Y-JLCQxtLHPjT9n78-7r5-Be_0ITmrsIdaOeBT-xLjlAq1dU85dP_EM8_IB-BBd3_EY0PEy8g_LJZEvcmg/s1600/funny-faces41.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc_Kzq6zVC5FbSHLWUQGPY8SHlZlHl77ScbTmXPrj4RskbvyA2rzpYOsDJ6Y-JLCQxtLHPjT9n78-7r5-Be_0ITmrsIdaOeBT-xLjlAq1dU85dP_EM8_IB-BBd3_EY0PEy8g_LJZEvcmg/s320/funny-faces41.jpg" width="240" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFPzSJbADjr-ADvda01MZoLqBciHjdZqEoGKTwORqPMZyU8VTiDmpP1m-CWYsj_4Jn_2KgeQPocZqgTTWrczFjZZ344D_14Vn21UHvwlOnMBXAe_rgQya9pTJhphyoBx9cEzkAhlSq80w/s1600/177169667_c1673c2253.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFPzSJbADjr-ADvda01MZoLqBciHjdZqEoGKTwORqPMZyU8VTiDmpP1m-CWYsj_4Jn_2KgeQPocZqgTTWrczFjZZ344D_14Vn21UHvwlOnMBXAe_rgQya9pTJhphyoBx9cEzkAhlSq80w/s320/177169667_c1673c2253.jpg" width="212" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcq3bXU4WLyRCFs2ugfxPDaIYmR43XwzhSAijdXLsSW-F1t1R4OzdZaYMumpwv6J4AtZViLV3XQlmHy7ppwlRFDVkA9J_2BVJEFqFvQZwlLzBCNZULxn5MS7UVAclRifao8husSKQClCY/s1600/TMZ_s_Funny_Baby_Face_Contest_L8_0012_Layer_13_full.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcq3bXU4WLyRCFs2ugfxPDaIYmR43XwzhSAijdXLsSW-F1t1R4OzdZaYMumpwv6J4AtZViLV3XQlmHy7ppwlRFDVkA9J_2BVJEFqFvQZwlLzBCNZULxn5MS7UVAclRifao8husSKQClCY/s320/TMZ_s_Funny_Baby_Face_Contest_L8_0012_Layer_13_full.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_-17X5ym8hJE_45yhKzHCSZhQYJ07KC7-Gmis6z7zfqrKZ7astzJq-77indyAMRoRB8ZH7HhcZE54_9C6wnVbpx_xK98iXPZQxHcGaeUGgnjG-ybKCAeDsGnLvs07DSkPDGr0vlE2uS4/s1600/funny_faces_collection_640_32.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_-17X5ym8hJE_45yhKzHCSZhQYJ07KC7-Gmis6z7zfqrKZ7astzJq-77indyAMRoRB8ZH7HhcZE54_9C6wnVbpx_xK98iXPZQxHcGaeUGgnjG-ybKCAeDsGnLvs07DSkPDGr0vlE2uS4/s320/funny_faces_collection_640_32.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/jMqOfa0cyVw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-27764008400870290762012-11-18T01:58:00.002+02:002012-11-18T01:58:20.205+02:0017 ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQkEePUEQz_YuD0gN1b91JAyIKrn0OfxepPEbVFAJJh2OP_IoLqIVUSy5nwXmXymxyngC_yevq7dumEcHsorWwxnUsxfNtCNV4H3eanaCId4x4Vcgz0DSWEOf64_ewlxFs495Wp7TTeDk/s1600/greeces-protesting-dog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQkEePUEQz_YuD0gN1b91JAyIKrn0OfxepPEbVFAJJh2OP_IoLqIVUSy5nwXmXymxyngC_yevq7dumEcHsorWwxnUsxfNtCNV4H3eanaCId4x4Vcgz0DSWEOf64_ewlxFs495Wp7TTeDk/s320/greeces-protesting-dog.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
17 Νοεμβρίου βράδυ του 2012.Μέρος Αθήνα.Ίσως να μην είναι αυτός ο τόπος, δεν έχει και τόση σημασία.Έξω ακούγονται πολλά αλλά και τίποτα συγχρόνως.Δεν έχουμε πόλεμο κι ας είμαστε σε εμπόλεμη ζώνη.Ένα άγριο βράδυ θα έλεγε ο συντηρητικός κόσμος της ηρεμίας.Μια ακομα απραξία θα ειρωνευόταν με πείσμα, ο κόσμος της αγωνιστικότητας.Λυπάμαι θα μοιρολατρούσε ο κόσμος της καθησυχαστικότητας.Ο κόσμος...Ο κόσμος ειδικά τέτοιες μέρες όλο κάτι εφευρίσκει να λέει.Λόγια μεγαλόπνοα, μηρυκαστικά, ανθοφόρα,λιπόσαρκα,ψεύτικα και αληθινά.Τι γίνεται στον κόσμο σήμερα με τόσα λόγια;<br />
<br />
Καταρρίπτονται ψυχές και στο σημερινό βράδυ γίνεται η επισήμανση τους.Φωτιές χορεύουν στον αέρα σκάνε με κρότο στο οδόστρωμα και σαν φωτοβολίδες σβήνουν, χωρίς παρατεταμένες εκλάμψεις ξεφωνητών.Δακρυγόνα καίνε τα μάτια,δυσκολεύουν την αναπνοή και κάθε κραυγή που ακούγεται μοιάζει με ρόγχο.Παραταγμένοι τραμπούκοι και αγωνιστές χωρίς να έχουν εξακριβωμένους ρόλους, παλεύουν για ένα σπουδαίο κάτι.Εις μνήμη...Για τη διατήρηση της τάξης...Στάσου...Τρέχα...Για το αύριο...Για το τώρα...Ίσως πάλι να μην συμβαίνει τίποτα από αυτά και αυτό το βράδυ.<br />
<br />
Πριν χρόνια κάποια παιδιά δεν άντεξαν και ούρλιαξαν μέχρι που γκρέμισαν το ουράνιο στερέωμα.Γκρεμίστηκαν κι αυτά μαζί του σαν έκπτωτοι άγγελοι,σαν μεθυσμένοι Ίκαροι από το πρώτο και τελευταίο πέταγμα.Χρόνια μετά κανείς δεν θυμάται.Όλοι κάτι αναμασάνε και κάτι επιδιορθώνουν.Η ιστορία καταγράφει,διαγράφει,μιλάει ή σιωπεί τελικά;Είναι ο ρόλος της τόσο ομιχλώδης.Ένας αμέτοχος θεατής η ιστορία σε μια παράσταση, που την ξανά σκηνοθετούν όπως βολεύει το εκάθοστε κοινό.Χούντα, ταγματασφαλίτες, μνημόνιο, ματάδες.Κάποιο δάχτυλο να σε επιδιορθώνει με το συμβολισμό της σιωπής,κάποιο δάχτυλο να σε κατονομάζει,κάποιο να σε επιπλήττει και τελικός σκοπός να καταστείλει την διαφορετικότητα σου."Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία", "Λαέ πεινάς γιατί δεν πολεμάς".Ποιά χούντα από όλες υπέκυψε και έπεσε;<br />
<br />
2012 ξανά και πιο συγκεκριμένα."Κάτω τα κεφάλια" φωνάζουν μερικοί,"δεν μαζευτήκαν κάτω αρκετοί" συζητάνε άλλοι."Όλο και πιο κάτω τραβάμε" κλαψουρίζουν κάποιοι,"πάλι κάτω οι μισθοί" αντιλαμβάνονται οι υπόλοιποι.Κάτω...Κάτω...ΚΑΤΩ!Όλα πιο κάτω!Πόσο κάτω δηλαδή είναι εντάξει για να σταματήσει αυτό το κάτω;Δεν φτάνει το αντιδραστικό πρόσωπο βίαια κολλημένο στο βρώμικο από χημικά και καμένη βενζίνη δρόμο;Δεν αρκεί ξέρω...Πόσα πρόσωπα χρειάζονται για να είναι ορθά δομημένο το κάτω;Το δικό σου μήπως;Όχι,συγνώμη έχεις δίκιο...Αύριο με τη δουλειά θα τρέχεις και δεν γίνεται να λερωθείς απόψε.Μήπως το δικό σας που με κοιτάτε θυμωμένα ευκαιρεί;Ούτε το δικό σας, εσείς δεν πιστεύεται πως αξίζει, όλα του συστήματος λέτε.Σωστά....Αυτό δεν διορθώνει τίποτα.Όταν όμως κάποιος σε διατάξει,θα προσκυνήσεις και θα ρωτήσεις αν θέλουν να πας λίγο ακόμα πιο κάτω,γιατί το μπορείς έχεις την ικανότητα.Όχι,προφανώς όχι εσείς εκτός κι αν θα πρέπει να διαφυλάξετε κάτι.Μόνο σε εκείνη την περίπτωση θα το κάνετε.Όπως όλοι μας φυσικά...Δεν είμαστε δειλοί, είναι θέμα καθαρής ανάγκης και βιωσιμότητας.<br />
<br />
Πολυτεχνείο του 1973 ξανά πάλι πίσω.Μέρες που κάποια παιδιά τόλμησαν να ουρλιάξουν πιο πέρα από το μπόι τους.Τους έκαψε η ίδια τους η φλόγα,κυνήγησαν μια ουτοπία με πάθος.Αν έχω να θυμάμαι κάτι από αυτήν την επέτειο δεν είναι η κατάληξη της,αλλά το θάρρος και το θράσος που χρειάζεται για να πεις "Δε σε φοβάμαι φόβε μου" κοιτώντας τον στα μάτια.Δεν τα κατάφεραν... Έχουν όμως καψαλισμένες φτερούγες επειδή τόλμησαν να μάθουν να πετάνε.Εμείς;Σωστά...Εμείς έχουμε λογαριασμούς και μια ένδοξη ιστορία..."Ζητείται ήρωας" θα γράψει στην αγγελία της η ιστορία και θα χασκογελάσει γιατί θυμάται αυτό που ξεχάσαμε.Όοοχι εμείς, σαφώς δεν ξεχάσαμε και συγχωρέστε με που σας έθιξα!Είναι από αυτά τα βράδια το αποψινό, που με μεθάει η λαχτάρα και παραφέρομαι.Που ένα επαναστατικό παιδί μέσα μου ουρλιάζει για κάτι παραπάνω δίχως να λογαριάζει τι κατάληξη θα έχει αυτό το όνειρό του...Αν δεν το κατάλαβες ήδη επέστρεψα ξανά στο 2012 στης 17 του Νοέμβρη.<br />
<br />
<u>Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.Κ.Ουράνης</u><br />
<u><br /></u>
<u><br /></u>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/p5OlDyFQXxo?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<u><br /></u>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/EiMqH0V46FU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
</div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-7046407301474058052012-11-15T19:46:00.000+02:002012-11-15T21:47:45.602+02:00ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΝ ΕΙΜΑΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeP2Q8w2FDujsdhoeRLVkTLxvdHjjfWW4kuN_IAxBzouDDaP6a9H0gmg5FGP0U-rePI2R8CnD8P1nvG_96Ud61r9ZfXOMFM4HYC4oF96ubzS3EkwkXpvg2Sdv6k5No29qTYFEMmGJfjiE/s1600/animoun.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeP2Q8w2FDujsdhoeRLVkTLxvdHjjfWW4kuN_IAxBzouDDaP6a9H0gmg5FGP0U-rePI2R8CnD8P1nvG_96Ud61r9ZfXOMFM4HYC4oF96ubzS3EkwkXpvg2Sdv6k5No29qTYFEMmGJfjiE/s320/animoun.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Τα γλαφυρά λόγια της αυταπάτης τύλιξαν ζοφερά<br />
κάθε πτυχή του ρακένδυτου μυαλού.<br />
Το γεμάτο τασάκι αποσιώπησε την αναμονή <br />
χωρίς να ενισχύσει συναίσθημα αποκατάστασης.<br />
Σηψαιμία,εγκαρτέρηση,αποκαθήλωση και όνειρα. <br />
Κάπου εκεί ανάμεσα<br />
στο φως και τη δυσωδία <br />
αναδύθηκες εσύ.<br />
Σε κάθε ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων<br />
αλλάζεις μορφή και με ματώνεις.<br />
Η έννοια της λύτρωσης φαντάζει με αστείο<br />
που ξεχάστηκε πριν ειπωθεί.<br />
Στο κάθε τόλμημα που κάνει η σκέψη μου για την υπόσταση σου, <br />
βωμοί που λαχτάρησαν θυσία θρυμματίζονται<br />
και οι παγωμένες κορφές της ελευθερίας γκρεμίζονται,<br />
Ένα απαλό χάδι στοργικότητας δίνεις απροσδιόριστα<br />
και ανατρέπεις όσα υπολόγιζα για ανύπαρκτα. <br />
Πριν ξαναφύγεις, προσφέρεις χαμόγελο και με ρωτάς<br />
"Τι θα ήμουνα αν ήσουν;"<br />
"Κι αν είμαι;Τι αλλάζει;"<br />
Ρωτάω αναπάντητα και εγώ,<br />
προσμένοντας να φανείς <br />
για να ακούσω ένα ακόμα σου αντίο. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/yuFUZNS4KuA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-8466896218231301712012-11-13T21:48:00.001+02:002012-11-13T21:48:08.776+02:00Η ΠΙΝΑΚΙΔΑ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkptQSQVJCQynsCMcDqeIV7FxnrAfg8u0WzmnNf2ciakyE1tLsUERDhBc_dOnOld2z7mtD7MI6mgd3EmSKoSYidXiZUGWAgh54vnpAOABhQ8Z-xw322KZzZrjKaXwIoceNinWM2hLs2Ec/s1600/pinakida.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkptQSQVJCQynsCMcDqeIV7FxnrAfg8u0WzmnNf2ciakyE1tLsUERDhBc_dOnOld2z7mtD7MI6mgd3EmSKoSYidXiZUGWAgh54vnpAOABhQ8Z-xw322KZzZrjKaXwIoceNinWM2hLs2Ec/s320/pinakida.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
"Απαγορεύεται η στάθμευση<br />
λόγω φόρτωσης και εκφόρτωσης όλο το 24ωρο"<br />
Πόσος καιρός ξεγλίστρησε κοιτώντας την πινακίδα;<br />
Απαγορεύεται η στάθμευση.<br />
Ποιανού στάθμευση;<br />
Της ψυχής δίπλα σε μια άλλη;<br />
Των βλεμμάτων που ενώνονται;<br />
Της φωνής που είναι πολλές φωνές σε μία; <br />
Φόρτωση.<br />
Άραγε τι να φορτώνουν;<br />
Αδέσποτα, αλητήρια χαμόγελα ονείρων<br />
και παθιασμένα αισθήματα που ξεχύνονται στους δρόμους;<br />
Εκφόρτωση σε τι;<br />
Τι να εκφορτώνουν με ζήλο εξισορρόπησης; <br />
Γυάλινα μάτια;<br />
Βουβές κραυγές ανημπόριας;<br />
Λεπίδες που σταματούν την αίσθηση;<br />
Αλλόφρονες μιας απαστράπτουσας κατάντιας;<br />
Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.<br />
Ούτε δευτερόλεπτο ανάπαυλας.<br />
Ακατάπαυστα χωρίς διαλείμματα αναθεώρησης.<br />
Σημειώνω απουσίες.<br />
Δικές μου απουσίες.<br />
Κάποιο τρεχαλητό έσβησε πολύ γρήγορα.<br />
Λες να ξέφυγε;<br />
Ακούω το ντουπ του πεσίματος.<br />
Στην φόρτωση και αυτό...<br />
Κοιτάω την πινακίδα και δεν την διαλύω.<br />
Δεν είναι αυτή η αιτία κι ας είναι για το ρόλο της υπαίτια.<br />
Την αφήνω σημάδι να στέκει, προς αποφυγή προσέλευσης.<br />
Το εμπόριο, σου προσφέρει αυτό που έχεις ανάγκη,<br />
ή σου δημιουργεί ανάγκη για να προσφέρει.<br />
Εγώ έχω ανάγκη εσένα.<br />
Ακόμα να φανείς...<br />
Μα,ξέχασα εμείς δεν είμαστε εμπορεύματα.<br />
Τότε γιατί μας ξεπουλάμε μισοτιμής;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/rjPzeLdX8Rc?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com41tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-9706353825061452172012-11-12T19:40:00.001+02:002012-11-20T12:11:55.710+02:00ΣΤΟΧΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 7<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<u>Στόχος εβδομάδας Νο7</u><br />
<br />
Πέρασε γρήγορα η ώρα αυτής της Δευτέρας και άργησα να αναρτήσω αυτής της εβδομάδας τον στόχο.Αυτό μου άλλαξε ιδέα για το νέο μας στόχο,άλλα σχεδίαζα και αλλού κατέληξα!Ας τα πάρω από την αρχή όλα.Καταρχήν να έχετε όλοι μια εβδομάδα γεμάτη πάθος,αγάπη,όνειρα και δύναμη για να τα παλέψατε λιγάκι παραπάνω ή για να τα αντέξετε,ο καθένας όπως την χρειάζεται την ευχή!<br />
<br />
Κύλησε ο χρόνος σήμερα γρήγορα,κύλησαν τα χρόνια και μερικοί ήδη είναι σε αυτό που ονομάζουμε τρίτη ηλικία.Σαν τον τρίτο κόσμο,σαν τον τρίτο άνθρωπο,σαν την τρίτη και φαρμακερή μας ακούγεται και το βλέπουμε γύρω μας αυτόν τον γκριζομάλλικο κόσμο, που τον διακοσμήσαμε με τον όρο τρίτη ηλικία.Γενικά αυτό το τρία το καημένο το έχουμε συνδυάσει με τα περισσότερα άσχημα,επικίνδυνα,μονότονα,κουρασμένα και ανέκφραστα πράγματα.Τρίτη ηλικία λοιπόν και η αποξένωση της από όλους εμάς τους ενεργούς εν δυνάμει πολίτες.<br />
<br />
Αυτή την εβδομάδα θα αποδείξουμε πως η τρίτη ηλικία έχει να προσφέρει ακόμα και για ακόμα πάρα πολλά.Ο στόχος δεν θα είναι συγκεκριμένος, θα είναι στόχος μικρών κινήσεων που θα δηλώνουν σεβασμό και αγάπη.Αφήνουμε τη θέση μας στο λεωφορείο για τον ηλικιωμένο άγνωστο,ανοίγουμε μια χαραμάδα για κουβέντα στον ηλικιωμένο γείτονα,μια επίσκεψη στους παππούδες μας με μια τεράστια αγκαλιά,μια μικρή έκπληξη σε ένα γηροκομείο της γειτονιάς,μια βόλτα στο πάρκο με τον γεράκο που κάθεται μόνος στο παγκάκι...Τη φαντασία μας την αφήνουμε αχαλίνωτη να τρέξει πέρα από το χρόνο που μας χωρίζει και την φτάνουμε εκεί που μας ενώνει με το πριν μας.Έχουν πολλά να πούνε και είναι μια καλή ευκαιρία για να ακούσουμε και ίσως αυτό να μας βοηθήσει να μην επαναλάβουμε δικά τους λάθη ή να μας δώσει τροφή για της ζωής το παρακάτω.<br />
<br />
Στόχος της εβδομάδας αυτής λοιπόν είναι σεβασμός,αγάπη,εκτίμηση και φροντίδα στην τρίτη ηλικία που παρά τα γκρίζα μαλλιά έχει τόσα χρώματα μέσα της.Καλή μας εβδομάδα με μπόλικη φαντασία και μαγεία από τα παραμύθια και τις ιστορίες που μόνο η τρίτη ηλικία ξέρει με τόση αγνότητα να διηγείται...<br />
Καλή μας επιτυχία!!(δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο!)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHPn_yL_UpbkRg1W7p5no_J131OHJuZgWlu_mhB57VR4oEYTRR8YobU5ps2V9WasGZqlj9TUDT3ECvcAKlL6mPl_qbjeryXuNderd0VTR4yr_UgE5Box6ucwCO-uMnKzTlNq0isip9WIU/s1600/tritiilikia2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHPn_yL_UpbkRg1W7p5no_J131OHJuZgWlu_mhB57VR4oEYTRR8YobU5ps2V9WasGZqlj9TUDT3ECvcAKlL6mPl_qbjeryXuNderd0VTR4yr_UgE5Box6ucwCO-uMnKzTlNq0isip9WIU/s320/tritiilikia2.jpg" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwZHnEFxfe5PBDgYmpUhb25tX2CgV8q4QqfJxbCEjtjnyRCuvZz7aR02T09iqz-MHcGk1hIiNbKYm8XtcxYh7DeNZBGVcD34N50NMG4WhnGwCOJofze2tqgccUDxwpS_gucBv2iNpHVKI/s1600/triti+ilikia1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwZHnEFxfe5PBDgYmpUhb25tX2CgV8q4QqfJxbCEjtjnyRCuvZz7aR02T09iqz-MHcGk1hIiNbKYm8XtcxYh7DeNZBGVcD34N50NMG4WhnGwCOJofze2tqgccUDxwpS_gucBv2iNpHVKI/s320/triti+ilikia1.jpg" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrmP16TdNGdXdD8vytS5L7sFxw97a40vP6ksnfBbJt8TttKZfs_JpTlmxKCrPEqU3FNbKJnROZt8sARKenS2RRFJZlVeVWi474nESSvumebLjSY8bc_uz2o6679xKBAYUYgYeOFNa-vt0/s1600/3i_ilikia%5B1%5D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrmP16TdNGdXdD8vytS5L7sFxw97a40vP6ksnfBbJt8TttKZfs_JpTlmxKCrPEqU3FNbKJnROZt8sARKenS2RRFJZlVeVWi474nESSvumebLjSY8bc_uz2o6679xKBAYUYgYeOFNa-vt0/s320/3i_ilikia%5B1%5D.jpg" width="244" /></a></div>
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-38776849919899820022012-11-12T00:29:00.000+02:002012-11-12T00:29:50.953+02:00Η ΤΡΥΠΙΑ ΚΑΜΠΑΡΝΤΙΝΑ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCAbd6tUG2_zzVKrIq4oJVxGf-hIj87IXQ-0oKKkOw_m_quAQBpkBNT4sKwtVcZK8n0aZP52a9Fs76kaHteLKUV9gkMuKGee3FHWGGKh7HhxSQ4nc5jZXV4bVNfhzQhmYWkINrZGcb7cs/s1600/Misery.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCAbd6tUG2_zzVKrIq4oJVxGf-hIj87IXQ-0oKKkOw_m_quAQBpkBNT4sKwtVcZK8n0aZP52a9Fs76kaHteLKUV9gkMuKGee3FHWGGKh7HhxSQ4nc5jZXV4bVNfhzQhmYWkINrZGcb7cs/s320/Misery.jpg" width="226" /></a></div>
Ο αέρας παγωμένος, γεμάτος αρώματα βρεγμένου τσιμέντου.<br />
Η τρύπια και χιλιομπαλωμένη μου καμπαρντίνα,<br />
αδυνατεί να τον κρατήσει έξω από τα σωθικά μου.<br />
Η παγωνιά τρυπάει τα κόκαλα.<br />
Τρέμω σύγκορμος χωρίς να μου φταίει το κρύο.<br />
Σωριάζομαι στη μέση του δρόμου και κλαίω.<br />
Σηκώνομαι και τρεκλίζω.<br />
Δεν κουμπώνω την καμπαρντίνα.<br />
Οι πληγές είναι νωπές μου είπαν<br />
και δεν θα αντέξω τον πόνο της επαφής.<br />
Προτιμώ το κρύο που έτσι κι αλλιώς <br />
χορεύει στο κορμί μου ανενόχλητο.<br />
Κυριακή.<br />
Οι δρόμοι έρημοι.<br />
Εγώ δεν είμαι έρημος.<br />
Κλαίω.<br />
Τα γόνατα λυγίζουν.<br />
Πέφτω και ξανασηκώνομαι.<br />
Οι πληγές πονάνε εγώ δεν πονάω.<br />
Τα μάτια μου κλαίνε εγώ δεν κλαίω.<br />
Τα πόδια μου λυγίζουν εγώ δεν λυγίζω.<br />
Εγώ προχωράω.<br />
Πέφτω,σηκώνομαι και προχωράω.<br />
Θα φτάσω.<br />
Θα φτάσω στο μη προορισμό μου.<br />
Δεν είμαι έρημος.<br />
Είναι η ερημιά στη μέση του δρόμου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Hrt6txp-Ezw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
</div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-68934286406624174972012-11-10T23:23:00.000+02:002012-11-12T00:30:04.607+02:00ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7QGbseFYtHBOrNXLTodnKKkKeSyebpckQ4wuwW8tBRmNMIrlxmOwcVf4WuvQZdIT8GFTvxMx0AaL_0c-92tlWgoTLlIdtaMwdTN6GgxqBHwQxgcnayNTbEo3TQldis84-HT9CUYJI8lI/s1600/marionetes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7QGbseFYtHBOrNXLTodnKKkKeSyebpckQ4wuwW8tBRmNMIrlxmOwcVf4WuvQZdIT8GFTvxMx0AaL_0c-92tlWgoTLlIdtaMwdTN6GgxqBHwQxgcnayNTbEo3TQldis84-HT9CUYJI8lI/s320/marionetes.jpg" width="220" /></a></div>
Σε συνάντησα.<br />
Τόσο τυχαία που φάνηκε η σκοπιμότητα.<br />
Μαριονέτες από συρματοπλέγματα.<br />
Μια ύπουλη παγίδα <br />
για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας.<br />
Πλησιάζουν οι γιορτές και η μαγεία κρύβεται.<br />
Κανένα μαγικό πλάσμα δεν αντέχει<br />
όλη αυτή τη βροντόφωνη σπατάλη.<br />
Θέλουν σεληνόφως και ψιθυρίσματα.<br />
Πυροσβεστικά σβήνουν φωτιές που άναψαν.<br />
Αστραφτερές κυράτσες,<br />
με τα μπικουτί στο κεφάλι τους,<br />
στολίζουν τις θερμοκοιτίδες τους<br />
για να υποδεχτούν το γιορτινό πνεύμα.<br />
Τα πνεύματα δεν εγκλωβίζονται<br />
σε φωταγωγημένες βιτρίνες ανέχειας.<br />
Είναι αερικά και ξαποσταίνουν<br />
σε βρεγμένα παγκάκια<br />
και γερτούς από τη βαρυχειμωνιά ώμους.<br />
Σε συνάντησα.<br />
Σκέφτομαι να σταθώ μα, φοβάμαι.<br />
Φοβάμαι γιατί θα αντικρίσω<br />
αν θα κοντοσταθείς ή αν θα φύγεις.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Z23b9xyX4TE?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br /></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7122391122357931374.post-21300574375302382412012-11-10T01:39:00.000+02:002012-11-10T01:52:43.570+02:00ΤΟ ΒΑΛΣ "ΦΤΑΙΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGBuaEkr9wjfkUk02R019QzfP9qLZqt4rS_0quHR7wL4w0OoaSCydRvP4cZgyLubn1Y3EqZ4sVoMmrLGPeYcGKvu6KVTQRa4XZkCxGKAamFY2hc2uBN83GHWaNF4sw0j07B5sYHMPct6I/s1600/ftais1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGBuaEkr9wjfkUk02R019QzfP9qLZqt4rS_0quHR7wL4w0OoaSCydRvP4cZgyLubn1Y3EqZ4sVoMmrLGPeYcGKvu6KVTQRa4XZkCxGKAamFY2hc2uBN83GHWaNF4sw0j07B5sYHMPct6I/s320/ftais1.jpg" width="320" /></a></div>
Ας μιλήσουμε για τα λάθη μας.Ας τα βάλουμε κάτω σαν να κάνουμε διαγωνισμό.Σαν να μας έχει τάξει κάποιος ένα μεγαλεπήβολο βραβείο εάν κερδίσουμε.Θα κάνω πως συμμετέχω μόνο για την ευκαιρία που θα έχω να σε ακούω.Μου έλειψες τόσο πολύ που δεν με νοιάζει ο λόγος που θα σε ακούσω.Δεν ξέρω αν μου φαίνεται, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένος που σε ξαναβλέπω.Δεν αφήνω τίποτα από πάνω σου να το χάσουν οι πέντε μου αισθήσεις.Πρώτη ρουφηξιά καφέ,ανάβουμε τσιγάρο και το ματς ξεκινάει χωρίς προειδοποίηση.<br />
Εντάξει, εσύ περίμενες τον πρίγκηπα στο λευκό άλογο.Δεν σε κατηγορώ, καλά έκανες.Σου αξίζει και με το παραπάνω!Αν και μεταξύ μας, ακόμα δεν έχει αποσαφηνιστεί σε κανένα παραμύθι τι το ιδιαίτερο και φοβερό κάνει αυτός ο πρίγκηπας στης ζωής το κάθε μέρα.Με κατηγορώ και εγώ που δεν είμαι πρίγκηπας σε τίποτα.Είμαι απλά εγώ...Με χιλιάδες κουσούρια και τραγελαφικές φοβίες.Μικροσκοπικός στα όλα μου,αν σε ικανοποιεί αυτό,αλλά είμαι εγώ.Σε κοιτάω με αυτή την μικρότητα μου και γεμίζω ολόκληρος.Καλά τα λες, το μισό και ολόκληρο να είναι, πάλι μισό σου μένει.Τι να σου εξηγήσω;Πως θέλει δυο για να γίνει κάτι ολόκληρο;<br />
Όχι,δε θα εξηγήσω.Θα σου χαμογελάσω ηλίθια και εσύ θα νομίζεις πως ειρωνεύομαι.Μπορεί και να το κάνω, αλλά όχι εσένα μα τα μαθηματικά.Αυτός ο μαθηματικός λες και κατάρα μου έριξε επειδή αδιαφορούσα στο μάθημά του.Όλο μισά και ολόκληρα με κυνηγάνε από τότε.Όλα έχουν να κάνουν με αριθμούς. Ένα,δυο.Μέχρι εκεί φτάνει το μέτρημα.Σε μας τώρα πια βάζω και ένα τρία, έτσι όπως τα κατάφερα.Θες να το τονίσω.Δεν σου χαλάω χατήρι.Ναι,δεν λέω κουβέντα εγώ τα φταίω όλα αυτά!Δεν ξέχασα τίποτα.Θες να με κάνεις όχι να κλάψω, αυτό θα σε έκανε να με συμπονέσεις και δεν το θες.Θες να ουρλιάξω με το ουρλιαχτό σου.Να βιώσω τον πόνο σου και τίποτα λιγότερο από το να ισοπεδωθώ μπροστά σου, δεν φτάνει.Ξέρω πως ήθελες να είμαι εκεί και εγώ εκεί με ήθελα.Μα, όσο έφυγα με άφησες και εσύ.Καλά καλά, εξαφανίστηκα.Εσύ ήξερες που ήμουν κρυμμένος, μπορούσες να με βρεις.Σε πόνεσε αυτό ε;Τότε είχα φοβηθεί,εσύ αντίθετα δεν είχες αυτό το συναίσθημα.Ένας πόντος για μένα!Μου αρκεί, τους άλλους στους χαρίζω.Μου αρκεί να ξέρεις πως δεν είμαι ο μόνος που άφησε το χέρι.Ποτέ πριν δεν με είχες αφήσει.Ούτε και εγώ.Μια φορά σε άφησα και με άφησες.Εδώ μας βάζω ισοπαλία και χάνω τον ένα μου πόντο.<br />
Χαμογελάς σαν κάτι να θες.Το βρίσκεις και απαθέστατα μου μιλάς για το τρία της ζωής σου.Με κοιτάς στα μάτια και εγώ κοιτάω τον καφέ στο τραπέζι.Εντάξει τώρα;Ικανοποιήθηκε η δίψα για να με στραπατσαρίσεις;Όχι ακόμα;Έχεις δίκιο είναι πολλά και πως να χωρέσουν σε ένα καφέ και δυο πακέτα τσιγάρα;Μας κοιτάει και ο κόσμος...Δεν χρειάζεσαι να αποδείξεις σε όλους το τίποτα μου.Σε μένα σου αρκεί.Βλέπεις πως κολλάω με πείσμα στο τραπεζάκι που κουνιέται.Σαν και μένα σακάτικο και αυτό.Νιώθω.Το βλέπεις και κάθεσαι χαλαρωμένη στην καρέκλα απέναντί μου.Σιωπή.Η σιωπή της καταμέτρησης. Έχεις βγει νικήτρια με διαφορά.Δεν μπορώ να καταλάβω αν κέρδισες το μεγάλο βραβείο κι αν το απολαμβάνεις.<br />
Σε κοιτώ.Ψελλίζω για κάποια ευκαιρία να σώσουμε τη ρίζα μας.Να αποδείξω πως δεν χρειάζεται να είσαι πρίγκηπας για να αγαπάς.Πως σκότωσα όλους τους φόβους μου σαν να ήταν δράκοι και για σένα.Πως όλα τα λάθη είναι δικά μου μόνο.Αν ζητώ κάτι είναι χρόνο για πράξεις.Βήμα βήμα.Όχι να κάνω θαύματα μα, να δείξω εμένα πως γίνομαι με εσένα.Αν αυτό σε κάνει ευτυχισμένη ίσως μου δώσεις το περιθώριο να μου δείξεις κάτι και εσύ...<br />
Με κοιτάς σαν να.Δεν ξέρω ειλικρινά γιατί με κοιτάς έτσι.Πάλι αυτό το χαμόγελο..."Θα δούμε" δυο λέξεις και φεύγεις.Τελευταίο και οριστικό χτύπημα.Όλη η κουβέντα για τα λάθη μας,χωρίς να αγγίξουμε τη ζωή μας κατέληξε εκεί.Δεν έκανες κουβέντα για τη ζωή μας.Πως γίνεται να ξεχνιέται όλη και να κρατάμε τον τρόμο μόνο;Δεν θέλω να μειώσω τα λάθη μα δεν γίνεται να τα φορέσω κορώνα!Σε κοιτώ και η ψυχή μου ριγεί από αγάπη.Όταν έρχεται το μετά γιατί να θυμάσαι το πριν;Σωστή ερώτηση και αυτή, δε λέω.Μα κάθε μετά δεν ακυρώνει το πριν.Ένα πριν που δεν πέθανε αφού είμαστε εδώ.Μήπως πέθανε και εγώ σαν ψυχοπομπός μεταφέρω την ψυχή του μέσα μου;Σε κοιτάζω που απομακρύνεσαι.Σε όλα αυτά είχες ήδη απαντήσει με το αδιευκρίνιστο."Θα δούμε"..."Σε αγαπώ και με τα λάθη.Δικά μας και αυτά.Αφού υπάρχει μας κάτι μας ενώνει.Η αγάπη σε στροβιλίζει τόσο που ζαλίζεσαι,μπερδεύεσαι και κάνεις λάθη.Συγχώρεσε μας και δεν με νοιάζει ποιος φταίει πιο πολύ,τα παίρνω εγώ όλα επάνω μου...".Είχες ήδη μπει στο αυτοκίνητο και δεν άκουσες,Ίσως και να το κατάλαβες γιατί με κοίταξες από τον καθρέφτη....Θα δούμε...<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/1p-W0vZZslY?rel=0" width="560"></iframe></div>
Ξωτικό της πόληςhttp://www.blogger.com/profile/15839431959035114068noreply@blogger.com14